மெய் மறந்தேன் – Part 1 124

குழந்தை தரையில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தாள்.
”கை கழுவிட்டு வா..! சாப்பிட்டு போவியாம்..” என்றாள்.
”இல்ல வேண்டாம். .” என்றான்.
”கொஞ்சம் சாப்பிடுடா..”
” பசி இல்ல தாயி..”
”சரி.. சாயந்திரம் வா..”
”ம்..ம்ம்..! பணமிருந்தா குடு..!”
”எத்தன..?”
”நூறு..!”
”பணம் இல்லடா..”என்று பல்லைக் காட்டிச் சிரித்தாள்.
”ஏய்.. இந்த கதையெல்லாம் வேண்டாம்..! மரியாதையா குடு..” என்று அவள் தோளில் கை வைத்தான்.
அவனைத் திட்டிக் கொண்டே.. பீரோவிலிருந்து நூறு ரூபாயை எடுத்து அவனிடம் நீட்டினாள்.
வாங்கினான். ”ஏய்.. பரதேவதை.. நூறு கேட்டா.. நூறுதான் தருவியா..? சேத்திக குடுத்தா என்ன கொறைஞ்சா போயிருவ..?” என்றான்.
”மூடிட்டு போடா..! இங்க என்ன நாங்க அச்சடிக்கறம்னு நெனச்சியா..?”
தட்டேன அவள் முதுகில் ஒரு அடி வைத்தான்.
”கஞ்சப்பய புள்ள..!!”
முதுகை நெளித்தாள். ”சரிதான் போடா..! பணத்தோட அருமை இப்ப புரியாது உனக்கு. கல்யாணம் ஆகட்டும்.. அப்றம் தெரியும்..” என்று சிரித்தபடி சொன்னாள்.
கண்ணாடி முன்னால் நின்று சீப்பை எடுத்து தலைவாறியவாறு
.. ”எதுத்த வீட்டு புள்ள.. என்கிட்ட செமத்தியா மாட்டப்போறா..”என்றான்.
”ஏன்டா..?” என்று அவன் பக்கத்தில் வந்தாள்.
” அந்த ஓணான் இருக்கே.. அது பேர் என்ன..?”
” இருதயா..! என்னடா பண்ணா..?”
”அவ இருக்கற இதுக்கு.. என்னை பாத்து பொட்டக் கண்ணானு கமெண்ட் அடிக்கறா..! வெச்சுக்கறேன் அவள..” என்றான்.
”டேய்.. என்னடா பண்ணப்போற.. அவளா..?”
”அழ வெக்கப் போறேன்..”
”பாத்துடா.. ஈவ் டீசிங்கல மாட்டிக்கப் போற..” என்றாள்.
”அதையும் பாக்கலாம்..” என்று விட்டுக் கிளம்பினான்.
அவன் வெளியே போக.. எதிர் வீட்டுப் பெண்மணி மாடி வெராண்டாவில் எதிர் பட்டாள். சசியைப் பார்த்து மெலிதாகச் சிரித்தாள். சசியும் சிரித்தான். தலையசைத்து விட்டு.. கீழே இறங்கி.. அண்ணாச்சி வீட்டின் ஓரமாக நின்றிருந்த சைக்கிளை எடுத்தான்.. !!
சசி வீட்டுக்கும்.. குமுதா வீட்டுக்கும் இடையே இரண்டு கிலோ மீட்டர் தூரம் இடைவெளி இருந்தது. இது நகராட்சி..! சசியின் வீடு இருப்பது பஞ்சாயத்துக்கு உட்பட்டது..! வசதிகள் அனைத்தும் இருந்தும் அது நகராட்சியோடு இணைக்கப் படவில்லை..! இப்போதுதான் அதற்கான முயற்சிகளை நகராட்சி நிர்வாகம் மேற்கொண்டிருந்தது..!
அவன் வீட்டை அடைய அங்கே மழை ஓரளவு விட்டிருந்தது. பக்கத்து வீட்டுப் பெண்.. புவியாழினி வாசலில் நின்றிருந்தாள். அவனைப் பார்த்ததும் புன்னகைத்தாள்.
”ஹாய்.. குட்டி..” என்றான்.
”ஹாய்.. எங்க போனீங்க..?” என்று கேட்டாள்.
” அக்கா வீட்டுக்கு..” சைக்கிளை நிறுத்தினான். அவனது வீடு பூட்டியிருந்தது.
”நீங்க வந்தவுடனே.. உங்கம்மா உங்கள தோட்டத்துக்கு வரச் சொல்லுச்சு..” என்று அவன் பக்கத்தில் வந்தாள்.
புவியாழினி.. மா நிறத்துக்கும் கொஞ்சம் கூடுதல் நிறம்..! நல்ல முகவெட்டு..! மிதமான பருவ வளர்ச்சி..! மார்பு பரவாயில்லை..!! பள்ளி இறுதி ஆண்டில் இருந்தாள்..!
இப்போழுது பாவாடை தாவணியில் இருந்தாள் புவியாழினி. ஆரஞ்சு ரவிக்கை.. சிவப்பு தாவணி.. கருப்பு பாவாடை.. அதில் சின்னச் சின்னதாய் ஆரஞ்சும்.. சிவப்புமான பூக்கள்..!
பக்கத்தில் வந்தவளிடம் கேட்டான்.
”உள்ள என்ன கலர்..?”
அவளுக்குப் புரியவில்லை. அடர்த்தி குறைவாக இருந்த.. அவளது மெல்லிய புருவத்தை உயர்த்திக் கேட்டாள்.
”என்ன..?’’
”ஆரஞ்சு பிளவுஸ்.. ரெட் தாவணி.. பிளாக் பாவாடை.. பிரா.. புளூவா..?” என்று கண் சிமிட்டிக் கேட்டான்.
அவளது புட்டுக் கன்னங்கள் உப்பின. அழகாய் முகம் தூக்கிச் சிரித்தாள்.
”சீ..”
இன்னும் நெருங்கி.. அவள் காதருகே..
”ஜட்டி.. என்ன…” என முடிக்கும் முன்..