அந்த நேரத்தில் மீனாட்சி இன்னும் கவலையுடன் இருக்கிறாளா என பார்ப்பதற்காக மஞ்சுளாவும் அவளது வீட்டிற்கு வந்தாள்.
சரியாக மீனாட்சியின் அறை கதவை தட்டும் வேளையில் அவளது முனகல் சத்தத்தை மஞ்சுளா கேட்டுவிட்டாள்.
“மீனா கதவ சாத்திட்டு என்னடி பண்றே ?”
மஞ்சுளாவின் குரல் கேட்டு பதறியபடி பெட்டில் இருந்து மீனாட்சி எழுந்தாள்.
வேகமாக சல்வார் பேண்டை எடுத்து அணித்துக்கொண்டு கதவை திறந்தாள்.
“வாடி மஞ்சு, என்ன விஷயம் ?”
“நீ என்ன பண்றேன்னு பாக்கலாம்னு வந்தேன், ஆனா ஏதோ முக்கியமான வேலையா இருந்தியோ ?” மஞ்சு புன்முறுவலுடன் கேட்டாள்.
“ச்சீ… அதெல்லாம் இல்ல, நீ உள்ள உட்காரு, நான் ஃபேஷ் வாஷ் பண்ணிட்டு வரேன்” என மீனாட்சி சொல்லி பாத்ரூம் நோக்கி நகர்ந்தாள்.
மஞ்சு மெதுவாக நடந்து உள்ளே வந்து அமர்ந்துக்கொண்டாள்.
“ஐயோ! கேரட்ட பெட்லயே வச்சுட்டோமே” மீனாட்சிக்கு அப்போதுதான் நினைவுக்கு வந்தது.
“மீனா இது எதுக்குடி இங்க இருக்கு ?”
மீனாட்சி அவளது குரல்கேட்டு திரும்பியதும், மஞ்சுவின் கையில் கேரட் இருப்பதை பார்த்து அதிர்ந்தாள்.
சென்ற வருடம் கல்லூரியில் படித்த சீனியர் ஒருவன், கல்லூரியில் இருக்கும் ஒரு பெண்ணிடம் சில்மிஷம் செய்தவுடன் அவனுக்கு டிசி கொடுத்து கல்லூரியைவிட்டே அனுப்பிவிட்டேன்.
என்னை பழி வாங்க வேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன், கல்லூரிக்குள் நுழைந்து இந்த வேலையை அவன்தான் செய்திருக்கிறான்.
அவனை என்ன செய்ய வேண்டும் என நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன் எவரும் அச்சமடைய வேண்டாம் என கல்லூரியில் இருக்கும் ஸ்பீக்கரின் வழியாக அனைத்து மாணவர்களின் காதிலும் விழும்படி ராஜேஷ் உரக்க அந்த பொய்யை சொன்னான்.
இனி மீனாட்சியிடம் எவராவது லவ் லெட்டர் கொடுத்து அவளை தொந்தரவு செய்தால், என்ன நடக்கும் என்று எனக்கு தெரியாது என கோபத்துடன் ராஜேஷ் கூறியதும் மீனாட்சியின் பின்னால் சுற்றித்திருந்த மாணவர்கள் எல்லோரும் கப்சிப்பென வாயை பொத்திக்கொண்டு வாலை சுருட்டிக்கொண்டனர்.