ராஜேஷின் கட்டளையை தட்ட முடியாமல் ரகு சென்றதும், மஞ்சு தயங்கியபடி மீனாட்சியை தனியாகவிட்டு நகர்ந்தாள்.
மொத்த மாணவர்கள் கூட்டமும் ராஜேஷையும், மீனாட்சியையும் வட்டமடித்தபடி நின்றிருக்க அவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தபடி நின்றிருந்தனர்.
“மீனாட்சி ஒரு டூ ஸ்டெப்ஸ் பேக்ல மூவ் பண்ணு”
ராஜேஷின் கட்டளையை ஏற்று தலைகுனிந்தபடியே மீனாட்சி பின்னால் மெதுவாக நகர்ந்து சென்று நின்றாள்.
“நேரா என்ன பாத்து நில்லு” ராஜேஷின் கூச்சலை கேட்டு பயத்தில் சட்டென்று அவனது முகத்தை பார்த்து நின்றாள்.
முதல் முறையாக இருவரது கண்களும் நேருக்கு நேராக சந்தித்துக்கொண்டது.
இன்று மீனாட்சி மெரூன் கலர் சல்வார் அணிந்திருந்தாள். அவளது நெஞ்சு வீக்கத்தை துப்பட்டா மறைத்திருந்தது.
அந்த லெட்டரை படித்ததிலிருந்தே ராஜேஷுடைய மனம் என்ன செய்ய வேண்டுமென்று புரியாமல் கட்டுப்பாடின்றி தவித்துக்கொண்டிருந்தது.
உண்மையை சொல்ல வேண்டுமென்றால் மீனாட்சியின் அழகை பார்த்து ராஜேஷ் மயங்கிவிட்டான்.
இவளுக்கு தண்டனை எதுவும் கொடுக்க வேண்டாம் என்று நினைத்தாலும், கல்லூரியில் தன்னுடைய கெத்து குறைந்துவிடும் என்பதால் மீனாட்சிக்கு பாதிப்பு ஏற்படாமல் சிறிய தண்டனையை ஒன்றை கொடுக்க தீர்மானம் செய்தான்.
“மீனாட்சி உன்னோட ரெண்டு கையையும் சேர்த்து வணக்கம் சொல்லுற மாதிரி தலைக்கு மேல தூக்கு”
இதெல்லாம் ஒரு தண்டனையா என்பது போல் மீனாட்சி விழித்தாள்.
“தூக்குனு சொல்றேன்ல”
ராஜேஷ் சொன்னதுபோல் அவளது கைகளை தலைக்குமேல் தூக்கி கைகூப்பி வணங்கினாள்.
மீனாட்சியின் உடல் வனப்பை ராஜேஷ் நன்றாக ரசிக்க ஆரம்பித்தான்.
அவள் கைகளை தூக்கியதும், மீனாட்சியின் அக்குள் பகுதியில் லேசான வேர்வை படிந்து கொஞ்சம் ஈரத்துடன் காணப்பட்டது.
அதற்கு கீழே அவளது பப்பாளி பழங்கள் இரண்டும் புடைத்து நின்றது.