என் மேல் படுத்துக்கொண்டிருந்தாலும் தன் கையை எடுக்காமல் தொடர்ந்து முகத்தை மறைத்துக்கொண்டிருந்தவளை வழிக்கு கொண்டு வர நான் திரும்பவும் அவளை கீழே தள்ளி மீண்டும் அவளின் பின்புறம் படுத்துக்கொண்டேன். ஆனால் இம் முறை என் முழு எடையையும் அவள் மேல் போடாமல் அவளின் பின் இடுப்பில் என் முகத்தை வைத்து கிச்சு கிச்சு காட்ட ஆரம்பித்தேன்.
என் தாக்குதலால் நிலை குலைந்த அவள் சட்டென்னு முன் பக்கம் திரும்பியதுடன் தன் கையை முகத்திலிருந்து எடுத்து என்னை தன் மீது இழுத்து அணைத்து கொண்டு… சரியான முரடன்…. எனக்கு பூ மாதிரி ஹேண்டில் பண்றவங்களைத்தான் பிடிக்கும் என்று சொன்னாள்.
உடனே நான், “அப்ப எத்தனை பேர் உங்கிட்ட இந்த மாதிரி விளையாடியிருக்காங்க? இரு இரு உங்கம்மாகிட்ட சொல்றேன்”னு அவளை மிரட்டினேன்
“ஐயையோ… அண்ணா நான் அப்படி எதுவும் சொல்லலை…. நீங்க பாட்டிக்கு ஏதாவது ஏடகூடமா எங்கம்மாகிட்ட வத்தி வச்சிடாதீங்க… ஜென்ரலா பூ மாதிரி ஹேண்டில் பண்ற ஆண்களைத்தான் பெண்களுக்கு பிடிக்கும்ன்னு சொன்னேன்”னு சொன்னாள்.
“ஆக, உனக்கு என்னை பிடிக்கலைன்னு சொல்லு”ன்னு திரும்பவும் மிரட்டல் குரலில் கேட்டேன்.
அவள், “நான் ஒன்னும் அப்படி சொல்லலையே… சாப்டா ஹேண்டில் பண்ணினா இன்னும் ரொம்ப பிடிக்கும்ன்னுதான் சொன்னேன்”னு பணிந்தாள்…
“சரி சரி அப்படி வா வழிக்கு”ன்னு சொல்லி, மெதுவாக அவளின் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்துவிட்டு.. இந்த சாப்ட் முத்தம் ஓகேவா?ன்னு கேட்டேன்.
“இது ஓகேதான் ஆனாலும் முத்தம் கொடுக்கிறப்போ, நம்ம பார்ட்னர எவ்வளவு ஆழமா லவ் பண்றோம்ன்னு அவங்களுக்கு தெரியறமாதிரி கொடுக்கனும்”னு சொன்னவ, “உடனே இதை யார்கிட்ட கத்துகிட்ட உங்கம்மாகிட்ட சொல்றேன்னு திரும்பவும் ஆரம்பிச்சிறாதீங்க.. இது நானா உணர்தது.. சின்ன குழந்தைகளுக்கு அவங்கம்மா குடுக்கிற முத்தம் எப்படி பாசமா ஆழமா இருக்குமோ அந்த மாதிரி முத்தம்தான் உண்மையான முத்தம்”ன்னு ஒரு பெரிய விளக்கம் சொன்னாள்.
“நீ சொல்றது எனக்கு புரியலையே… எங்கே நீ சொல்ற அந்த அம்மா-குழந்தை முத்தம் கொடு பார்க்கலாம்”னு அவளை தூண்டி விட்டேன்.
அவள் “அது இப்போ வேண்டாம்… நான் தூங்கி எந்திரிச்சு இன்னும் பிரஷ் பண்ணலை… அப்பறம் பண்ணி காட்டுறேன்… இப்போ பத்து நிமிஷம் ஆயிடுச்சு,. நாம கிளம்பலாம்”ன்னு சொல்ல… நானும் வேறு வழியில்லாமல்.. “சரி சரி… கிளம்பலாம்ன்னு சொல்லி அவள் மேல் இருந்து எழுந்தேன்.
அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் ஆஸ்பத்திரியை அடைந்த எங்களைப் பார்த்தும் சகுந்தலா கேட்ட முதல் கேள்வி “என்ன இவ்வளவு சீக்கிரமா வந்துட்டீங்க?”
சகுந்தலா எங்களைப் பார்த்து கேட்ட கேள்விக்கு, கீதாவே என்னை முந்திக்கொண்டு, “அக்கா, உங்க அருமை பிள்ளைதான் நீங்க பசியோட இருப்பீங்கன்னு சொல்லி என்னை தூங்ககூட விடாம கூட்டிக்கிட்டு வந்துட்டாரு” ….
“இந்த வேகாத வெயில்ல போகனுமா? கொஞ்சம் வெயில் குறைஞ்சதும் போவோமே”ன்னு சொன்னதுக்கும், ” ம்ஹூம்.. முடியாதுன்னு சொல்லி கூட்டிக்கிட்டு வந்துட்டாரு”ன்னு குற்றப்பத்திரிக்கை வாசித்துக்கொண்டே நாங்கள் எடுத்துச்சென்ற ‘ஹாட்பேக்’கினை டேபிள் மேல் வைத்தாள்.
நான் தர்மசங்கடமாக நிற்பதை பார்த்ததும், சகுந்தலா என்னை பார்த்து மெல்ல சிரித்தபடியே என் பக்கத்தில் வந்து நின்றுகொண்டு என் தோள் மேல் உரிமையுடன் கை வைத்துக்கொண்டு, “சுந்தர், காலைல நல்லா சாப்பிட்டுட்டு கிளம்பினதால பசியில்லை … நீங்க இங்க ஹாஸ்பிட்டல்ல ராத்திரி சரியா வேற தூங்கியிருக்க முடியாதுல்லையா? அதுதான் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கிட்டு வந்திருக்கலாம்… என்று சொல்லிவிட்டு தன் தங்கையைப்பார்த்து, “ஆமாண்டி உன்னை மாதிரி இல்லை என் பிள்ளை …நான் பசியா இருந்தா பொறுக்கமாட்டான்” என்று எனக்கு சப்போர்ட் பண்ணி பேசினாள்.
“ஆமாமா, உன் பிள்ளைக்கு ரொம்பவே ஜால்ரா அடிக்காதக்கா.. இங்கிருக்கிறது ஒரே ஒரு பெஞ்சு அதுல உன் பிள்ளை நைட்ல நல்லா குறட்டை விட்டு தூங்கிட்டாரு. ஆனா நான் ராத்திரி இந்த சேர்ல உட்கார்ந்து ஒரு செகண்ட்கூட கண் அசராம அம்மாவ பாத்துக்கிட்டதால சுத்தமா தூங்கவே இல்லை” ன்னு சொன்னாள்.