“இல்லடா சுதா…ஒன்னு ரெண்டு வந்திருக்கு…பேச்சளவுல இருக்கு…அதுதான் அம்மாகிட்ட பேசலாம்னு வந்தேன்…” என்றாள் அத்தை புன்னகை மாறாமல்.
“அப்டியா…சரி அத்த…” என்று சொல்லிவிட்டு உள் அறைக்குச்சென்று உடை மாற்றிக்கொண்டு வந்து வரவேற்பறையில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தேன் டிவி ரிமோட்டை அருகிலிருந்த டீப்பாயிலிருந்து எடுத்துக்கொண்டே. அத்தையும் அம்மாவும் நீளமான நடு சோபாவில் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். நான் அமர்ந்திருந்தது அந்த நடு சோபாவிற்கு அருகில் வலது பக்கத்தில் இருந்த சின்ன சோபாவில். நான் அதில் அமர்ந்ததற்கு காரணம் அத்தை அருகில் அமர வேண்டாம் என்ற எண்ணத்தினால்தான். இந்த நிலையில் அம்மா எனக்கும் அத்தைக்கும் நடுவில் அமர்ந்திருந்தாள்.
நான் அப்போது உள்ளாடை எதுவும் அணியாமல் ஒரு கால்சட்டையும், ஒரு பனியனும் மட்டுமே அணிந்திருந்தேன். டிவியை ஆன் செய்து ஒரு சேனலிலிருந்து இன்னொரு சேனல் என்று மாற்றி மாற்றி பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
நான் அத்தையும் அம்மாவும் பேசிக்கொண்டதைக் காதில் வாங்காமல் டிவியில் கண்ணை வைத்திருந்தேன்.
“சுதா…அப்றம்…உன் வேல எப்படி இருக்கு…?” என்ற திடீரென்று வந்த அத்தையின் கேள்வி என்னை அவள் பக்கம் திரும்ப வைத்தது.
அப்போதுதான் கவனித்தேன் அம்மா அங்கு இல்லை என்பதை.
“ஹ்ம்ம்ம்…நல்லா போகுது அத்த…” என்று கூறிக்கொண்டே சமையலறையைப் பார்த்தேன். அம்மா அங்கே சமைக்க ஆரம்பித்திருந்தாள். மதியவேளை நெருங்குவதால் அம்மா மதிய சாப்பாடு சமைக்க போயிருந்தாள். அம்மா எப்போது சமையலறைக்குச் சென்றாள் என்று வியந்தேன்.
“ஏன்டா…எங்கிட்ட பேச மாட்டியா…? ” என்று அத்தை சற்று ஏக்கத்துடன் கேட்டாள்.
“அப்…அப்டிலாம் இல்ல அத்த…அம்மா இங்கதான இருந்தா…எங்க போனான்னு பார்த்தேன்…” என்று சமாளித்தேன்.
அப்போது அத்தை பக்கம் முழுதாய் திரும்பி பேச வேண்டிய நிலை…நான் முன்பே கூறியது போல அத்தை என்னைப் பொறுத்தவரை என் உறவுப்பெண் அல்ல. ஆகையால் என் பார்வை முதலில் அத்தையின் மார்பகங்களின் மீது ஓரிரு வினாடிப்பொழுது நிலைகுத்தியது. சேலை மாராப்பு, ஜாக்கெட் மூடியிருந்தாலும் அவ்விரண்டு மார்பகங்களும் என்னை சற்றே நிலைகுலைத்ததை ஒத்துக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.
அத்தை அவ்விரு நொடிப்பொழுதை கவனித்தாளா என்று எனக்கு அப்போது தெரியாது. ஆனாலும் பெண்களுக்கே உள்ள உள்ளுணர்வு அவர்களை எப்போதும் முன்னெச்சரிக்கையாக வைத்திருக்கும் என்று மட்டும் அறிந்திருந்தேன்.
“என்னடா பாக்கற டிவில…” என்று அத்தை என்னை நெருங்கி ஆனால் அந்த நடு சோபாவிலேயே அமர்ந்திருந்தவாறே கேட்டாள்.
“ஒ…ஒன்னும் இல்ல அத்த…போரடிக்குது…அதான்…சேனல் மாத்தி மாத்தி பாத்துக்கினு இருக்கேன்…எதுலயாவது இன்டெரெஸ்ட்டிங்கா எதுவும் போட மாட்டானானு…” என்றேன் சலித்துக்கொண்டே.
“அது சரி…டிவில…அதுவும் இன்டெரெஸ்ட்டிங்கா…சரிதான்…என்னைக்குப் போட்டிருக்கான்…” என்று அத்தை பலமாக சிரித்தாள்.
“சரி…என் பக்கத்துல வந்து உட்காரேண்டா சுதா…” என்று அத்தை சற்றே கெஞ்சலாக கேட்டாள்.
அவளின் தினவெடுத்த இரு மார்பகங்களையும் பார்த்த அந்த ஓரிரு நொடிகளே என் இரத்த ஓட்டத்தை சற்றே பதம் பார்த்துவிட்டது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்…ஆனாலும் என்னை நானே கட்டுப்படுத்திக்கொண்டுதான் அமர்ந்திருந்தேன். அத்தையே அழைக்கும்போது வேண்டாமென்று சொல்ல தோன்றியது எனக்கு. ஆனாலும் போகாமல் இருந்தாள் வீட்டுக்கு வந்த விருந்தாளியை மதிக்காதது போல் ஆகிவிடுமென்று எண்ணி எழுந்து அத்தையின் இடது பக்கத்தில் சற்றே இடைவெளி விட்டு அமர்ந்தேன்.
அத்தை அந்த இடைவெளியைக் கண்டு நகைத்தாள்.
“நான் உன் அத்ததான்டா…பேயோ பூதமோ இல்லயே…” என்று என்னை வெறுப்பேற்றினாள் சிரித்துக்கொண்டே.
“இ…இல்ல…அது…அது வந்து…” என்று நான் என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் முழித்தேன்.
“அட போடா…எங்கிட்ட உனக்கு என்ன கூச்சம்…அதுவில்லாம நீ வேல செய்ற எடத்துல உன் பக்கதுல பெண்கள் உட்கார மாட்டாங்களா என்ன?” என்று செல்லமாக கடிந்துகொண்டே அவளே என்னை நெருங்கி அமர்ந்தாள். இந்நிலையில் அவள் தோளும் என் தோளும் சற்றே உரசும் நிலை உண்டானது.