28 வயது அழகுப் புயல் – பாகம் 39 112

எழுந்து ஊஞ்சலில் உட்கார்ந்துகொண்டாள். ஆடினாள். கடவுளே…. எனக்கு ஏன் எந்த வேலையுமே ஓடமாட்டேங்குது…. என்று இறங்கினாள். நடந்தாள். சோபாவில் சாய்ந்துகொண்டு தரையில் உட்கார்ந்தாள். மௌனமான நேரம் பாடலில் வரும் ஜெயப்ரதா போல… கால் கொலுசு தெரிய…. நேரம்போவதே தெரியாமல் உட்கார்ந்திருந்தாள். கதிர் என்மேல் எவ்வளவு ஆசைகளை வைத்திருந்திருக்கிறான்!

ஒவ்வொரு பெண்ணுக்குமே… இதுமாதிரி… அவள் வாழ்க்கையில் ஒருவன் இருப்பான் என்று அவளுக்குத் தோன்றியது. ஆனால் அதில் பலருக்கும்.. கடைசிவரை அந்த அன்பை… உணர முடியாமல்.. அல்லது வெளிப்படுத்த முடியாமலேயே போய்விடுகிறதோ… என்று நினைத்துக்கொண்டே உட்கார்ந்திருந்தாள்.

இரவு – சாப்பிடும்போது கீழே போனாள். அவன் தரையில் உட்கார்ந்திருந்தான். இவள், அத்தைக்காரியோடு சேர்ந்து கிச்சனிலிருந்து பாத்திரங்களை எடுத்துக்கொண்டு வந்தாள்.

நீ எதுக்கு நிஷா சிரமப்படுற. போய் உட்காரு.

பரவாயில்ல அத்தை. நான் பரிமாறுறேன்

அவள், கோலம் போடுவதுபோல உட்கார்ந்துகொண்டு, அவனுக்கு சாப்பாடு போட்டாள். குழம்பு ஊற்றினாள். பொறியல் வைத்தாள். அவன் அவளை ரசித்துப் பார்த்துக்கொண்டே சாப்பிட்டான். அவளது முகத்தில் தெரிந்த வெட்கம், தவிப்பு… எல்லாம் செம அழகாக இருந்தது.

நல்லா சாப்பிடுங்கன்னு வாய் திறந்து சொல்லமாட்டியா?

கேட்டுக்கொண்டே அவன் அவளது புடவைக்கும் ப்ளவுசுக்கும் நடுவில் பிதுங்கிக்கொண்டிருந்த இடுப்பு சதையை இழுத்துப் பிடித்துக் கிள்ள, இதை எதிர்பார்க்காத நிஷா ஆவ்வ்… என்று கத்திக்கொண்டு எழுந்துவிட்டாள். பீட்ரூட் கூட்டு, பாத்திரத்தோடு தொம்மென்று கீழே விழுந்தது.