தாங்க்ஸ் டா!
டா வா! அவள் எப்போதும் எனக்கு மரியாதை கொடுத்ததில்லை! நானும் எதிர் பார்த்ததில்லை. நீ, வா, போ தான் பெரும்பாலும். அதுவும், அதீத கோபத்திலோ, இல்லை ரொம்ப சந்தோஷத்திலோ இருந்தால் ’டா’ தான்!
இங்கு வேலைக்குச் சேர்ந்த பின், அலுவலகத்தில் பெரும்பாலும், கொஞ்சம் மரியாதையாகத்தான் பேசுவாள். தனியாக இருக்கும் சமயத்தில் மட்டும் ஒருமையில்தான் பேசுவாள்!
அப்படிப்பட்டவள் இப்போதுதான் ’டா’ என்கிறாள்!
நான் திரும்பி அவளை முறைத்தேன். செருப்பைக் கழட்டி அவனை ரெண்டு அடி அடிச்சிருக்க வேண்டியதுதானே? என்கிட்ட வந்து கம்ப்ளெயிண்ட் பண்ணிட்டிருக்க? என்ன குழந்தையா நீ?
இன்னிக்கு தெளிவா பேசுன மாதிரி, எப்பியும் இருக்கிறதுக்கென்ன?
இப்ப நீ பக்கத்துல இருந்த! (அவள் முணுமுணுத்தது என் காதில் மிக லேசாக விழுந்தது)
நீதாண்டி ரொம்ப படுத்துற என்னை!
அவள் அமைதியாக வெளியேறி விட்டாள். ஆனால், முகம் மலர்ந்து இருந்தாள்!
அலுவலகத்தில், அவள் என் கண் பார்வையிலேயே இருப்பது எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. ஒரு விதத்தில் மன நிறைவைத் தந்தது.
அவளுக்கும், எவ்வளவு கோபமாகக் காட்டிக் கொண்டாலும், என்னை தினமும் பார்த்தபடி இருப்பது மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது போலும். பல சமயங்களில் என்னை ரசித்தாள்.
என்னதான் பிரச்சினை அவளுக்கு என்று யோசித்தேன்.
அடுத்த ஒரு வாரத்தில் இயர்லி வெண்டார் (Vendor) சந்திப்பு நடக்கப் போகிறது. ஊட்டியிலுள்ள எங்களுடைய ஒரு ரிசார்டில்தான் நடத்துவதாக திட்டம்! அதற்கான ஏற்படுகள் முழுக்க அவளுடைய கையில். கிளம்புவதற்கு இரண்டு நாட்கள் முன்பு கேட்டாள்,