அவள் இருக்கும் போது, வேண்டுமென்றே, எங்களை ஐஸ்கிரீம் பார்லருக்கோ, ஏதாவது கடைக்கோ கூட்டிச் செல்லச் சொல்வாள்! அவ்வப்போது, என்னை வைத்து அவளைச் சீண்டினாலும், நான் கண்டு கொள்வதேயில்லை!
இந்தக் கண்ணா மூச்சி ஆட்டம், நான் இஞ்சினியரிங் முடித்து ஐ ஐ எம் செல்லும் வரை தொடர்ந்தது!
இடையில், எங்களுள்ளான, புரிதல் வளர்ந்திருந்தது! அவளும் வேலைக்கு செல்லத் தொடங்கியிருந்தாள்! அவளது குடும்பத்தின் பிரச்சினை, கொடுமையும் தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருந்தது!
நான் ஐஐஎம் க்கு செல்லும் நாள், அவளும் வீட்டுக்கு வந்திருந்தாள்! செல்லும் போது அக்கா ரொம்ப ஃபீல் பண்ணாலும், நான் வழக்கம் போல என் உணர்வுகளைக் காட்டவில்லை. தாத்தாவைப் பாத்துக்கோ என்று மட்டும் சொன்னேன்!
லாவண்யாவும், ஆல் தி பெஸ்ட் அண்ட் டேக் கேர் என்றாள்!
ம்ம்ம். தாங்க்ஸ்!
அதன் பின் அவளைப் பார்த்தது, இரண்டு வருடங்கள் கழித்துதான்! அப்போதும், அப்படியே இருந்தாள்!
அதே மருண்ட சுபாவம்! உணர்வுகள் சொல்லும் கண்கள்! என் வருகையை எதிர்பார்க்கும் ஆசை முகம்! எனது பிரிவு அவளுக்குள் ஏதோ செய்திருக்கும் போல! நான் பார்க்காத போது, (அப்படி அவளாகவே நினைத்துக் கொண்டு), என்னை ஆசை தீர மேலும் கீழும் பார்த்தாள்!
இத்தனை நாட்கள் நாங்கள் நேரடியாக பேசிக் கொள்ளாவிடினும், அக்காவின் மூலமும், தாத்தாவின் மூலமும் நன்கு தெரிந்து கொண்டிருந்தோம்.
என் அக்காவும் அவளை சீண்டினாள்! என்னடி வேணாம்னு சொல்லிட்டு, அவனையே சைட் அடிக்கிற? பேசாம, வேணும்னு சொல்லி, பக்கத்துலியே வெச்சு பாத்துக்கோயேன்? யாரு வேணாம்ன்னு சொன்னது?
அவள் பதிலுக்கு முறைத்தாள்!
எப்படி இருக்க மதன்?
ம்ம்.. குட்! ஹவ் ஆர் யூ ஆல்!
ம்ம்ம்.. நான்லாம் நல்லாயிருக்கேன்! இன்னொரு ஆளு, இதுவரைக்கும் நல்லா இல்லை, ஆனா, இனிமே நல்லாயிருப்பா!
என் அக்காவின் ஜாடைப் பேச்சு, எனக்கு புரிந்தது!