ஒரு எதார்த்த வாழ்வைப் பிரதிபலிக்கும் கதை 6 31

”நீ.. என்ன ஷோகேஸ் பொம்மையா..?”
”ஏன்..?” என சன்னமாக வினவினாள்.
”பட்டுப் புடவை.. கைல.. கழுத்துல.. காதுலனு.. இத்தனை நகை..! தலை நிறைய பூ…!!”
”ம்..ம்..” சிரித்தாள் ”பர்ஸ்ட் நைட்டாம்..”
”ஓ..! அப்படின்னா…?”
”ம்… அப்படின்னா…?”
”ஏய்.. நா உன்ன கேட்டா… நீ என்னை கேக்கறியா…?”
”எனக்கு மட்டும் என்ன தெரியும்..?” என்று சிரித்த போது அவளது ஆப்பிள் கன்னங்கள்.. உப்பின..!
ஆர்வமாக அவள் கன்னத்தில் என் மூக்கை உரச… என் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள்.
”நிலா..”
”ம்..ம்..” ”நீ.. எனக்கே சொந்தம்ன்றது.. எனக்கு பிரம்மிப்பா இருக்கு..”
செழுமையான அவள் கன்னங்களில் செம்மை படர்ந்தன. அவள் கன்னத்தை முகர்ந்தவாறு..
”நாளெல்லாம் உன்ன பாத்துட்டே இருக்கலாம் போலருக்கு…” என்றேன்.
”ம்..?”
”ம்..!!”
அவள் இடையில் கை போட்டு வளைத்து அவளை நான் இறுக்கினேன். அவள் சரிந்து என் மடியில் சுருண்டாள். பஞ்சுப்பொதி போலிருந்த.. அவளை.. இறுக்கி அணைத்துக் கொஞ்சினேன்.
”நிலா…”
”ம்..ம்..”
”இப்ப நீ.. எங்கயும் ஓட முடியாது..!”
”ம்ம்..” சிரித்தாள்.
சிவந்த அவளின் பூ அதரங்களை வருடினேன்.
”ஏதாவது பேசேன்..”
அவள் பேசவில்லை.
”ஏய… நிலா…”
”ம்..ம்..?”
”ஜாலியா.. பேசலாமே..?”
”ம்.. பால் குடிக்கறீங்களா..?”
”பாலா…?”
”ம்..ம்..”
”ஹேய்.. இப்பவே பாலெல்லாம் கூட வருமா உனக்கு? ”
” ஏய்…ச்சீ… உங்கள..” என்று என் நெஞ்சில் குத்தினாள் ”நா சொன்னது.. காச்சின பால்..”
”ஓ… கோ..!!” என்று சிரித்து அவள் கன்னத்தைக் கடித்தேன். செழுமையான அவள் கன்னச் சதையை உள் வாங்கி… உறிஞ்சினேன்.
”இப்ப… இப்ப அதக் குடிச்சுக்கோங்க…” என்று சிணுங்கலாகச் சொன்னாள்.
”ம்கூம்…”
மேஜை மேல் பால் பழங்கள் எல்லாம் அனாவசியமாக வைக்கப்பட்டிருந்தது. இந்த நேரத்தில் அதையெல்லாம் யார் கண்டு கொள்வார்கள்..?
”ஏய். ..?”
”ம்..ம்..!!”
”பேசு.. ஜாலியா..! அன்னிக்கு பேசின மாதிரி..! இல்லேன்னா.. அப்றம் நான் காரியத்துல எறங்கிருவேன்..!” என்று சிக்கென்றிருந்த அவள் மார்பைத் தொட்டேன்.
என் கையை கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டாள்.
”பால்.. பால்.. ஆறிட்டிருக்கு..” என முனகினாள்.
”எனக்கு.. உன் பால்தான் வேனும்..”