‘ம்ம். ஐயம் பைன் சுதா. நீங்க?’
‘யா.. ஐ யம் பைன். ஈவினிங்தான் பேசினோம். அதுக்குள்ள ரொம்ப நாள் ஆன மாதிரி நலம் விசாரிச்சிட்டு இருக்கோம்.’ (சிரித்தாள்.)
‘ஓ.. ஆமா. சொல்லுங்க சுதா’ (ஒரு குழந்தையின் அழுகுரல் கேட்டது.)
‘ஒரு நிமிசம் சிவா..’
‘ம்ம்.’
மாலதி என்னிடம் சத்தமில்லாமல் முறைத்த படி சொன்னாள்.
‘ரொம்ப கடலை போடாத. கொன்னுடுவேன்.’
(நானும் மெலிதான குரலில்) ‘சரி சரி. நீ இத கவனி.’
அவள் கையை என் உறுப்பின் மீது அழுத்தினேன். அவள் வெட்கம் கலந்த முறைப்புடன் மீண்டும் மேலும் கீழுமாய் அசைத்து உருவி விட்டாள். சில நொடிகளுக்குப் பிறகு சுதாவின் குரல் கேட்டது.
‘சாரி சிவா.. குழந்தை அழுதுச்சு. அதான்.’
‘இட்ஸ் ஓகே சுதா.. நீங்க அங்க கவனிங்க.’
‘நோ ப்ராப்ளம். நௌ ஓகே.’
‘ம்ம்.’
‘என்ன சிவா.. மாலதியக்கா கூட ராசியாயாச்சா?’
‘ம்ம்’
‘நைஸ். பாவம் அவங்க. உங்க கூட பேசாம ரொம்ப டல்லாயிருந்தாங்க.’
‘ஓ.. இருங்க அவங்க கிட்ட குடுக்குறேன்.’
மாலதி ‘வேணாம்’ என்பது போல் தலையாட்டியபடி தன் ‘பணியை’ தொடர்ந்தாள்.
‘ம்ம் ஓகே சிவா.’
‘ம்ம்.. சாரி சுதா.. அவங்க கிச்சனுக்குள்ள போயிட்டாங்கனு நெனக்கிறேன்.’
‘ஓ பராவாயில்ல சிவா. அக்கா ஏதாவது வேலையா இருப்பாங்க.’
‘ஆமா சுதா. உங்க அக்கா ஏதோ ‘கை வேலையா’ இருக்காங்க.’ (நான் மாலதியைப் பார்த்துக் கொண்டே கண்சிமிட்டி சொன்னேன். அவள் வெட்கப் புன்முறுவலுடன் முறைத்தாள்.)
‘ஓகே. சிவா. நான் அவங்க கிட்ட அப்புறமா பேசிக்கிறேன்.’
‘ஓகே சுதா. பை’
‘பை.’
போனை கட் செய்து டேபிளில் வைத்துவிட்டு மாலதியைப் பார்த்தேன். அவள் முறைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
‘ஏன்டி முறைக்கிற? நானாவா அவகிட்ட பேசினேன். நீதான பேச சொல்லி குடுத்த.’
‘ம்ம். அதுக்காக அவ கிட்ட என்ன டபுள் மீனிங் டயலாக் எல்லாம் வேண்டி கெடக்கு?’
‘நான் என்னடி சொன்னேன்?’
‘ஆமாமா தெரியாதாக்கும். கை வேலை, கால் வேலைன்னு பேசினது யாராம்?’
‘ஹாஹாஹ.. அதெல்லாம் அவளுக்கு புரியாதுடி.’
‘அப்படி நீயா நெனச்சுகிட்டா.. அவளுக்கு புரிஞ்சாலும் புரிஞ்சிருக்கும்.’
‘அதெப்படி புரியும்.’
‘அவளுக்கு எல்லாம் தெரியும்.’
‘வாட்? என்ன தெரியும்?’
(அதிர்ந்தேன்.)
‘எல்லாம்.’ (என் உறுப்பிலிருந்து கையை எடுத்தாள்.)
‘என்னடி சொல்ற?’
‘ம்ம். நம்ம விசயம் அவளுக்கு முழுசா தெரியும்.’
So sweet. ..