கண்ணன் தூக்கம் வராமல் கிடந்தார். மணி அதிகாலை 3 ஆகியிருந்தது. வீடு திறக்கும் சப்தமும், அவர்கள் பேசிக்கொள்ளும் சப்தமும் கேட்டது. சிறிது நேரத்தில் நிஷா, ஏய்.. ஏய்… ச்சீ… என்று சிணுங்கும் சத்தம் கேட்டது. அவள் நோ… நோ… என்று சொல்வதும் அவள் கொலுசொலியும் கேட்டது. லேசாக கண்ணைத் திறந்து பார்த்தார். இருட்டில்…சீனு நிஷாவைத் தூக்கிக்கொண்டு வந்துகொண்டிருந்தான். அவருக்கு, பீச்சில் தான் நிஷாவை இதேபோல் தூக்கிவைத்திருந்ததும், அதை சீனு பார்த்துக்கொண்டிருந்ததும் ஞாபகம் வந்தது. கண்ணை மூடிக்கொண்டு, தூங்குவதுபோல் […]