“ஆபீஸ்ல, ஒரு நாள் சர்வீஸ் புக்கெல்லாம் தயார் பண்ணும் போது சுகன்யா கொண்டு வந்த போட்டோ ஸ்பேர் ஒன்னு இருந்தது, அதை அவளுக்கு தெரியாம நான் எடுத்து வெச்சுக்கிட்டேன்” செல்வா வெட்கத்துடன் தலையை குனிந்து கொண்டான்.
“ம்ம்ம்…முதல்ல அவ போட்டோவை திருடின….அப்புறம் அவளுடைய மனசையும் திருடப் பாக்கற…அவளை உன் நெஞ்சுக்குள்ள வச்சிருக்கன்னு சொல்லற, நீ என்ன வேணா சொல்லு; எப்ப வேணா சொல்லு; ஆனா சீக்கிரமா உன் மனசுல இருக்கறதை சொல்லிடு; அவ்வளதான் நான் சொல்லுவேன்.. எனக்கு வேலை இருக்கு, பாக்கலாம்…அப்புறம் கால் பண்ணுடா… நான் கிளம்பறேன்.” சீனு தன் பல்சரை உதைத்து கிளம்பினான். சீனு அவனுடைய பால்ய சினேகிதன். உனக்கு நான் நண்பேண்டா…அப்படின்னு, செல்வாவுக்குன்னு இருக்கிறவன், இவன் ஒருத்தன்தான். செல்வா தன் தலை முடியை கோதிக்கொண்டே, சாலையை கடக்க ஆரம்பித்தான். செல்வாவின் செல் சிணுங்க ஆரம்பித்தது; இப்ப தான் போனான்…அதுக்குள்ள கால் பண்ணி உயிரெடுக்கிறான்…அவன் முனுமுனுத்துக்கொண்டே, செல்லை எடுத்துப் பார்த்தான். புது நம்பராக இருந்தது.
“ஹல்லோ, பெண் குரல் ஒலித்தது” செல்வாவுக்கு யாரென்று தெரியவில்லை.
“ம்ம்…நான் செல்வாதான் பேசறேன்…நீங்க யாரு?”
“நா..நான்…சுகன்யா”, அவள் குரல் மெலிதாக ஒலித்தது. அவன் காதுகளை அவனால் நம்ப முடியவில்லை.
“சொல்லு…சொல்லுங்க சுகன்யா”
“ஒன்னுமில்லே…நீங்க பெசண்ட் நகர்லேதானே இருக்கீங்க, I mean, உங்க வீடு அங்கதானே இருக்கு” அவனுக்கு குயில் கூவியது போல் இருந்தது.
“இல்ல நான் இந்திரா நகர்ல்ல இருக்கேன்…பெசண்ட் நகர் பக்கத்துலதான்…சொல்லுங்க என்ன வேணும்?”
“sorry…நான் உங்களை தொந்தரவு பண்ணிட்டேன்” அவள் தயங்கினாள்.
“இல்ல தொந்தரவு ஒன்னும் இல்ல…நீங்க சொல்லுங்க”
“எனக்கு அஷ்டலட்சுமி கோவிலுக்கு போகணும்..சென்னைக்கு வந்து…நான் அந்த கோவிலுக்கு இன்னும் போகல…எனக்கு வழி தெரியாது…அதான்”, பக்கதுலேயே பீச்சும் இருக்குல்ல,அவள் இழுத்தாள்.
“என்ன சுகன்யா…இது ஒரு தொந்தரவா…நான் உங்களை அழைச்சுக்கிட்டு போய் காட்டறேன்…கோவிலுக்கும் போகலாம்…அப்புறம் பீச்சுக்கும் போகலாம்…ம்ம்ம்…எப்ப போகணும் உங்களுக்கு”
“இன்னைக்கு சாயந்திரம் போகலாமா…நான் நம்ம ஆபீசுக்கு எதிர்ல ஐந்து மணிக்கு வர்றேன்…நீங்க அங்கேருந்து என்னை கூப்பிட்டு போங்க…சரியா?”
“வாங்க, நான் உங்களுக்காக காத்திட்டு இருக்கேன்”
“தேங்க்யூ செல்வா” bye bye… சங்கர் தன் வேலையை முடித்துக்கொண்டு வீட்டுக்கு வந்த போது, சுகன்யா, செல்வாவை சந்திப்பதற்காக கிளம்பிக் கொண்டிருந்தாள். சங்கருக்காக காம்பவுண்ட் கதவை திறந்து விட்டவள், அவன் தன் பைக்கை உள்ளே எடுத்து போவதற்காக நின்றாள்.
“சுகன்யா, நீ கிளம்புமா, நான் கதவை மூடிக்கிறேன், என்ன ஷாப்பிங்கா” சிரித்துக்கொண்டே கேட்டான்.
“இல்ல…இல்ல, ஒரு ஃபிரெண்டை பாக்க போய்கிட்டுஇருக்கேன்…வேணியக்கா தூங்கறாங்க போல…நான் கதவை தட்டல. நான் நைட் எட்டு மணிக்குள்ள வந்துடுவேன்னு சொல்லிடுங்க. வேணி…வேணி…கதவைத் தட்டினான் சங்கர். மாணிக்கமும், வசந்தியும் இரண்டு நாள் லோக்கல் டூர் ஒன்றுக்கு போய் இருந்தார்கள். உள் கதவைத் திறந்த வேணி, கதவைத் திறந்தவுடன் நேராக படுக்கை அறைக்கு சென்று படுத்துக்கொண்டாள். வேணி, வெளிர் ரோஸ் நிற லெக்கிங்ஸ் அணிந்து ஒரு தளர்வான கருப்பு நிற காட்டன் சட்டை அணிந்திருந்தாள். வாவ்… என்னாடி வேணி, மாமனார் மாமியார் வீட்டுல இல்லன்னு…லெக்கிங்ஸ்ல்லாம் போட்டு அசத்தறே…கட்டிலில் ஒருக்களித்து சுவரை பார்த்து படுத்திருந்த வேணியின் பின்புறத்தை செல்லமாக தட்டிய சங்கர்,
“ஐயா, நல்ல மூடுல வந்து இருக்கேன்…காப்பி போடுமா செல்லம்” என்றவன் தனது உடைகளை மாற்ற ஆரம்பித்தான்.
“நீங்கதான் போடுங்களேன் ஒரு நாளைக்கு”
“சரி…மேடம் உத்திரவு…போட்டுட்டா போச்சு…என்னடி இன்னைக்கு உன் ஃப்ரெண்ட் சுகன்யா, சும்மா டக்கரா ட்ரெஸ் பண்ணிக்கிட்டு போறா… பாய் ஃப்ரண்ட் யாராவது புடிச்சுட்டாளா இல்ல ஏற்கனவே வெச்சுருக்காளா, சும்மா சொல்லக்கூடாதுடி, அவளுக்கு சூத்து சூப்பரா இருக்குடி…எவன் கொடுத்து வெச்சிருக்கான்னு தெரியல” சொல்லிக்கொண்டே கட்டிலில் உட்கார்ந்து வேணியின் பின்புறத்தை தடவினான்.