சுகமதி – Part 2 182

நாங்கள் போன அதேநே ரம்… மாடிப்படிகளில் இறங்கினார்கள் நலனும் சகமதியும்.
”ஹேய்.. என்ன பண்ணீங்க.. இவ்வளவு நேரம். .?” என்று தன் அக்காளிடம் கேட்டாள் மலருபா.
”பாத்துட்டிருந்தோம்.” என்று சிரித்த.. சுகமதியின் முகம் சிவந்திருந்தது.
‘பாவிப் பையன்.. இனி என்ன செய்தானோ..? ம்ம்.. கொடுத்து வைத்தவன்..!’
நலன் என்னைப் பார்த்து கண் சிமிட்டி சிரித்தான்.
நாங்கள் நாலாவரும் கீழே இறங்கி வந்தோம்.
அதிக நேரம் அவர்கள் எங்களை அங்கு இருக்க அனுமதிக்கவில்லை.
அதனால் விடை பெ₹ற்று வெளியே வந்ததும் நான் நலனிடம் கேட்டேன்.
”என்னடா.. செஞ்ச… அவ்ள நேரம்..?”
அவன் என்னை பார்த்து பெருமிதம் பொங்க சொன்னான்.
”அவளையே செஞ்சன்டா…”
”மேட்டரா..?” இது நான் எதிர் பார்த்தது தான் என்றாலும் அவன் மேல் எனக்கு பொறாமை வந்தது.
”ம்ம்…” என்று சிரித்தான்.
” எப்படிடா..? அது ஒன்னும் சொல்லாதா..?”
” சொல்லுவா.. பட்… நான் கவுத்துருவேன்…”
” அது எப்படி.. டா…?”
”சரி.. நீ என்ன செஞ்ச..?” என்று என்னை கேட்டான்.
எனக்கு சொல்ல வெட்கமாக இருந்தது.
”கிஸ்ஸடிச்சேன்…” என்று வெட்கத்துடன் சொன்னேன்.
”பை போட்டியா…?” என்று கேட்டான்.
”ம்ம்ம்..”

”ம்ம்ம்..”
சிரித்தான். ”அங்க.. சரக்கு ஒன்னுமே இல்லயேடா.. எப்படி..? ஏதாவது தெரியுதா..?” என்று கேட்டான்.
மலருபாவின் கன்னி முலைகள் மிகவும் சிறியவைதான் அதற்காக இவன் கிண்டல் செய்வது போலெலலாம் இல்லை.
அவனே…
”ம்ம்.. நம்மாளுதூ.. என்ன சரக்குனு நெனைக்கற… வெளில பாக்கத்தான்டா.. சைசு சின்னதா தெரியுது. அவ ட்ரெஸ்ஸ கழட்டிட்டு பாத்தம்னு வெய்… நல்லா குமமூனு இருக்கும்டா.. அப்படி ஒரு சரக்கு..” என்றான்.
நான் மனமுவந்து சொன்னேன்.
”ம்ம்.. நீ லக்கிடா..”