மறுநாள் ஒரு காதுகுத்து விழாவுக்குப் போகவேண்டியிருந்ததால் பாதிநாள் லீவு போட்டிருந்தாள் நிஷா. பங்க்ஷன் முடித்துவிட்டு, ஸ்கூலுக்குப் போவதற்காக 11 மணிக்கு ஸ்கூட்டியை ஆன் பண்ணியவள், அது ஸ்டார்ட் ஆகாமல் முரண்டுபுடிக்க… திகைத்தாள். அப்போது காயத்ரியிடமிருந்து போன் வந்தது. அடியேய்… எனக்கு பிறந்தநாள்ங்கிறதையே மறந்துட்டேல்ல? அதெப்படிடி மறப்பேன் லூசு. அங்கதாண்டி வந்துட்டிருக்கேன். இந்த ஸ்கூட்டி ஸ்டார்ட் ஆகல அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது. சீக்கிரம் வந்து சேரு. இதற்குள் பார்வதி கேட்டாள். என்ன நிஷா… வண்டிக்கு என்னாச்சு? ஸ்டார்ட் ஆவலைக்கா…. […]

நான்கிராமத்துபெண்என்றும்சொல்லமுடியாதுபட்டினத்தின்நவநாகரீகபெண்ணும்கிடையாது. கோவையில்ஒருநடுத்தரகுடும்பத்தில்ஒரேமகள்ஒரேமகன்என்றசிறியகுடும்பத்தில்பிறந்தவள். பெற்றோரின்பாசஅரவணைப்புஅண்ணனின்அன்புபாசம்எல்லாம்நெறையவேகிடைத்தது. நல்லபள்ளியில்படித்துமுடித்துகல்லூரியில்ஒருபட்டமும்வாங்கிவிட்டேன். அடுத்ததுஎன்னதிருமணம்தான்பெற்றோர்ஜல்லடைபோட்டுஅலசிஇறுதியில்கோவையைசொந்தஊராகவும்வேலைக்காகபெங்களூரில்தங்கிஇருக்கும்ஒருவருடையஜாதகம்மற்றஅனைத்துவிஷயங்களும்ஒத்துவரஅவர்என்கணவராகமுடிவுசெய்தனர்என்அனுமதியுடன்தான். எனக்குஇருந்தஒரேகவலைசொந்தஊரைவிட்டுபோகணும்அதுவும்வேறுஒருஊருக்கு. ஆனால்அதற்குசமாதானமாகமாமியார்மாமானார்போன்றயாரும்இல்லைநானும்என்கணவரும்மட்டுமேதங்கபோகிறோம். அண்ணனுக்குமட்டும்ஒருசிறுகுறைநான்போககூடியஇடம்பெங்களூருஅங்கேகுடிப்பவர்கள்அதிகம்என்கணவர்குடிப்பதில்லைஎன்றவிவரம்விசாரித்துஇருந்தாலும்அந்தஒருசிறுகுறைஅண்ணனுக்குஇருக்கதான்செய்தது. அவர்எலெக்ட்ரானிக்சிட்டியில்வேலைஎன்பதால்அதன்அருகேஇருக்கும் HBR LAYOUTஇல்வீடுபார்த்துஇருந்தார். சிறியவீடுதான்அதுமட்டுமில்லாமல்இன்னும்டெவெலப்ஆகிகொண்டிருக்கிறஒருஇடம்எங்கபோர்ஷன்மாடியில்கீழேஒருதெலுங்குகுடும்பம்வசித்துவந்தது. எங்கஇருவரையும்குடிஅமர்த்திவிட்டுஎல்லோரும்கிளம்பினார்கள். புதுவீட்டில்தேவையானஎல்லாபொருட்களும்இருந்தன. மனமகிழ்ச்சியுடன்தனிகுடித்தினவாழ்க்கையைதுவக்கினோம். அவருக்குவேலைநேரம்காலையில்எட்டுமணிக்குசென்றால்இரவுஏழுஎட்டுமணிக்குவருவார். சனிஞாயிறுவிடுமுறை. அவங்ககம்பனியிலேயேஅவருக்குபைக்குடுத்துஇருக்காங்கஅதில்தான்வாரஇறுதியில்இருவரும்பெங்களூரைசுற்றிவந்தோம்நான்கேட்டஎதையும்இல்லைஎன்றுசொல்லாமல்வாங்கிகுடுத்தார். எனக்காகஎல்லாம்செய்யும்போதுநானும்அவரைஇரவில்கவனிக்கவேண்டியஅளவிற்கும்மேலாகபடுக்கையில்கவனித்துகொண்டேன்,. அவர்முழுதிருப்தியுடன்இருந்தார்என்பதைஅவரேபலமுறைசொல்லிஇருக்கிறார். தலைதீபாவளிதலைபொங்கல்எல்லாம்ரொம்பவேசிறப்பாகவும்சென்றது. ஒருவருடம்எப்படிஓடியதுஎன்றேதெரியவில்லை. அன்றுஎங்கள்முதல்திருமணஅனிவெர்சரிஎன்கணவர்யாரையும்அழைக்கவேண்டாம்நாம்ரெண்டுபேர்மட்டுமேகொண்டாடுவோம்என்றுசொல்லநானும்ஒத்துக்கொண்டேன். அன்றுஅவர்லீவ்எடுத்துஇருந்தார். பசவன்குடியில்இருக்கிறஹனுமார்கோவிலுக்குகாலையில்சென்றுவிட்டுபிறகுபெங்களுருபுகழ்பெற்றவொண்டர்லாரிசார்ட்போனோம். அங்கேநேரம்போனதேதெரியவில்லைமாலைஆறுமணிக்குகிளம்பிவீட்டிற்குவந்தோம். சரிஒருமுக்கியதகவல்சொல்லமறந்துபோச்சுஎன்பெயர்நித்யாஅவர்பெயர்நவீன். வீட்டிற்குவந்ததும்நவீன்குளித்துமுடித்துநித்திநான்ஒண்ணுகேட்பேன்நீமறுக்ககூடாதுஎன்றபீடிகையுடன்ஆரம்பிக்கஅவர்இப்படிபேசியதேஇல்லை யெத்வாகஇருந்தாலும்வெளிபடையாபேசகூடியவர். நான்சொல்லுங்கஎன்றேன். நித்திஎன்கூடவேலைசெய்யறபசங்களுக்குஎப்படியோஇன்னைக்குநம்முடையவெட்டிங்டேனுதெரிந்துபோச்சுஎல்லோரும்பார்ட்டிகேட்கறாங்க நான்முடியாதுநானும்என்மனைவிமட்டும்தான்கொண்டாடபோறோம்னுசொல்லிட்டேன்ஆனாவிடமாட்டேங்கறாங்கஎன்றுநிறுத்தநான்சரி எத்தனைபேர்நண்பர்கள்நானேசமைக்கறேன்வரசொல்லுங்கஎன்றேன்.

அடுத்த நாள், எழுந்த போது மணி 8. அன்றும் மீட்டிங் போக பிடிக்கவில்லை எனக்கு. ஏனோ, அவன் அணைப்பில், அவன் அன்பிற்குள்ளேயே இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டுமே இருந்தது. இந்த உணர்வுகளைக் கண்டு எனக்கே வியப்பாய் இருந்தது. என்னுடைய வெளிப்படையான உணர்வுகளைக் கண்டு, அவனுக்கும் கூட ஆச்சரியம் தான்! எளிதில் அவனிடம் உணர்வை வெளிப்படுத்தாத நான், இன்று மீட்டிங் கூட போகவேண்டாம் என்று இருப்பது, என் அன்பை, அவனுக்குத் தெளிவாக உணர்த்தியது. சின்சியர் சிகாமணியா இருந்த […]