இருப்பினும் இன்னும் அவள் உடல்நிலை மோசமடைந்து கொண்டு இருந்தது. அவள் ஏதோ நோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதாக சரவணன் கவலைப்பட்டான். அவன் அவளை தன்னுடன் வரும்படி கட்டாயப்படுத்தி, அவர்களின் ஊருக்கு மிக அருகில் உள்ள ஒரு பெரிய நகரத்தில் ஒரு பெரிய மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் சென்றான். ஒரு முழுமையான மருத்துவ பரிசோதனையில் மருத்துவ ரீதியாக அவளுக்கு எந்தத் பிரச்சனையும் இல்லை என்று தெரியவந்தது. அவளுக்கு சில வைட்டமின்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்டு வீட்டிற்கு அதை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டுக்கு செண்டர்கள். ஒரு மாதத்திற்குப் பிறகும் மீராவின் உடல்நிலைக்கு எந்த முன்னேற்றமும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. சரவணன் மீண்டும் அவளை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் சென்று அதே மருத்துவ நிபுணரைப் பார்த்தான். நிபுணர் மீண்டும் அனைத்து சோதனைகளையும் சில கூடுதல் சோதனைகளையும் செய்தார். மருத்துவர் மீராவிடம் ஒரு அறையில் படுக்கையில் ஓய்வெடுக்கச் சொல்லி, சரவணனை ஒரு புறம் அழைத்தார்.
“டாக்டர், சொல்லுங்கள், அவளுக்கு என்ன பிரச்சனை?”
“மிஸ்டர் சரவணன், நான் எல்லா சோதனைகளையும் செய்து பார்த்துவிட்டேன், ஆனால் எங்களால் எந்த ப்ரப்ளேம் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.”
டாக்டர் ஒரு கணம் மெளனமாக இருந்தார் பிறகு, ”மன்னிக்கவும் சார், அவங்களுக்கு ஏதேனும் உடல் ரீதியான துன்புறுத்தல் ஏற்பட்டிருக்கிறதா என்று கூட நான் பரிசோதித்தேன் செய்தேன். பழைய காயங்கள் கூட எதுவும் இல்லை. ”
“என்ன டாக்டர் .. நான் ஒரு மோசமான மனைவி அடிப்பவன் என்று நினைச்சீங்களா??”
“கோப படாதீங்க சார், நாங்க எல்லா விதத்திலும் சிந்தித்து பார்க்கணும். நான் இப்போது சொல்லுறத கேட்டு மேலும் கோக படாதீங்க. உங்க மனைவிடம் தனியாக கேட்டேன் அவுங்கள நீங்க மனரீதியாக கொடுமை படுத்துறீங்களா என்று.”
சரவணன் அவன் மனைவிடம் எவ்வாறு கேள்வி கேட்டார் என்று வருத்தப்படுவதைப் பார்த்த டாக்டர் விரைவாக தொடர்ந்தார், “உங்கள் மனைவி எப்போதும் மெளனமாக இருப்பதால் நான் அப்படி நினைக்க வேண்டியிருந்தது. அவுங்க எப்போதும் ஒரு வார்த்தையும் பேசுவதில்லை, ஆனால் நான் அவங்களிடம் இப்படி கேட்டபோது முதல் முறையாக அவுங்களிடம் இருந்து ஒருவித உணர்ச்சியைக் கண்டேன். ”
அது என்னவென்று தெரிய ஆவலாக, “என்ன உணர்ச்சி ??” என்றான் சரவணன்.
“உங்களை பற்றி நான் எப்படி அப்படி நினைக்கலாம் என்று அவுங்க கோபப்பட்டாங்க.”
அவன் தவிர்க்க நினைத்தாலும் சரவணனின் முகத்தில் ஒரு சிறிய புன்னகை தோன்றியது.
டாக்டர் தொடர்ந்தார், ”சரவணன், இது எல்லாம் ஏற்படுவத்துக்கு ஏதோ ஒன்று நடந்து இருக்கு. உங்கள் மனைவிக்கு உடல் ரீதியான பிரச்சனை எதுவும் இல்லை என்று தோன்றுது. அவுங்க மனதளவில் ஏதேனும் பாதிக்கப்படுகிறாங்க என்று நான் சந்தேகிக்கிறேன்.”
சரவணன் திடீரென்று அமைதியாக இருப்பதைப் பார்த்த அவர் சரியான பாதையில் செல்வதை டாக்டர் அறிந்திருந்தார்.
“அது என்னவென்று நான் தெரிந்துகொள்ள விரும்புல, ஏனென்றால் எனக்குத் தெரிந்திருந்தாலும் அதற்க்கு தீர்வு சொல்ல என்னால் முடியாது. மேலும் இது நிச்சயமாக மிகவும் பிரைவேட் ஒன்றாக இருக்க வேண்டும். உங்க மனைவிக்கு ஒரு மனநல நிபுணரின் ட்ரீட்மெண்ட் தேவை என்று நான் நினைக்கிறேன். ”
“என்னது ?? என் மனைவிக்கு பைத்தியம் பிடிச்சிருக்கு என்று நினைக்கிறீர்களா ??
“இல்லை, இல்லை சார், பலர் அந்த தவறை செய்கிறார்கள். நாம் அனைவரும் மன அழுத்தத்திற்கு உள்ளாகிறோம், சில மனநல பிரச்சினைகள் கூட இருக்கலாம், அவை பொதுவாக நாம் சமாளிக்க முடியும். மனம் சில நேரத்தில் பழகினமாகவும் சில நேரத்தில் வலிமையாகவும் இருக்கலாம். சிலர் தங்கள் கஷ்டங்களால் சமாளிக்க முடியும், சிலருக்கு அது நீங்கள் நினைப்பது போல் எளிதாக இருக்காது. ”
டாக்டர் என்ன சொல்கிறார் என்று சரவணன் யோசித்துக்கொண்டிருந்தான். மீரா இருக்கும் மன அழுத்தத்தை அவன் அறிந்திருந்தான். அவள் எப்போதும் சோகமாக, எதோ பறிகொடுத்து போல இருப்பாள். குழந்தைகள் அல்லது அவன் இருக்கும் போது அந்த பாதிப்பு குறைவதை அறிந்தான். சில நேரத்தில் அவள் அழுது இருக்கிறாள் என்று அவள் முகத்தை பார்த்தால் தெரியும். ஒரு முறை அவள் முன்பு போல பிரபுவுக்கு தான் ஏங்கி இருக்காள் என்று நினைத்து அதை கேட்டும் செய்துவிட்டான். அவன் அவளை அறைந்தது போல் அவள் முகம் சுளித்தது. அவள் முகம் வாடி போனது. அவளது வேதனையான தோற்றம் அவன் கேட்டதற்கு உடனடியாக அவனுக்கு வருத்தத்தை ஏற்படுத்தியது.
“அவனை மறுபடியும் பற்பத்துக்கு பதிலாக நான் செத்து போய்விடுவேன். இப்படி நீங்க நினைப்பதுக்கு நான் எப்படி குற்றம் சொல்ல முடியும். நான் முன்பு அவ்வளவு கீழ் தரமாக நடந்து கொண்டேன் இல்லையா,” என்று கூறிய மீரா தேம்பி தேம்பி அழுதாள்.
நான் ஏன் இப்படி கேட்டேன் என்று சரவணன் தன்னை திட்டிக்கொண்டான். அவனது வார்த்தைகளால் ஏற்பட்ட வலியிலிருந்து அவள் மீண்டு வர சில நாட்கள் ஆனது. பிரபுவுடனான மீராவின் உறவு நிரந்தரமாக முடிவடைந்த பின்னர் அவன் எதிர்பார்த்ததைப் போல அவர்களின் வாழ்க்கை மீண்டும் முன்பு போல சந்தோஷமாக மாறவில்லை. இன்னும் என்ன தான் அவன் செய்ய முடியும் என்று வருந்தினான்.
“டாக்டர் நான் இப்போ என்ன செய்ய வேண்டும்?”