“மனுஷ மனசை புரிஞ்சுக்கவே முடியலீங்க.” மல்லிகா தன் கணவனின் இறுக்கமான அணைப்பில் கிறங்க ஆரம்பித்தாள்.
“மொதல்லெ இந்த நைட்டியை கழட்டி எறிடீ. அப்புறமா மனுஷ மனசைப்பத்தி மெதுவா ஆராய்ச்சி பண்ணலாம்.” நைட்டியின் கொக்கிகளை சட்டென விடுவிக்க முடியாமல் நடராஜன் எரிச்சல் பட்டார்.
“கிழிச்சிடாதீங்க… இது ஒண்ணுதான் இப்போதைக்கு கொக்கியோட உருப்படியா இருக்குது.” மல்லிகா அவர் கன்னத்தை கடித்தாள்.
“இனிமே என் கூட படுக்கும்போது கொக்கி இருக்கற நைட்டியெல்லாம் போட்டுக்காதேடீ… கழட்டறதுக்குள்ளே உயிர் போய் உயிர் வந்துடுது.”
“நான் உங்க கூட மட்டும்தாங்க படுக்கறேன்.” மல்லிகா குறும்பாக சிரித்தாள்.
“நக்கலாடீ?” நடராஜன் அவள் வலது மார்பை வெறியுடன் கடித்தார்.
“இந்த நாய் புத்தி எப்பத்தான் உங்களை விட்டு ஒழியுமோ?
மல்லிகா தன் மார்புகளை மாற்றி மாற்றி, தன் கணவன் கடிப்பதற்கு தோதாக காட்டிக் கொண்டிருந்தாள். தன் கண்கள் கிறங்க, கணவனை மார்பின் மேல் போட்டுக்கொண்டு நிதானமாக தன் இடுப்பை மேல் நோக்கி அசைக்க ஆரம்பித்தாள். நடராஜனின் பருத்த தண்டு தன்னுள் வேகமாகத் துடிக்கும் போது தன் அசைவை நிறுத்தினாள். கணவன் தன்னை சுதாரித்துக்கொண்டதும், மீண்டும் நிதானமாக அசைய ஆரம்பித்தாள். அசைவை நிறுத்தினாள். மீண்டும் பரபரப்பில்லாமல் அசைய ஆரம்பித்தாள்.
“மல்லீ… இதுக்கு மேல முடியாது போல இருக்குடீ… நடராஜனின் முழு உடலும் நடுங்க ஆரம்பித்தது. நெற்றியில் வியர்வை முத்துக்கள் எட்டிப்பார்த்தன.
“எனக்கு கிடைச்சிட்டுதுங்க… எனக்குப்போதும். நீங்க வந்துடுங்க…” மல்லிகா தன் இடுப்பை வேகமாக மேலே தூக்கினாள்.
நடராஜன் வேக வேகமாக மல்லிகாவை புணர ஆரம்பித்தார். தன்னைத் தளர்த்திகொண்டவர், முக்கலும், முனகலுமாக நீளமாக மூச்சிறைத்து, அன்பு மனைவியின் மார்பின் மேல் சரிந்து விழுந்தார். மல்லிகாவின் மார்பில் பொங்கிய் வியர்வை ஈரத்தில் தன் மார்பின் சூடு மெல்ல மெல்ல தணிவதை உணர்ந்தவர், அவள் மார்பிலிருந்து சரிந்து அவளருகில் விழுந்தார்.
“கடைசியா நீ என்னதான்டா சொல்றே?” மல்லிகாவுக்கு கோபத்தில் மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்க செல்வாவிடம் கூச்சலிட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.
“காலையில எழுந்ததுலேருந்து ஏன் என் உயிரை வாங்கறீங்க? நான்தான் நூறு தரம் சொல்லிட்டேன். எனக்கு இந்த கல்யாணம் வேண்டாம். எனக்கு அவளைப் பிடிக்கலை.” செல்வா கல்லுளிமங்கனாக சொன்னதையே திரும்ப திரும்ப சொல்லிக் கொண்டிருந்தான்.
“சுகன்யாவைப் பிடிக்கலையா? இல்லே; வேற யாரையாவது உனக்கு பிடிக்க ஆரம்பிச்சிடிச்சா?” நடராஜனும் தன் பங்குக்கு அவரும் கூவிக்கொண்டிருந்தார்.
“இங்கே பார்டா, எனக்கு இவளைத்தான் புடிக்குது; இவளைத்தான் கட்டுவேன்னு நீ தலைகீழா நின்னே; அதுக்கு அப்புறம்தான் இந்த கல்யாணத்துக்கே நான் ஒத்துக்கிட்டேன். இப்போ என்னடா புதுசா கதை சொல்றே? யாரைக் கேட்டுக்கிட்டு மோதிரத்தை கழட்டி அந்த கொழந்தை கையில கொடுத்தே? நிச்சயம் பண்ண கல்யாணத்தை கேன்சல் பண்றதுக்கு நீ யாருடா? எந்த தைரியத்துல அந்த பொண்ணுகிட்ட வீண் பேச்சு பேசிட்டு வந்திருக்கே நீ? மல்லிகாவின் குரலில், அவள் முகத்தில் கோபம் பூரணமாக குடியேறியிருந்தது.
“வாழப்போறது நான்தானே? அப்போ சரின்னு தோணிச்சு; மோதிரத்தை போட்டேன். இப்போ சரியா வரும்னு தோணலை. கழட்டி எறிஞ்சிட்டேன். உறவை முறிச்சிக்கிட்டேன்.” செல்வா தன் முகத்தில் உணர்ச்சிகள் எதுவுமில்லாமல் பேசினான்.