இது என் முதல் முயற்சி, கற்பனையில் உதித்ததை கதையாக எழுத முயன்றுள்ளேன். ஆதலால் கதை மெதுவாகவே நகரும்.
உங்கள் விமர்சனங்களை தந்து, மேலும் எழுத துணை புரியுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
காலை வெயில் முகத்தில் விழுந்து சுட்டெரிப்பதைக்கூட உணராமல் கனவில் யாரையோ நினைத்து உருகியபடி கட்டிலில் படுத்திருந்தான் மாதவன்.
“டேய் மாதவா இப்போ நீ எந்திரிக்க போறியா இல்ல மூஞ்சியில வெண்ணி தண்ணிய ஊத்தவா” அவனது அம்மா கத்தியது காதில் விழாதது போல் படுத்திருந்தான்.
சத்தத்தை கேட்டு தன்னுடைய அறையில் இருந்து வெளிப்பட்டாள் மாதவனின் சகோதரி மீனாட்சி.
கல்லூரியில் இறுதி ஆண்டு படிக்கும் பருவ மங்கை. தன்னுடைய தம்பி மாதவனை விட இரண்டு வயது மூத்தவள்.
மீனாட்சிக்கு அவளது அம்மாவை போல் மஞ்சள் நிற மேனி, வட்டமான முகம். அதில் கயல் போன்ற விழிகள். அதற்கு கீழே கூர்மையான நாசி.
பக்கத்தில் ஆப்பிளை வெட்டி வைத்ததை போன்ற இரு கன்னங்கள்.
அவளது சங்கு கழுத்தில் இருந்து கீழே இறங்கினால், கையில் அடங்காத இரண்டு நெஞ்சுக்கனிகள்.
அதற்கு கீழாக லேசான தொப்பையுடன் வயிறு. அதை ஒட்டியது போல் கவர்ச்சியான இடுப்பு
கொஞ்சம் பின்னால் சென்று பார்த்தால் பெருத்த இரு புட்டங்கள்.
மேலும் அவளுக்கு மிகவும் நீளமான கூந்தல் என்பதால் நடு வகிடு எடுத்து ஒற்றை ஜடை போட்டிருப்பாள்.
அந்த ஜடை இடுப்புக்கு கீழ் வரை இருக்கும். நடக்கும்போது அவளது இரு புட்டங்களையும் தொட்டுக்கொண்டே செல்லும்.
அந்த ஜடை இருக்கும் இடத்தில் நாம் இருந்தால் எப்படி இருக்கும் என நினைத்து கல்லூரியில் பயிலும் பல இளைஞர்கள் தூக்கம் கெட்டு தவித்துக்கொண்டு இருக்கின்றனர்.