வா, உன் ரூமுக்கு போயிடலாம்.
ஹரீஸ்தான் பேசினார்.
இல்ல மதன், நாங்க வீட்டுக்கு போகலாம்னு இருக்கோம். நீ, எங்களுக்காக மிகப் பெரிய ஹெல்ப் பண்ணியிருக்க. இருந்தாலும் ஒரு விஷயம்…
சொல்லுங்க மாமா!
இல்ல, நீ எங்க வீட்ல என்ன பண்ணன்னு எதுவும் எங்களுக்கு தெரிய வேண்டாம். ஆனா, அவிங்க இன்னமும் என் வீட்டுலதான் இருக்காங்க. சோ, எனக்கும், உன் அக்காவுக்கும் குழப்பமா இருக்கு. அவிங்ககிட்ட நாங்க எப்டி ரியாக்ட் பண்ணனும், அவிங்களை ஏன் இன்னும் அங்க வெச்சிருக்கனும் எதுவும் புரியலை. அதான் யோசிக்கிறோம்.
நான் புன்னகைத்தேன்.
மாமா, நீங்க கேட்டது நல்லதுதான். நானே சொல்லனும்னுதான் இருந்தேன். நீங்க சொன்ன மாதிரி, அங்க என்ன நடந்ததுன்னு நான் யார்கிட்டயும் சொல்ல விரும்பலை. ஆனா, கண்டிப்பா, அவங்க பண்ண தப்புக்கு ஒரு தண்டனை கிடைச்சிருக்கு.
நீங்க ரெண்டு பேருமே, அங்க எதையும் வெளிக்காட்டிக்க வேணாம். அவரு அக்காகிட்ட நடந்த விதம் உங்களுக்கு தெரிஞ்ச மாதிரியோ, உங்ககிட்ட ஏமாத்துனது உங்களுக்கு புரிஞ்ச மாதிரியோ எதையும் காட்டிக்க வேணாம்.
பழைய அளவு நெருக்கம் காட்ட வேண்டாம். என்னன்னா என்ன என்ற அளவுலியே இருங்க. அதே சமயம், உங்க கோபமோ, வெறுப்போ அவங்களுக்குத் தெரியுற மாதிரி காட்டாதீங்க.
இனி உங்க கம்பெனில அவரை கண்டினியூ பண்ண விடாதீங்க. கேசூவலா, எந்தக் காரணமும் இல்லாம, ரெஸ்ட் எடுக்கச் சொல்லிட்டு, அக்காவை ஆஃபிஸ்க்குள்ள கொண்டு வந்திடுங்க.
அதாவது, மறைமுகமா வீட்டுலியும், ஆஃபிஸ்லியும், அவிங்களுக்கு பவர் இல்லைன்னு நீங்க காமிக்கனும். எல்லா இடங்கள்லீயும் முடிவுகளை நீங்க மட்டுமே எடுக்குறதா இருக்கனும். ஆனா, வார்த்தைகள்ல எந்த இடத்துலியும், கோவம், வெறுப்பு இருக்கக் கூடாது.
உங்க நடவடிக்கை கண்டிப்பா அவருக்கு குழப்பம் கொடுக்கும். அதே சமயம் அவரால உங்ககிட்ட விளக்கம் கேட்கவும் முடியாது!
ரொம்ப முக்கியமா ஒரு விஷயம், ஒரு வேளை, அவிங்க யாராவது, வேற ஊருக்கு போறோம்னோ, சொந்த ஊருக்கு போறோம்ன்னோ சொன்னா, நீங்க அதுக்கு ஓகே சொல்லிட்டு, அமைதியா விலகிடனும்.
ஹரீஸ் கொஞ்சம் குழப்பத்துடன் சொன்னார். நீ சொல்றதுல பாதி புரியலை. கொஞ்சம் குழப்பமாத்தான் இருக்கு. இருந்தாலும் நீ சொன்ன மாதிரியே செய்யுறேன்.