நான்: ரோஷன் நீங்க சொல்லற ஐடியா நல்லாத்தான் இருக்கு ஆனா கண்டிப்பா அவங்க இந்த விஷயத்தை நவீன் கிட்டே சொல்லுவாங்க அப்போ எனக்கும் அவருக்கும் பிரெச்சனை அதிகம் தான் ஆகும் என்ன செய்யலாம்
ரோஷன்: நீங்க அப்படி நினைக்கறீங்களா அதுவும் சரி தான் வேணும்னா போன்ல பேசி பார்க்கலாமா அப்படியே சொன்னா கூட உங்களுக்கு தெரியாதுன்னு சொல்லி விடலாம்
நான் : சரி யோசிக்கறேன் அதே சமயம் நீங்க அந்த ஆறு மாசம் காத்திருக்க வேண்டும்
ரோஷன் : சரி நித்தியா நான் மறுபடியும் உங்களுக்கு போன் செய்யறேன் ஆனா நாம பேசறது நவீனுக்கு தெரிய வேண்டாம்
ரோஷன் கிளம்பி சென்றதும் எனக்கு என்னமோ நான் தான் அவனை தவறாக நினைத்தேன் அவன் என் நன்மை கருதி தான் பேசி இருக்கிறான் அதே திருப்தியுடன் படுத்தேன்.
படுத்து கொண்டே யோசிக்கும் போது ரோஷன் ரொம்ப நல்லவனாக தான் தெரிந்தான். இல்லையென்றால் அவன் நண்பனை பற்றி எதற்காக நண்பனின் மனைவியிடம் சொல்லணும் அப்படியே படுத்து இருந்தேன். நவீன் மாலை வீட்டிற்கு வந்ததும் எனக்கு ஒரு வெறுப்பு தான் வந்தது யாரோ அன்பவிச்ச உடம்பை நானும் இவ்வளவு நாள் ஆசையோடு ஸ்பரிசித்து இருகேன்னு . நவீன் வழக்கம் போல வந்ததும் கையை கழுவி கொண்டு என்னை அணைக்க வர நான் அவனை தள்ளி விட்டேன். அவன் செல்லமாக ஹே நித்தி என்னடி செல்லம் கோபம் என்று கொஞ்ச நான் ஒண்ணும் இல்லை காபி வேணுமா இல்லை வெளியே போறீங்களா என்றேன். அவன் புரியாமல் வீட்டுக்கு வந்த பிறகு நான் எப்போ நீ இல்லாம வெளியே போய் இருக்கேன் என்று சொல்லியப்படி என்னை மீண்டும் இழுக்க நான் பிடிவாதமாக அவனிடம் இருந்து தள்ளியே இருந்தேன். அவன் ரெண்டு மூன்று முறைக்கு பிறகு முயற்சிக்க வில்லை. காபி எடுத்து வந்து குடுக்க குடித்து விட்டு டிவி யில் கவனம் செலுத்த எனக்கு உள்ளுக்குள் இருந்த எரிச்சல் அவனிடம் நான் உங்க மனேஜர் வீட்டுக்கு போகணும் கூட்டிகிட்டு போறீங்களா என்றேன். நவீன் என் கேள்வி புரியாம ஹே என்னபா ஆச்சு உனக்கு என் மனேஜர் சரியான பொம்பளை பொறுக்கி அவனை பற்றி உனக்கு என்ன தெரியும் என்றான். நான் உடனே அப்போ அவன் பொறுக்கினா உங்க ஆபிசில் மத்தவங்க எல்லாம் ரொம்ப உத்தமமானவன்களா என்றேன். நவீனுக்கு புரிந்தது நான் மனசில் என்னமோ வச்சு கிட்டு பேசறேன்னு அதனால் அதன் பிறகு என் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லாமல் இருந்தார்.