ஏப்ரல் மாதத்து வெம்மையான நடுப்பகலில், வேணி தன்னைத்தானே தன் விரலால் வருடிக் கொண்டு, தன் உச்சத்தை தொட்டாள். கண்கள் செருகிக்கொள்ள, உடல் களைத்து, ஓடிக்கொண்டிருக்கும் டீ.வியைக்கூட அணைக்காமல், சன்னமாக குறட்டை ஒலியை எழுப்பிக்கொண்டு உறங்க ஆரம்பித்தாள்.
முதல் நாளிரவு வெகுநேரம் தூக்கம் பிடிக்காமல், குஷ்வந்த் சிங்கின்
“தி போர்ட்ரெய்ட் ஆஃப் எ லேடி’ யைப் படித்துக்கொண்டிருந்த சம்பத், பின்னிரவு மூன்று மணியளவில்தான் தூங்க ஆரம்பித்தான்.
ஜன்னல் திரையையும் மீறி அறைக்குள் சூரியவெளிச்சம், மெலிதாக வந்து கொண்டிருந்தது. பொழுது விடிந்து மணி பத்தை நெருங்கிக்கொண்டிருந்த போதிலும் சோம்பேறித்தனமும் , தூக்க கலக்கமும், அவனை விட்டு முற்றிலுமாக நீங்காததால், அரைத்தூக்கத்திலேயே படுக்கையில் புரண்டு கொண்டிருந்தான் அவன்.
இளம் வெயில் அவன் உடலுக்கு இதமாக இருந்ததென்றாலும் போர்வையை தன் காலிலிருந்து கழுத்துவரை இழுத்து போர்த்திக்கொண்டான். இன்னைக்கு சண்டேதானே? சீக்கிரமா எழுந்து மட்டும் என்னத்தை வெட்டி முறிக்கப்போறேன்?
அரைமணி நேரத்துக்குப்பின் படுக்கையிலிருந்தவாறே கைகளை தலைக்கு மேல் உயர்த்தி சோம்பல் முறித்தான். நீளமாக ஒரு முறை கொட்டாவி விட்டான். வயிறு கபகபவென அவனுக்குப் பசித்தது. எது தப்பினாலும் தப்பிடுது. ஆனா நேரம் தவறாம, அலாரம் வெச்ச மாதிரி, பசி மட்டும் எப்படி கரெக்டா எனக்கு வருது? அவனுக்கு இந்த விஷயம் வியப்பைக் கொடுத்தது.
சம்பத்து… ஒருத்தன் ஆரோக்கியமா இருக்கறான்னா, அதுக்கு அறிகுறியே அவனுக்கு நேரத்துக்கு வர்ற பசிதாண்டா; எப்போதும் வெள்ளையாகச் சிரிக்கும் தந்தை நல்லசிவத்தின் முகம் அவன் கண்ணுக்குள் ஒரு நொடி வந்து போனது. அப்பாவோட சிரிப்பைப்பாத்து ஒரு மாசமாச்சு. மனதுக்குள் பாசம் எட்டிப்பார்த்தது.
உன்னைப் பாத்து ரொம்ப நாள் ஆன மாதிரி இருக்குதுடா. நீ என் கண்ணுலேயே இருக்கடா . வாராவாரம் எதாவது வேலையா சென்னைக்கு வர்றே. மாசத்துல ஒரு தரம், அப்படியே ஒரு நடை எங்களை எட்டிப்பாத்துட்டு போவக்கூடாதா? ரெண்டு நாளைக்கு முன் அம்மா செல்லில் புலம்பியதும் அவன் நினைவுக்கு வந்தது. அப்பா தன்னோட மனசுல இருக்கறதை சட்டுன்னு வெளியில சொல்ல மாட்டார். அம்மா என் மேல தன் உயிரையே வெச்சிக்கிட்டு இருக்காங்க; அதை தெனமும் நாலு தரம் சொல்லியும் காட்டுவாங்க. அவன் முகத்தில் ஒரு புன்சிரிப்பு எழுந்தது.
வீட்டுல இருந்தா, இந்த நேரத்துக்கு அம்மா தளர தளர பசும் நெய்யை உருக்கி ஊத்தி, வெண்பொங்கல், வடை, தேங்காய் சட்னின்னு, சுட சுட அமக்களமான ஒரு டிஃபனைப் பண்ணி என் கையில குடுத்திருப்பாங்க. பல வருடங்களாக நல்லசிவத்தின் வீட்டில் ஞாயிற்றுக்கிழமை காலைபொழுது பொங்கல் வடையுடன்தான் விடியும். அவன் நாக்கின் சுவை மொட்டுகள் சட்டென விழித்துக்கொண்டன. பொங்கலின் சுவை நாக்கில் எச்சிலை ஊறவிட சம்பத் போர்வையை உதறிவிட்டு விருட்டென எழுந்து கட்டிலில் உட்கார்ந்தான்.
நேத்து ஈவினிங் பார்ட்டிக்கு போன ரமேஷ் திரும்பி வந்தானா? நிச்சயமாத் தெரியும். விடிகாலம் மூணு மணி வரைக்கும் அவன் வரலே. ஓசியில கிடைச்சா மூச்சு முட்டற வரைக்கும் குடிப்பான். மொடாக்குடியன்; நேத்தும் கழுத்து வரைக்கும் குடிச்சுட்டு வாந்தி எடுத்து இருப்பான்; அங்கேயே கட்டையை போட்டுட்டு இருப்பான்.
Tere khatir Na suno