எல்லாம் முடிந்தபின்… மறுபடி பணம் கொடுத்தான் கார்த்திக்.
மறுக்காமல் வாங்கிக் கொண்டாள்.. உமா.
”ஏதாவது தேவைப்பட்டா.. எனக்கு போன் பண்ணு..” என்றுவிட்டுப் போனான்..கார்த்திக்…!!
இனி வரப்போகும் நாட்கள் எப்படி இருக்கப் போகிறது என்கிற.. கவலையை விடவும்… பெரிய ஒரு செலவு தொலைந்தது என்று மனதார எண்ணினாள் உமா…!!!!
எதிர் பாராத விதமாக மழை பிடித்துக் கொண்டது.
‘ சட..சட..’ வென பெரிய.. பெரிய. துளிகள் விழத்தொடங்கின..!!
சுற்றும்.. முற்றும் பார்த்தான் தாமு.
அவன் இன்னும் சிறுவன் அல்ல… 19 வயது ஆகிவிட்டது..! முகத்தில் பருக்கள் முத்து முத்தாகப் பூத்திருக்க.. உதட்டுக்கு மேலே.. மீசை அரும்புகள் துளிர்விட்டுக் கொண்டிருந்தது..!
வானத்தை அன்னாந்து பார்த்தான். அவனுக்குப் பின்னால்..மழை இன்னும் பலமாக… காற்றோடு கை கோர்த்து… வந்து கொண்டிருந்தது..!
இப்போது விழுந்த துளிகளே..பெரும்பாலும் அவனை நனைத்து விட்டது..!!
சுற்றிலும் பார்த்தவன் அடுத்த நொடியே முடிவு செய்தான்.
‘விடு ஜூட்..!’
எடுத்தான் ஓட்டம்.! எங்கும் நிற்காமல்..ஒரே ஓட்டமாக ஓடி…மூச்சிறைக்க … வீட்டை அடைந்தான். கதவைப் பார்த்தவன் முகம் சட்டென மாறியது.!
வீடு பூட்டப்பட்டிருந்தது !
‘ எங்கே போனாள் அக்கா..?’
சுவற்றில் தேடி… சாவியை எடுத்துப் பூட்டைத் திறந்தான்.கொஞ்சம் நனைந்திருந்த தலைமயிரை உதறிவிட்டுக்கொண்டான்.
வீடு இருளில் மூழ்கியிருந்தது. உள்ளே நுழைந்து விளக்கைப் போட்டான். ஈர உடைகளைக் களைந்து விட்டு.. ஈரம் துடைக்க.. துண்டைத் தேடினான். காணவில்லை. ஷார்ட்ஸ்ம் பனியனும் போட்டுக்கொண்டான்.
கட்டில் மீது..உமா அவிழ்த்துப் போட்ட புடவை..உள்பாவாடை எல்லாம் குவியலாக் கிடந்தது. குபீரென வீசிய காற்று .. சுவற்றில் தொங்கின..காலண்டரையும் சாமி படத்தையும் புரட்டிப் போட்டது.! ஜன்னல் கதவு ‘படீர்.. படீர் ‘என அடித்துக் கொள்ள… அவசரமாகப் பாய்ந்து… ஜன்னல் கதவைச் சாத்தினான்.!
மணி… இரவு ஒன்பது..!!
சமையல் கட்டில் நுழைந்து பாத்திரங்களைத் திறந்து பார்த்தான். உணவு இருந்தது.
ஒரு தட்டை எடுத்து உணவைப் போட்டு… குழம்பை ஊற்றிக்கொண்டு போய்… சேரில் உட்கார்ந்தான்.
‘பட..பட..’ வென கதவு தட்டப்பட்டது..! எழுந்து போய் கதவைத் திறந்தான்.!
‘உமா..’
தொப்பலாக நனைந்திருந்தாள். அவள் உள்ளே வர…கதவைச் சாத்தினான்.
”எங்க போன…?”
உடம்போடு ஒட்டிப் போயிருந்த ஈரப்புடவையை அவிழ்த்தவாறு அவனைக் கேட்டாள் உமா.
”நீ எப்ப வந்த…?”
”இப்பத்தான்…”என்றான்.
”நனஞ்சிட்டயா..?”
”லேசா…” உணவுத் தட்டை எடுத்துக் கொண்டு மறுபடி சேரில் உட்கார்ந்தான்.
சுற்றிலும் பார்த்தாள் உமா.
”என்ன வேனும்…?” தாமு கேட்டான்.
”துண்டு…?”
”காணம்..! நானும் தேடினேன்.. கெடைக்கல..!!”
”வெளில போட்றுந்தன்னு நெனைக்கறேன். நனைஞ்சிருக்கும். சரி அந்த பாவாடைய எடு…”
கட்டில் மேல் அவள் அவிழ்த்துப் போட்டிருந்த… சாயம் போன.. சிவப்பு பாவாடை கிடந்தது.
”இதைவா..?” எனக் கேட்டான்.
”ம்… அதுதான். ..”
”அழுக்கு..நீ அவுத்து போட்டதுதான..?”
”மூடிட்டு எடுடா..?” என்றாள்.
இடதுகையின் இரண்டு விரலால் எடுத்து அவள் மீது வீசினான்.
சிரித்தவாறு… பாவாடையால் ஈரம் துடைத்தாள்.
சாப்பிடத் தொடங்கினான் தாமு.
”நனஞ்சுட்டே வராட்டி..என்ன..? நின்னு வரது..?”
”நிக்கலான்னுதான்டா நெனச்சேன்..” பாவாடை ரவிக்கையோடு நின்றவள்.. முன்னால் குணிந்து தலைமுடியைத் துவட்டினாள் ”ஆனா காத்து வேற.. அதான் எங்கயும் நிக்கல.. வந்துட்டேன்..” ஈர ரவிக்கையிலிருந்த அவளது பருத்த முலைகள்.. பிதுங்கிக் கொண்டு தெரிந்தது.
அதைப் பார்த்தவன்.. ”உனக்கு வெக்கமே கெடையாதா..?” என்றான்.
நிமிர்ந்து பார்த்தாள் உமா ”ஏன்டா..?”
அவன்… அவளது மார்பைச் சுட்டிக்காட்டினான்.
”பாரு…”