அவன் அவ்வளவு எளிதில் என்னை விட்டு விடவில்லை என்பதை அறிந்த என் மனம் சந்தோஷமடைந்ததோ? அடுத்து என்ன செய்யப் போகிறய் என்ற எதிர்பார்ப்பையும் அடைந்ததோ?
இருந்தும் சொன்னேன், ஹரீஸ், நோ!
எடுக்க மாட்ட?
எங்கள் கண்கள், கண்ணாடியின் வழியே பேசிக் கொண்டன! நான் கண்ணாடி வழியாக தலையாட்டினேன்!
அவன் உதட்டில் தெரிவது என்ன, மர்மப் புன்னகையா?
இடுப்பைப் பிடித்திருந்த கைகளில், வலது கையை மெல்ல கீழே கொண்டு சென்று, எனது பேண்ட்டியை சிறிது கீழிறக்கினான்! அவனது செயலில் அதிர்ச்சியடைந்த நான், அதனைத் தடுக்க, வேகமாக, எனது வலது கையைக் கொண்டு சென்று அவனது வலது கையை பிடித்தேன்!
அதனால், அவன், அவனது இடது கையைக் கீழே கொண்டு சென்று, இடது பக்கம் கொஞ்சம் பேண்ட்டியை கீழிறக்கினான்! நான், என்னுடைய இடதுகையையும் கொண்டு சென்று அவனது கையைப் பிடித்து நிறுத்தினேன்!
எனது இரு கைகளும், அவனது இரு கைகளை பிடித்திருந்தது! அவனது முன்னேற்றத்தை தடுத்து விட்டதாக நான் வெற்றிச் சிரிப்பு சிரிக்க நினைக்கையில், அவன் என் காதில் கிசுகிசுத்தான்!
ஏன், கையை எடுத்துட்ட? ம்ம்ம்?
நான் அதிர்ந்தேன்! அப்போதுதான் கண்ணாடியில் பார்த்தேன்! எனது இருகைகளும், அவனது கையை பிடிக்கப் போய், எனது உடலின் இரு புறமும் விரிந்து நிற்க, நானோ, கண்ணாடியில் என் அழகை அவனுக்கு காட்டிக் கொண்டு இருந்தேன்!
அதிர்ந்து மீண்டும் என்னை மறைக்க நினைக்கையில்தான் அந்த உண்மை புரிந்தது! நான் அவனது கையைப் பிடித்திருக்கவில்லை, அவன்தான் எனது கையைப் பிடித்திருந்தான் என்று! எவ்வளவு முயன்றும், அவனது வலிமையான, கைகளின் பிடியிலிருந்து, எனது கைகளை அசைக்கக் கூட முடியவில்லை!
என் தோல்வி, எனக்குள் மோகத்தீயை ஏற்படுத்தியிருக்க, அவனது பேச்சு, அதை ஊதி பெரிதாக்கியது!
ஏன், இப்ப கையை எடுத்துட்ட? ம்ம்?