ஒரு எதார்த்த வாழ்வைப் பிரதிபலிக்கும் கதை 6 31

லேசான புன்னகை.
”ஹாய்..”
”குணா…?”
”வீட்ல இல்ல…”
”இல்லியா..? எங்க போனான்..? என்னை வரச் சொன்னானே..?”
”எப்ப.?”
”ஒரு… ஒரு ஆஃபன் அவர் முன்னால.. போன் பண்ணியிருந்தேன்..!”
”தெரியல..” என்றாள் ”சரி.. உள்ள வாங்க..”
” இ..இல்ல.. பரவால்ல.. நா…அப்றம் வரேன்..” என நான் திரும்பினேன்.
”ஏன் .. ஓடறீங்க..?” என்று கேட்டாள்.
திரும்பினேன் ”ஓடலே…”
”ஆ..! பின்ன என்னவாம்.. பயமா..?”
”சே..சே..! ”என்றேன்.
ஆனால் அதுதான் உண்மை. அவள் முகம் பார்த்துப் பேச..தயக்கமாக இருந்தது.
”அப்றம் என்ன உள்ள வாங்க.. வீட்ல யாருமே இல்ல..” என்று சிரித்தாள்.
அது இன்னும் பயம் கொடுத்தது.
”ஏன்.. எல்லாம் எங்க போனாங்க..?”
கன்னங்கள் மினுக்கச் சிரித்தாள்.
”எல்லாரும் பிஸி…”
”மேரேஜ் பிஸியா..?”
” ம்ம்.. உங்க சைடுல…?”
”ம்ம்.. பெருசா எதுவும் இல்ல. அது பாட்டுக்கு போய்ட்டிருக்கு.. எல்லா வேலையுமே குணாதான் பாத்துக்கறான்..! எனக்கு ஒரு வேலையும் இல்ல.. உன் கழுத்துல தாலி ஒன்னு கட்றத தவிற..”
சிரித்தாள்.
“பெரிய வேலைதான்”
“ம்ம் ”
”சரி.. உள்ள வாங்க…”
”இ.. இல்ல.. பரவால்ல…”
” அட.. வாங்க..! அதான் முடிவாகிருச்சே.. அப்றம் என்ன..?”
தயக்கத்துடன் உள்ளே போனேன்.
”அப்றம் சேரிலாம் கட்டிருக்க போலருக்கு. .?”
”கட்டி பழகிட்டிருக்கேன்..! எப்படி இருக்கு..!!”
”தேவதை.. கலர் புடவைல வந்த மாதிரி இருக்கு..!!”
”ம்ம்.. ஆஃப்டர் மேரேஜ் ஸேரிதான..? அதான் கட்டிப் பழகிக்கலாம்னு..!!”
”ம்ம்.. அசத்தற..! என் மனசு என்கிட்ட இல்ல…!!”
கண்கள் சுருங்கப் புன்னகைத்தாள்.
”காபி…?”
”இல்ல..இல்ல.. காபியெல்லாம் வேண்டாம்..”
”வேற.. ஏதாவது..?”
”ஒன்னும் வேண்டாம்..! உக்காரேன் பேசலாம்..!”
”யாராவது வந்தா.. என்ன நெனைப்பாங்க..?”
”ம் .சரிதான்..! அப்ப நா.. கிளம்பறேன். .!”
சிரித்தாள்.
”கோபமா…ஏதாவது..?”
”சே..சே… நீ சொல்றதும் சரிதான்..! நீ வேற தனியா இருக்க…”
”ம்ம்.. பரவால்ல.. உக்காருங்க.. குடிக்க ஏதாவது கொண்டு வரேன் குடிச்சிட்டு போவிங்களாம்..” என்று விட்டு உடனே உள்ளே போய்விட்டாள்.