கடைசியில் அந்த வயதுக்கே உரிய ஆசை வெட்க்கத்தை வென்றது – 50 18

“உண்மைதான்.. நான் கல்யாணம் ஆன குடும்ப பொண்ணுதான்… எனக்கே இன்னும் ஆறுமாசத்துலே ஒரு பாப்பா பொறக்கத்தான் போவுது… ஆனாலும் சில விஷயங்கள்ல்ல இன்னும் நான் பாப்பாத்தான்…” வேணி தன் உதட்டைத் திருகிக்கொண்டாள்.

“சங்கர் டூர்ல போயிருக்கும்போது, ராத்திரியில தனியாத் தூங்கற சமயத்துலே உனக்குத் தீடீர்ன்னு மேட்டர் மூடு வந்துட்டா நீ என்னடிப் பண்ணிக்கறே?”

“ம்ம்ம்… என் கிளி மூக்கை எச்சில் போட்டு தடவி விட்டுக்குவேன்..” வேணி முகத்தில் வெட்கத்துடன் சிரித்துக்கொண்டாள்.

“படத்தைப் பாத்தா.. சூடு ஏறத்தான் செய்யும்… உன் கிளி மூக்கை இன்னைக்கும் நீயே தேய்ச்சி விட்டுக்கோடீ..”

“ச்சே… சனியன் புடிச்ச என் மனசு கெட்டு குட்டி சுவராப் போயிக்கிட்டு இருக்கு…” வேணி அலுத்துக் கொண்டாள்.

“வேணீ… இதுல என்னடீத் தப்பு? நீ ஒரு அடல்ட்டீ… கல்யாணம் ஆனவ… இப்ப படத்தைப் பாத்துக்கிட்டே உன்னை தேய்ச்சிக்கோ… அப்புறம் சாயந்திரம் உன் புருஷன் வீட்டுக்கு வந்ததும் அவனைக் கட்டிபுடிச்சிக்கிட்டு சந்தோஷமா இரு.. அவனையும் சந்தோஷப்படுத்து… ஜாலியா இருடீ…” திருட்டுத்தனத்தில் மனம் குறுகுறுக்க வேணியின் உதட்டில் ஒரு விஷமப் புன்முறுவல் எழுந்தது.

வேணி சட்டென தான் உட்கார்ந்திருந்த சேரை விட்டு எழுந்தாள். உடலில் தளர்வாகச் சுற்றியிருந்த பருத்திப் புடவையை விறுவிறுவென அவிழ்த்து கட்டிலின் மீது விட்டெறிந்தாள். அதே வேகத்தில் மார்பிலிருந்த ரவிக்கையையும் கழட்டி வீசியெறிந்தாள்.

மாமியார் சொன்னதால், இப்போதெல்லாம், வீட்டிலிருக்கும் போது பிரா, ஜட்டி, என இறுக்கமாக எந்த ஆடைகளையும் அணிந்து கொள்வதை அவள் தவிர்த்து இருந்தாள்.

வேகமாக தலைக்கு மேல் ஓடும் மின்விசிறியின் கீழ், முழு அம்மணமாக, தன் கைகளை தலைக்கு மேல் உயர்த்திக்கொண்டு இரண்டு நிமிடங்கள், நின்றாள். ஏஸியின் குளிர்ச்சியை அவள் உடல் அனுபவிக்கத் தொடங்கியது.

எதிரில் அலமாரியில் பதிக்கப்பட்டிருந்த ஆளுயுரக் கண்ணாடியில் தெரியும் தன் உருவத்தைப் பார்த்தாள். நான் அழகாத்தான் இருக்கேன்… மனதில் ஒரு சிறிய சந்தோஷம் எட்டிப்பார்த்தது. பெண்களுக்கு எத்தனை வயதானாலும், தான் அழகாக இருக்கிறோம் என்ற எண்ணம் வரும் போது பெருமிதம் அடைகிறார்கள்.

வேணியின் முகத்தில் சதை கூடியிருந்தது. பிறை நிலவாக வழித்து விட்டது போலிருக்கும் அவள் முகம் மெல்ல மெல்ல வட்டமாக மாறிக்கொண்டிருந்தது. உதடுகள் செழிப்பாகியிருந்தன.

இதுவரை தொய்யாமல் எடுப்பாக நேராக நிற்கும் வேணியின் முலைகளிரண்டும் லேசாக கனத்து சரிவது போலிருந்தன. மார்புகளின் இடையில் ஆழமான பிளவு தோன்றியிருந்தது. காம்பைச்சுற்றியும் நாலைந்து முடிகள் தென்பட்டன.

வெள்ளை மார்புகளில் பச்சையும் நீலமுமாக புதிதாக ஓரிரு நரம்புகள் ஓடுவது அவள் கண்ணுக்கு நன்றாகப் புலப்பட்டன. காம்பைச்சுற்றியிருக்கும் கருவட்டங்கள் மேலும் கருத்து, காம்புகள் நுனி விரல் பருமனுக்குத் தடித்திருந்தன.

தொப்புளைச்சுற்றியும், தொப்புளின் கீழும், நீளமாக கரு நிற முடிக்கோடொன்று ஆறாக அந்தரங்க முக்கோணத்தை நோக்கி ஓடிக்கொண்டிருந்தது. இடுப்பு அகன்றுகொண்டிருந்தது. நான்கு மாத கர்ப்பத்தில், அடிவயிறு சற்று முன்தள்ளியிருந்தது.

வேணியின் தொடைகள் மெல்ல மெல்ல நாளுக்கு நாள் பெருத்துக்கொண்டிருந்தன. இடுப்பின் கீழ் ஒரு பளபளப்பு கூடி, தொடைகள் இரண்டும், அடி வாழை மரமாக ஆகிக்கொண்டிருந்தன.

அவளுடைய சூத்தாமட்டையும், அதைச்சுற்றியிருந்த இடுப்பின் பின்புற சதையும், கொழு கொழுவென வடிவாக மாறி, அவள் நடக்கும் போது அழகாக அசையத் தொடங்கியிருந்தன. வயித்துல ஒரு பூச்சி வெச்சதும், பொம்பளை ஒடம்பு இப்படில்லாம் மாறுமா?

தொடை நடுவில் கருகருவென கற்றையாக முடிக்கற்றைகள். அக்குளிலும் கருமை கண்களை கட்டியது. இப்படி முழுசா முடியோட இருக்கறதும் அழகா கவர்ச்சியாத்தான் இருக்கு. என்னவோ தெரியவில்லை, சோம்பேறித்தனமாகத்தான் இருக்க வேண்டும்… வேணி தனது அந்தரங்க முடிகளை கடந்த இரண்டு மாதமாக வழித்து எடுக்கவில்லை.

“வேணீ… உன் சாமான்லே முடியே இல்லாமா, சுத்தமா மழமழன்னு இருந்தாதான்டீ எனக்கு கிக்கு ஏறுது. உன் தொடையை விரிச்சிட்டு நாக்கு போட நல்லா வசதியா இருக்கு… வாரத்துக்கு ஒருதரம் சுத்தமா வழிச்சுப்போடுடீ…”

இரவில் படுக்கையில், வேணி தன் உடலில் பொட்டுத் துணியில்லாமல், அவனைக் கட்டிக்கொண்டு உருளும் போது, தன் நாக்கை சப்புக்கொட்டிக்கொண்டு, வெட்கமில்லாமல் அவள் காதில் முனகி சங்கர் தன் கண்களை சிமிட்டுவான்.”

சங்கருக்கு வேணி தன் உடலில் முடியில்லாமல் இருப்பதுதான் மிகவும் பிடிக்கும். தன் ஆசை மனைவி இரு கைகளையும் மடித்து, தலைக்கு கீழ் வைத்துக்கொண்டு, தன் இடுப்பையும் மார்பையும் உயர்த்தும் போது, அவள் மார்பில் பல்லியாகப் படர்ந்து, தன் மூச்சிறைக்க வேகவேகமாக அவளுள் இயங்கி, அவள் அந்தரங்கத்தில் தன் சூடான தண்ணீரை பாய்ச்சியபின், களைத்து அவள் மேல் விழும் போது, முடியில்லாமல் இருக்கும் அவள் இரு அக்குளிலும் முத்தமிட்டு, தன் முகத்தை அழுத்தமாக அங்கே பதித்துகொள்வது அவனுக்கு மிகவும் பிடிக்கும்.

“பாவீ..
“மழமழன்னு சாமான்… நாக்கால நக்கறதுன்னு’ கொஞ்சம்கூட கூச்சமேயில்லாம, இப்படீ பச்சை பச்சையா பேசறேயேடா நாயே…” செல்லமாக அவன் மார்பில் தன் இருகைகளாலும், போட்டிருக்கும் வளையல்கள் சத்தமெழுப்ப, பொய்யாகக் குத்தி, வெட்கத்தில் தன் முகம் சிவந்து, தன் கணவனை மார்போடு இறுக்கிக் கட்டிக்கொள்ளுவாள் வேணி.

அப்படி அவள் அவனை இறுக்கும் போது சங்கருக்கு மூச்சுத் திணறிப்போகும். மூச்சுத் திணறிப்போகும் அளவிற்கு தன் கணவனை தன் முலைகள் அவன் மார்பில் அழுந்த அவனை இறுக்கிக்கட்டிக்கொள்வதில் அவளுக்கு மிகுந்த விருப்பம்.

“பொண்டாட்டிகிட்ட பச்சை, நீலம், இப்படி கலர் கலரா பேசாம வேற யாருகிட்டடீ பேசறது?” சங்கர் அவள் முலையை வெறியுடன் கசக்கிக்கொண்டே அவள் உதட்டில் முத்தமிடுவான்.

“ஒரே வழியா என் காம்புங்களை கிள்ளி எடுத்துடு… பிரச்சனையே இல்லாமப் போயிடும் எனக்கு… என் மாரைப் புடிச்சிக்கிட்டு தொங்கறதே உனக்குத் தொழிலாப் போச்சு..” இன்பமாக சலித்துக்கொள்ளுவாள் வேணி.

போனவாரம் வெள்ளிக்கிழமையே, வேணீ… இன்னிக்கு ராத்திரிக்கு நாதஸ்வர கச்சேரியை வெச்சுக்கலாமான்னு கேட்டான் என் ஆம்பிளை… நானும் சரின்னேன். ராத்திரியாகட்டும்ன்னு ரொம்ப ஆசை ஆசையா காத்துக்கிட்டு இருந்தேன்.

அவனுக்குப் பிடிச்ச காரக்குழம்பும் அப்பளமும் பண்ணி வெச்சேன். தயிர் பச்சடி வேணும்ன்னான். அதையும் என் அத்தை பண்ணிக்குடுத்தாங்க.. அன்னைக்கு என் புருஷனை இவன் ஆஃபிசர் நிம்மதியா சாப்பிடக்கூட விடலே.