ஒரு எதார்த்த வாழ்வைப் பிரதிபலிக்கும் கதை 5 37

என்னைக் கடுமையாக முறைத்தாள்.
”உங்கள நல்லவர்னு நான்… நம்பினேன்…!”
சிரித்தேன் ”நா.. நல்லவன்தாங்க… ஆனா… நேத்து… கொஞ்சம். .. ஸாரி…”
”ச்சீ… பேசாதிங்க…”
” இ..இல்ல.. அது.. வந்து….”
”ச்ச..! என்ன காரியம் பண்ணிட்டிங்க… நீங்க நெனைக்கற மாதிரி பொம்பள நா.. இல்ல தெரிஞ்சுக்கோங்க..! உங்கள.. ஒரு பிரெண்டு மாதிரி நெனச்சுத்தான் பழகினேன்..! ஆனா… நீங்க….ச்ச..என்னை நீங்க ரொம்ப சீப்பா.. எடை போட்டுட்டிங்க…!!”
”ஓ…!! ஸாரி…!! அது.. ”
”ச்ச.. இவ்வளவு மோசமா நடந்துப்பீங்கனு நான் நெனச்சே பாக்ல..! போதும் சாமி… எவ முந்தானை எப்படா வெலகும்னு… கண்கொத்தி பாம்பா.. பாத்துட்டிருக்கற.. மோசமான ஆண்வர்ககம் நீங்க. .! ஆனா நான் அந்த ரகம் இல்ல…!!” என்று சூடாகச் சொல்லி விட்டு… அங்கிருந்து விர்ரெனப் போய்விட்டாள்… மேகலா…!!
நான் மிரண்டு போய் நின்றேன்.. !!

”உங்க பெரியம்மாவ பாத்தியாடா…?” என்று ஆவலோடு என்னைக் கேட்டான் குணா.
”இல்லடா.. ஊருக்கு போயிருக்கு..” என்றேன்.
”ச..”என சலித்துக் கொண்டான் “எப்ப வரும்..?”
”இன்னிக்கோ.. நாளைக்கோ வந்துரும்.. ஆனா எங்கக்காகிட்ட எல்லாம் சொல்லிட்டேன்..?”
”அப்படியா..? என்ன சொன்னாங்க.. உங்கக்கா..?”
”ம்ம்.. அம்மா வந்தா பேசிடலாம்னா..”
”அவங்க.. ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாங்க இல்ல..?”
”சே..சே.. அதெல்லாம் ஒரு பிரச்னையும் இல்ல..”
”இல்ல.. ஒரு காரியம்னு வர்ரப்ப…?”
” அதெல்லாம் ஒன்னும் வராதுடா…”
ஸ்டேண்டில் கார்கள் ஓட்டமின்றி இருந்தன.
”சரி… வாடா..” என்று என் கையைப் பிடித்தான் குணா.
”எங்கடா…?”
”என் வீட்டுக்கு..!”
”இப்ப.. எதுக்குடா..?”
” நிலாகிட்ட.. எங்க வீட்ல எல்லாம் பேசலாம் வா..” என்றான்.
என் உடலில் ஒரு மெல்லிய நடுக்கம் உருவானது. இதுவரை இல்லாத ஒரு படபடப்புடன்.. அவனது வீட்டுக்கு அவனுடன் போனேன்.
நிலாவினி.. வெள்ளைச் சுடிதாரில் தேவதை போலிருந்தாள். ஹாலில் உட்கார்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள்.. எங்களைப் பார்த்தவுடன் சட்டென எழுந்து கொண்டாள். அவள் மார்பில் துப்பட்டா எதுவும் போட்டிருக்கவில்லை. அவள் எழுந்து நின்ற வேகத்தில் அவளின் செழிப்பான இள மாங்கனிகள் அதிர்ந்து குலுங்கி அடங்கின.
‘யப்பா.. என்ன அழகுடா சாமி? இந்த அழகா என்னை விரும்புகிறது..? தெய்வமே.. உனக்கு கோடான கோடி நன்றி. ‘
நான் உள்ளம் நடுங்க..
”ஹாய்….” என்றேன்.
அவளும் புன்னகைத்து மெல்லச் சொன்னாள்.
”ஹாய்…”
”ம்.. உக்கார்ரா…” என்றான் குணா. அவன் இயல்பாக இருப்பதாய் காட்டிக் கொள்ள முயன்றான்.
”இ.. இல்ல… பரவால்ல…”
” சும்மா.. உக்கார்ரா..” என்றவன் தன் தங்கையைப் பார்த்து ”காபி போட்டு எடுத்துட்டு வா..” என்றான்.
”எதுக்குடா.. அதெல்லாம்..?”
”உக்கார்ரா…”
நிலாவினி என் பக்கம் கூட திரும்பாமல் சமையலறைப் பக்கம் போனாள். நான் மெதுவாக உட்கார்ந்தேன். சத்தம் கேட்டு… உள்ளிருந்து வந்த அவன் அம்மா.. என்னைப் பார்த்து இருகிய முகத்துடன்..
”வாப்பா…” என்றாள்.
என்ன பேசுவது எனப்புரியாமல் புன்னகைத்து வைத்தேன். பின்னாலேயே குணாவின் அப்பாவும் வந்தார்.
” வாப்பா…” என்றார்.
நான் சிரிக்க… குணா என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து பொதுவாகப் பேசினான்..! சிறிது நேரம் எப்போதும் போல இயல்பாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.!
பத்து நிமிடம் கழித்து காபி ஸ்நாக்ஸுடன் வந்தாள் நிலாவினி. காபியைக் குடித்தவாறு நான் திருட்டுத்தனமாக நிலாவினியை ரசிக்க… அவளது பார்வையும்.. அவ்வப்போது என்னை வருடிப்போனது…!!
நிலாவினியின் தளதள உடம்பு.. என் மனதைச் சுண்டியது. செழுமையான ஆப்பிள் கன்னங்களும்… சிவந்த ஆரஞ்சு இதழ்களும்… என்னைத் திண்ண வா.. என்றது..! பாலில் மிதந்த.. கருந் திராட்சை விழிகளின் குறுகுறு பார்வையும்… இதழோரம் ஒதுங்கிய… மோகனப் புன்னகையும் என்னை மயக்கியது..! இளமையின் உச்சத்தில் பூரித்த.. பெண் பால் தனங்கள்.. உடனடியாக என்னை மோகிக்க வைத்தது..!
வெள்ளைச் சுடியில்.. டேபிள் மீது சாய்ந்து நின்று… மார்புக்கு குறுக்கே கைகளைக் கட்டிக்கொண்டு… தரையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்..! அவ்வப்போது.. நிமிர்ந்து.. என் மீது ஒரு பார்வையை வீசி மோகனப் புன்னகையால்.. என் மனதை அலைக்கழித்துக் கொண்டிருந்தாள்..!!
குணா ”என்ன கேக்கனுமோ.. கேளு..” என்றான்.
‘என்னத்தைக் கேட்பது..?’
அவனுடைய அப்பா… அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தார். அவர் முகத்தில் ஒரு இறுக்கம் தெரிந்தது..! மகளின் காதல் பிடிக்கவில்லையா… இல்லை என்னையே பிடிக்கவில்லையா என்று தெரியவில்லை..! அவளது அம்மா சமையலறையில் இருந்தாள்..!
”கேக்கறதுக்கு.. என்ன.. இருக்கு..?” என்று தயக்கத்துடன் சொன்னேன்.
” உனக்கே தெரியாம.. உன்னை லவ் பண்ணியிருக்காளே… அதைக் கேளு…! திருட்டுக்கழுதை..!!” என்றான் குணா.
சட்டென நிமிர்ந்தாள் நிலாவினி. தன் அண்ணனை கடுமையாக முறைத்தாள். என்னை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு சட்டென பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டாள்..! நான் இளித்துக் கொண்டு.. உட்கார்ந்திருந்தேன் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்..!
”தனியா பேசறியாடா..?” குணா.
”இ..இல்லடா.. பரவால்ல.. அதெல்லாம்.. அவசியமில்ல..” என் குரல் நடுங்கியது.
அவனுடைய அப்பா ”போப்பா.. தாராளமா போய் பேசு..! ரெண்டு பேரும் ஏதாவது பேசிட்டு வாங்க…” என்றார்.
நிலாவினி என்னைப் பார்த்து மெல்லச் சிரித்து விட்டு.. மாடிப்படிகளில் ஏறினாள். நான் போவதா… வேண்டாமா.. என்று குழம்பினேன்.
”போடா…” என்றான் குணா.
பல்லை இளித்து விட்டு.. தயக்கத்துடன் எழுந்து போனேன். மாடியில் அவளது அறைக்குள் நின்றிருந்தாள் நிலாவினி. படபடப்புடன் அறைக்குள் போனேன். ஜன்னல் ஓரமாக நின்றிருந்தாள்.
”நிலா…”
”ம்…?” திரும்பினாள்.
”ஏன்.. எனக்கு மொதவே சொல்லல..?”
” என்ன.. சொல்லல..?”

1 Comment

Comments are closed.