கடைசியில் அந்த வயதுக்கே உரிய ஆசை வெட்க்கத்தை வென்றது – 9 11

அப்படித்தான் … நல்லாருக்குடா … மஜாவா இருக்க்குடா …. இன்னும் கொஞ்சம் வேகமா குத்த்தேன்ம்ம்பா …. தன் அடிக்குரலில் முனகினாள். தன் வெக்கத்தை விட்டு முனகிக் கொண்டிருந்த வேணி தன் தொடைகளை அகலமாக விரித்தது மட்டுமல்லாமல், அவன் குத்துவதற்கு தோதாக, அவன் குத்தும் வேகத்திற்கேற்றவாறு தன் இடுப்பை வேக வேகமாக உயர்த்தி தன் பெண்மையை அவனுக்கு பரிசளித்துக்கொண்டிருந்தாள். சங்கரின் உடலில் பத்து நாட்களாக தேங்கியிருந்த அவன் அதீத சக்தி, வாய் வழியே முனகலாக மாறியது; மூக்கின் வழியே வெப்பமாக மாறி வேணியின் உடலை சுட்டது; வாயில் எச்சிலாக மாறி அவள் உதடுகளை நனைத்தது; முத்து முத்தாக வியர்வை பூக்களாக மலர்ந்து அவள் உடலை நனைத்தது. அவன் தடியின் வழியே மின்சாரமாக அவள் யோனிச்சுவர்களில் பாய்ந்தது. அவன் விரைப் பைகளில் சேர்ந்திருந்த விந்து, வெள்ளமாகப் பெருகி வெண் முத்துகளாக வேணியின் அந்தரங்கத்தில் சிதறி அவளுக்கு உச்சத்தை வாரி வழங்கியது. தன் ஆசை மனைவிக்கு உச்சத்தை தந்து, தானும் உச்சத்தையடைந்த, சங்கரின் முறுக்கேறிய நரம்புகள் மெதுவாக தளரத்தொடங்க, அவன் நெற்றியிலும், முதுகிலும் வியர்வை முத்து முத்தாய் அரும்பத் தொடங்கியதை தன் ஓரவிழியால் தன் கணவன் திருப்தியுடன் இருப்பதைப் பார்த்த வேணி தன் புடவையை எடுத்து மெதுவாக அவனை துடைத்தாள். கவிழ்ந்து கிடந்த அவன் முதுகின் மேல் தன் மார்பழுந்த படர்ந்தாள்.
“தேங்க்ஸ் டா செல்ல்லம்” மெதுவாக அவன் காதில் முனகினாள். செல்வாவை பார்ப்பதற்காக அலுவலகத்திலிருந்து நேராக மருத்துவமனைக்கு சுகன்யா கிளம்பிக் கொண்டிருந்தாள்.
“மீனா, நான் சுகன்யா பேசறேன், ஆஸ்பத்திரிக்கு வந்துகிட்டிருக்கேன். வழியில ஏதாவது வாங்கிட்டு வரணும்ன்னா சொல்லு.”
“எல்லாம் இருக்கு; ஓண்ணும் வேண்டாம்; நீங்க வந்தா போதும்; உங்காள் உங்களைப் பாக்கறதுக்குன்னு தவியா தவிச்சுக்கிட்டு இருக்கார்; நீங்க வந்தாத்தான் காஃபியே குடிப்பேன்னு அடம் பிடிச்சுக்கிட்டிருக்கார்.” அவள் கிண்டலாகச் சிரித்தாள்.
“மீனா நீ ரொம்பத்தான் சீன் காட்டாதே; வந்து பேசிக்கிறேன் உன்னை; அம்மா இல்லையா பக்கத்துல?”
“மத்தியானம் செல்வாவை நார்மல் வார்டுக்கு மாத்திட்டாங்க, அவனுக்கு பயப்படறதுக்கு ஒண்ணுமில்லேன்னு சொல்லிட்டாங்க; அதனால அம்மா வீட்டுக்கு போயாச்சு; ஃபர்ஸ்ட் ஃப்ளோர் ரூம் நம்பர் பதினாலுக்கு வந்துடுங்க; கட்டுக்காவல் எல்லாம் ஒண்ணுமில்லே இங்கே; அடுத்த ரெண்டு மணி நேரத்துக்கு செல்வாவுக்கு நீங்கதான் ஃபுல் இன்சார்ஜ். சீக்கிரமா வந்துடுங்க, வீட்டுக்கு நான் கிளம்பணும்” மீனா சிரித்தவாறு செல்வாவை நோக்கி தன் கண்ணை சிமிட்டினாள். செல்வாவின் முகம் சுகன்யாவை கண்டதும் சூரியனை கண்ட தாமரையாக மலர்ந்தது.
“எப்படி இருக்கே செல்வா? இன்னும் நீ காஃபி குடிக்கலையா? எனக்காகவா வெய்ட் பண்றே? நீ பாட்டுல குடிக்க வேண்டியதுதானேப்பா? ரொம்ப தேங்க்ஸ். நீ எனக்காக வெய்ட் பண்றேன்னு கேக்கும் போது எனக்கு சந்தோஷமா இருக்கு; ப்ளாஸ்கில் இருந்த சூடான காபியை கப்பில் ஊற்றி அவனிடம் நீட்டினாள்.
“இங்க வந்து ஏசியில படுத்துக்கிட்டு, அண்ணி கையால காபி குடிக்கத்தான், வீட்டுல நான் குடுத்த காஃபியை குடிக்காம நேத்து காலையில வேக வேகமா வந்தியா?” மீனா சிரித்தவாறு செல்வாவை பார்த்து கண்ணடித்தாள்.
“இல்லடி மீனா, கொஞ்ச நாளா ஞாயித்துக்கிழமைன்னா, மாப்பிள்ளை, நம்ம பேட்டை கையேந்தி பவனுக்கு வர்றதில்லே; அம்மன் தரிசனத்துக்காக காலங்காத்தால சைதாப்பேட்டை பக்கம் போயிடறாரு. நேத்தைக்கு கிளம்பற நேரத்துக்கு பூனை எதாவது குறுக்க வந்திருக்கும்; நேரா இங்க வந்து படுத்துட்டார். சரியான நேரத்துல அம்மன் ஆஸ்பத்திரிக்கு வந்து இவரை காப்பாத்திடிச்சி…” சீனு கிண்டலடித்தான்.
“மாப்ளே … நீ உன் ஆளை எனக்கு ஆஸ்பத்திரியிலத்தான் காட்டணுமா? நல்ல எடம் செலக்ட் பண்ணியிருக்கேடா நீ. ஆனா நீ புடிச்சாலும் புடிச்சே, நல்ல பசையுள்ள ஆளாத்தான் பாத்து புடிச்சிருக்கே … எனக்கு யாரும் இந்த மாதிரி சிக்க மாட்டேங்கிறாளுங்க.” சீனு தன் பங்குக்கு செல்வாவை கலாய்த்துக்கொண்டே சுகன்யாவை பார்த்து சிரித்தான்.
“சும்மா இருடா, நேரம் காலம் தெரியாம வெறுப்பேத்தற … என்னா பசையுள்ள இடம் … யார் பணத்துக்கும் அலையறவன் நான் இல்ல; கொஞ்சம் புரியற மாதிரி சொல்லுடா?” படுத்திருந்த செல்வா மெதுவாக எழுந்து கட்டிலில் உட்க்கார்ந்து காஃபியை தன் கையில் வாங்கிக்கொண்டான்.
“இந்த காலத்துல நான் பாத்த வரைக்கும் பொண்ணுங்க, தன் கூட சுத்தற பசங்க பாக்கெட்டைத்தான் காலி பண்றாளுங்க; அவங்க ஹேண்ட் பாக்கை தொறக்க மாட்டாளுங்க; இங்க என்னடான்னா, உன் ஆளு நேத்து பட்டுன்னு உனக்காக 50, 000 ரூபாயை எடுத்து அட்வான்ஸா கவுண்டர்ல கட்டினா; பையில இருந்தா மட்டும் போதுமா; அதை எடுத்து குடுக்கற மனசு வேணுண்டா; அது மட்டுமா … நாங்க இங்க வரதுக்குள்ள ஒரு தயக்கமும் இல்லாமல், சுகன்யா உனக்காக ரத்தம் குடுத்தாடா; சுகன்யாவை பத்தி நினைச்சா எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா, பெருமையா இருக்கு; இந்த மாதிரி ஒரு நல்ல பொண்ணு உனக்கு கிடைக்க நீ நிஜமாவே குடுத்து வெச்சிருக்கணும் மச்சான்.”
“சீனு … போதும் நிறுத்துங்க … இப்ப எதுக்கு இதையெல்லாம் நீங்க இவருகிட்ட சொல்லிக்கிட்டிருக்கீங்க … என் மனfசுல அந்த நேரத்துக்கு இவருக்கு எது முக்கியம்ன்னு பட்டதோ அதை நான் செய்தேன் … யாருக்காக நான் பண்ணேன்? நான் யாரை நேசிக்கிறேனோ அவருக்காத்தானே பண்ணேன் …. இதுல முழுசா என் சுய நலமிருக்கு சீனு; அவரு நல்ல படியா எழுந்து வரணும்ன்னு நினைச்சேன்; பிளீஸ் சீனு … இதை நீங்க பெரிசு பண்ண வேண்டாம். இதுக்கு மேல நேத்து இங்கு நடந்ததையெல்லாம் நீங்க எதுவும் இன்னொரு தரம் பேசவும் வேண்டாம்” சுகன்யா அவனை மேலே பேசவிடாமல் தடுத்தாள்.
“மச்சான்”, … கேட்டுக்கிட்டியா; சிரிடா; எப்பவும் மூஞ்சை ஏண்டா உம்முன்னு வெச்சிக்கிட்டு இருக்கே; எப்படிப்பட்ட பொண்ணு இவ; எதுக்கும் கவலைப் படாதேடா; உங்க கல்யாணத்தை நான் நடத்தி வெக்கிறேண்டா; இப்ப நானும் மீனாவும் கிளம்பறோம். நாங்க எதுக்கு பூஜை வேளையில கரடி மாதிரி உங்க ரெண்டு பேருக்கு நடுவுல? டேய் செல்வா, நான் ராத்திரி எட்டு மணிக்கு உனக்கு டிஃபன் எடுத்துகிட்டு வருவேன். அது வரைக்கும் உன் ஆள் கூட நீ ஜாலியா இருக்கலாம். நான் வந்ததும் சுகன்யா வீட்டுக்கு போகட்டும்; நான் வேணா உங்களை உங்க வீட்டுல ட்ராப் பண்ணிடறேன்?” சீனு சுகன்யாவிடம் உண்மையான அக்கறையுடன் பேசினான்.
“தேங்க்ஸ் … சீனு … நான் ஒரு ஆட்டோ வெச்சுக்கிட்டு போயிடுவேன்; இருபது நிமிஷத்துல போயிடற தூரம் தானே? நீங்க வந்து இவரைப் பாத்துக்கோங்க; அது போதும்.” சுகன்யா அவனை நோக்கி இனிமையாக முறுவலித்தாள். மீனாவின் தோளில் தன் கையை போட்டுக்கொண்டு அவர்களுடன் வெளியில் வந்தவள், மெல்லிய குரலில்,