(அவள் வெட்கத்துடன் தன் பார்வையிலிருந்து மொபைலை விலக்கினாள்.)
‘ச்சீ பொறுக்கி. ஒன்னும் வேணாம். விடு.’
‘ப்ளீஸ்டி ஒரு தடவ.’
‘ஏய்ய் விளையாடாத சிவா. சொன்னா கேளு. இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம். இப்போ முடியாது.’
‘இன்னொரு நாள்னா எப்போ?’
‘எப்போனு நானே சொல்றேன் சிவா.’
‘போடி முன்டம். இப்படித்தான் சொல்லுவ. அப்புறம் போன் பண்ணி பிரன்டா இருப்போம்னு சொல்லி மூக்க சீந்திட்டு அழுவ.’
‘ஓய்ய்.. என்ன கிண்டலா.. அப்படியே நான் பிரன்டா இருப்போம்னு சொன்னாலும் நீ விட்டுடப் போறயாக்கும்? இன்னக்கி கூடத்தான் அழுதேன். அழுறவ கிட்ட நாலு வார்த்தை பேசி ஆறுதல் படுத்துவனு பார்த்தா, அங்க புடிச்சு இங்க புடிச்சு உசுப்பேத்திவிட்டு மறுபடியும் என்னை கவுத்தி வெச்சிருக்க. பொறுக்கி.’
‘நான் என்னடி செய்ய்ய? உன்னைப் பார்த்ததும் என்னால கன்ட்ரோலா இருக்க முடியலடி. உன்னை மாதிரி எல்லாம் என்னால எதையும் அடக்கிட்டு இருக்க முடியாதுடி.’
‘புரியுது சிவா.. நானும் ஒரு பொம்பளதான். என்னாலயும்தான் உன்னை நெனக்காம ஒருநாள் கூட இருக்க முடியல. அதனாலதான் சொல்றேன். கண்டிப்பா சீக்கிரமே உனக்கு கிடைக்கும்.’
‘என்ன கிடைக்கும்?’
‘எல்லாம்’
‘எல்லாம்னா?’
‘என்கிட்ட இருக்குற எல்லாம்’
‘இப்ப ஒன்னும் கிடைக்காதா?’
‘இப்ப கேட்டா அடிதான் கிடைக்கும். கைய எடுத்துட்டு கிளம்புங்க சார்.’
‘ஹாஹாஹா..’
நான் அவளுடைய பாவாடைக்குள் இருந்த கையை எடுக்காமலே எழுந்தேன். அவளும் எழுந்தாள். நின்றதும் அவளை அணைத்தேன். அவளும் என்னை இறுக்கினாள். என் இன்னொரு கையும் அவளுடைய பின்பக்க பாவாடை வழியே ஜட்டிக்குள் நுழைந்தது. இணைந்த கைகள் இரண்டும் சண்டையிடாமல் ஆளுக்கொரு குண்டியைப் பற்றின.
(அவள் முனகினாள்.) ‘சிவாõ.. என்ன்னடா. சொன்னா கேக்க்க்கவே மாட்ட்ட்டியா?’
‘ம்ம்..’ நான் அவளின் பருத்த குண்டிகளை உருட்டிப் பிசைந்தேன்.
‘விடு சிவாõõõõ…’
‘ஏய்ய் குண்டியழகி..’
‘ச்சீ.. போதும் போதும் ஐஸ் வெச்சது. கைய எடு பொறுக்கி.’
என் கைகள் அவளின் பின்புறங்களை தொடர்ந்து பதம் பார்த்தன. அப்போது கேட் திறக்கும் சத்தம் கேட்டது.
‘அய்ய்யய்யோ.. அவருதான்னு நெனக்கிறேன்.’ (மாலதி படபடத்தாள்.)
இருவரும் அதிர்ந்து போய் அவசரமாய் விலகினோம்.
நான் சட்டையை நேர் செய்து சோபாவில் உட்கார்ந்து டிவி ரிமோட்டை கையில் எடுத்தேன். மாலதி விலகியிருந்த ஆடைகளையும் கலைந்திருந்த தலைமுடியையும் சரி செய்து கொண்டே கிச்சன் நோக்கி நடந்தாள். பின்புறம் சேலை கசங்கி கலைந்து அவளின் உள்பாவாடை வெளியே தெரிந்தது. அதனால் அவளது பின்புற அசைவுகள் சுண்டியிழுத்தன.
‘ஏய் மாலதி..’ (மெதுவான குரலில் அழைத்தேன்.)
அவள் நின்று திரும்பி பார்த்தாள்.
‘என்ன சிவா’
‘பின்னால பாவாடை தெரியுது பாரு.’
அவள் பின்னால் தடவிப் பார்த்துவிட்டு வெட்கத்துடன் என்னை முறைத்தாள். நெற்றியில் அவள் வைத்திருந்த பொட்டும் கலைந்திருந்தது.
‘பொறுக்கி.. எல்லாம் உன்னாலதான்.’ (பின்பக்க சேலையை இழுத்து மறைத்தபடி கிச்சனுக்குள் சென்றாள்.)
சில நொடிகளில் கவுசியும் ஆர்த்தியும் வந்தனர்.
‘ஹாய் அங்கிள்.’
‘ஹாய்’
இருவரும் சோபாவில் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தனர். மாலதி உள்ளேயிருந்து வந்தாள். கலைந்த ஆடைகளை முழுமையாய் சரி செய்து விட்டிருந்தாள். கலைந்த பொட்டை அழித்திருந்தாள். பொட்டில்லாத அவள் முகத்தில் ஒரு தனிக்கவர்ச்சி இருந்தது. என்னைப் பார்த்தவளிடம் உதட்டை குவித்து முத்தமிடுவது போல் பாவனை செய்தேன். வெட்கத்தை மறைக்க பார்வையை கவுசியின் பக்கம் டைவர்ட் பண்ணினாள்.
‘என்னடி பண்ணீங்க ரெண்டு பேரும் இவ்வளவு நேரம்?’
‘அத்தை வீட்ல வீடியோ கேம்ஸ் வெளயாடிட்டு இருந்தோம்மா. நேரம் போறதே தெரியல.’ (டிவி ரிமோட்டை கையிலெடுத்துக் கொண்டே கவுசி பதில் சொன்னாள்.)
‘ம்ம். அதுக்காக லேட்டாகும்னா ஒரு போன் பண்ணி சொல்ல வேண்டியதானே. அது கூடவா முடியல.’
‘இல்லம்மா கௌம்பிடுவோம்னு நெனச்சிட்டே போன் பண்ணல.’
‘ஏன்டி ரெண்டு பேரும் தனியாவா வந்தீங்க? கூட யாரும் வரலையா?’
‘இல்லம்மா.. அத்தை வரேன்னு சொன்னாங்க. நாங்கதான் பஸ் ஏத்தி விடுங்க போதும்னு சொன்னோம்’ (சொல்லிக் கொண்டே பெட்ரூமுக்குள் சென்றாள் கவுசி.)
‘சரி நேரமாச்சு நான் கௌம்பறேன்.’ (நான் எழுந்தேன்.)
‘ஏன் சிவா? இப்பதானே வந்த அதுக்குள்ள என்ன? சாப்பிட்டு போலாம்ல.’ (ஆர்த்திக்காக அவள் சொன்ன பொய் எனக்கு சிரிப்பை வரவழைத்தது.)
‘இல்ல பரவால்ல. இன்னொரு நாள் வரேன்.’
‘ம்ம். ஆர்த்தி.. போயி கைகால் எல்லாம் கழுவிட்டு டிரஸ் மாத்து. வந்ததும் அப்படியே டிவில உக்காந்துடுவா. போ.’ (அதட்டினாள்.)
ஆர்த்தி எழுந்து உள்ளே சென்றாள். மாலதி என்னைத் தாண்டி கதவருகில் நின்றாள். வெளியே கிளம்பும் கணவனின் சிறு முத்தத்துக்காக காத்திருக்கும் மனைவியைப் போல் தெரிந்தாள்.
நான் கதவருகில் சென்று நின்றேன்.
‘வரேன்டி.’
‘ம்ம்’
So sweet. ..