“பொண்டாட்டி மனசையும், உடம்பு நிலைமையையும் புரிஞ்சுக்காம அவளைப் பொண்டாள நினைச்சா, அது கற்பழிப்புத்தான்.”
“உனக்கு உடம்பு முடியலேன்னா என் கிட்ட சொல்லியிருக்க வேண்டியதுதானேடி கண்ணு? என்னைக்காவது நான் உன்னை வற்புறுத்தியிருக்கேனா? மனம் இலேசாகிய சங்கர் அவளை முழுதுமாக தன் புறம் திருப்பி, இறுகத் தழுவி தன் மார்புடன் அவளைச் சேர்த்துக் கொண்டான். வேணியை அணைத்தவன் அவள் பின்னலை ஒரு கையால் முன் புறம் இழுந்து, பின்னலில் இருந்த மல்லிகையுடன் அவள் முடியை முகர, வேணியின் உடல் சிலிர்க்க ஆரம்பித்து அவன் பிடிக்குள் நெளிய, அவள் அவனிடமிருந்து எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஈர முத்தம், இலேசாக வியர்த்திருந்த அவள் முதுகின் மேற்பகுதியில், பின் கழுத்தில் சூடாக கிடைக்க, அவள் தன் உடல் நடுங்க அவனை மேலும் இறுக்கிக்கொண்டாள். தழுவிய வேணியின் முலைகள் அவன் மார்பை குத்தி கிழித்துக்கொண்டிருந்தன.
“நான் வீட்டுல இல்லாதப்ப வேற எவகிட்டயும் போகாம, உனக்கு மட்டும் தாண்டி நான் தாலிகட்டியிருக்கேன்னு ஏக்கத்தோட எனக்காக காத்துக்கிட்டிருந்து, என்னை மட்டும் கட்டிப்பிடிக்கற நல்ல புருஷனா நீ இருக்கவேதான், என் உடம்பு வலியையும் பொறுத்துக்கிட்டு, உன் இஷ்ட்டப்படி என்னை கட்டிக்கடா, தடவிக்கடான்னு நேத்து நின்னேன் … இப்போதாவது நீ என்னை புரிஞ்சிக்கிட்டா சரி” வேணி தன் மூக்கை அவன் மூக்குடன் உரசிச் சிரித்தாள். அவன் கன்னங்களை வலிக்க வலிக்க கிள்ளினாள். சங்கருக்கிருந்த அளவில்லாத பெண் வேட்க்கையையும், உடல் சுகத்தின் மேலிருந்த பிடிப்பும், அவளை அனுபவிக்கத் துடிக்கும் ஆர்வமும், அவள் கல்யானமாகி அந்த வீட்டுக்குள் நுழைந்த பத்து நாட்களுக்குள்ளேயே அவளுக்கு புரிந்து விட்டது. வேணிக்கும் அவன் அண்மையும், நெருக்கமும் தினமும் வேண்டியிருந்தது. அவன் வேலை நிமித்தமாக வெளியூர் செல்லும் நாட்களில் அவள் தூக்கம் வராமல் படுக்கையில் புரளுவது அவனுக்கும் தெரியும். வேணியின் மாமியார் வசந்தி தன் தாம்பத்திய வாழ்க்கையின் அந்தரங்கங்களை அவர்களிருவரும் தனியாக இருக்கும் போது அவளிடம் மனம் விட்டு பறிமாறிக்கொள்ளுவது வழக்கம். தன் கணவனின் ஆரம்ப கால தாம்பத்ய வாழ்க்கையின் விருப்பு வெறுப்புகளை அவளிடம் வெகுவாக பகிர்ந்து கொண்டிருந்தாள். வேணியும் கெட்டிக்காரத்தனம் நிறைந்தவள். மாமியார் சொன்னதில் இருந்த குறிப்புகளை மனதில் கவனமாக வாங்கிக்கொண்டு தன் கணவனை நிதானமாக கையாள தெரிந்து கொண்டுவிட்டாள். இன்னும் இஞ்சி தின்னக் குரங்கைப் போல் தன் முகத்தை வைத்துக்கொண்டிருந்த சங்கரைப் பார்க்க பார்க்க அவளுக்கு சிரிப்பு பொங்கியது. தன் சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு, அவன் மடியிலிருந்து சரிந்து அவன் பக்கத்தில் உட்க்கார்ந்தவள், தன் கைகளால் அவன் கழுத்தை வளைத்து தன் புறம் இழுத்து தன் முகத்தோடு அவன் முகத்தைச் சேர்த்துக்கொண்டாள். வினாடிக்கு மூன்று முத்தங்களாக அவன் கன்னத்தில் தன் உதடுகளை ஒத்தி எடுத்தாள். தொடர்ந்து அவன் இரு கன்னங்களிலும் வெறியுடன் முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தவள், தன் கண்ணை சிமிட்டியவாறு, அவன் கீழ் உதட்டை தன் மருதாணி வாயால் கவ்வி, தன் வெண்மையான பற்களால் மென்மையாக கடித்தாள். அவள் கண்களில் தவழ்ந்த குறும்பை அவனால் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாமல், சங்கர் அவள் வாயிலிருந்து தன் இதழ்களை பிடுங்க முயற்சித்தான். அவள் உதடுகளின் அழுத்தம் தந்த சுகத்தை விட்டு விடவும் மனமில்லாமல் தன் நாக்கை அவள் வாய்க்குள் திணிக்க முயன்றான். அவளை ஆசையுடன் முத்தமிடத் தொடங்கியவன், அவள் முந்தானையை ஒதுக்கி, தன் உள்ளங்கையை விரித்து அவள் இடது மார்பை ரவிக்கையுடன் சேர்த்து அழுத்தி பொத்தினான். பாதி மார்பு அவன் கையில் மறைய – என் கை பட்டு பட்டு உன் முலை பெரிசாயி …. சொல்ல வந்ததை சொல்லாமல் பாதியில் நிறுத்தினான்.
“சங்கு … ஏண்டா நிறுத்திட்டே?…”
“சொல்றதுக்கு பயமாயிருக்குடி … நாயே” அவள் மேலிருந்த கோபம் இப்போது முற்றிலும் விலகியவனாக, அவளை இழுத்து தன் மார்பின் மேல் போட்டுக்கொண்டு அவள் ரவிக்கையை சற்று விலக்கி தோளைக்கடித்தான். தோளைக் கடித்தவனின் கைகள் அவள் ஜாக்கெட்டில் பிதுங்கிக் கிடந்த வெல்லக்கட்டிகளை மென்மையாக பிசைந்தன.
“ஏண்டா கடிக்கறது நீ … என்னை நாய்ங்கறீயே; பாவி … உனக்கு இது அடுக்குமாடா?” வேணி தன்இடது கையை அவன் லுங்கிக்குள் நுழைத்துக்கொண்டே கேட்டாள்.
“என் கிட்ட சொல்றதுக்கு என்னடா பயம் உனக்கு”, அவள் கை அவன் தண்டை அவன் லுங்கிக்குள் தேடிப் பிடித்தது.
“நேத்து பெருசா இருக்குன்னு சொல்லிட்டு நான் பட்ட பாடு எனக்குத்தானே தெரியும்” அவள் தோள்பட்டையை கடித்தவன் முனகினான் … அவன் கோலாயுதம் அவள் கையில் புடைத்துக்கொண்டு கோலாட்டம் போட தயாராக நின்றிருந்தது.
“போடா புண்ணாக்கு … உன் பொண்டாட்டிக்கிட்ட உனக்கு எல்லா உரிமையும் இருக்கு; என்னைப் பத்தி … நீ என்ன வேணா பேசலாம் … அவள் தன் கையில் பருத்து எழுந்து கொண்டிருந்த அவன் வேலாயுதத்தை மெதுவாக குலுக்க ஆரம்பித்தாள்.
“மெதுவாடி … நேத்துலேருந்து அவனைப் படாதபாடு பட்டு அடக்கி வெச்சிருக்கேன்; ரொம்ப ஆட்டினே உன் கையை நனைச்சுடுவான்” அவன் அவள் காதில் கிசுகிசுத்தான். அவள் தலையில் சூட்டியிருந்த மல்லிகையின் வாசம் அவன் மூக்கிலேறி அவனை பித்தனாக்கிக்கொண்டிருந்தது. சங்கர் அவள் கன்னங்களை தொட்டு வருடினான். அவள் நெற்றியில் மென்மையாக தன் உதடுகளைப் பதித்து முத்தமிட்டான். அவன் விரல்களும், அவன் இதழ்களும் தந்த மென்மையான ஸ்பரிசத்தால் வேணியின் உடல் உணர்ச்சிகள் கிளறப்பட, அவள் அவனை வைத்த கண் வாங்காமல் தன் பார்வையால் அவனை விழுங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.
“சங்கு ஏண்டா இப்படி ஒரு ஹிம்சை பண்றே நீ ?’
“நான் என்னடி பண்ணேன் உன்னை?” அவன் அவள் ரவிக்கை ஹூக்குகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்றிக்கொண்டிருந்தான்.
“ஆமாம் நீ ஒண்ணுமே பண்ணலை … நீ ஒண்ணும் பண்ணாமத்தான் எனக்கு …
“ வார்த்தையை முடிக்காமல் வெட்கத்துடன் சிரித்தவள், அவன் ஆண்மை மொட்டை வருடத் தொடங்கினாள்.
“சொல்லுடித் தங்கம்” சங்கரின் கை அவள் பிராவிலிருந்து அவளுடைய வலது மார்பை வெளியில் இழுத்து கசக்கிக் கொண்டிருந்தது.
“ஒண்ணுமில்லைன்னு சொல்றேன்ல்லா” அவன் மொட்டை வேணி தன் விரல்களால் இதமாக அழுத்த அழுத்த அவன் மொட்டின் நுனியில் ஒரு சொட்டு நிறமற்ற பனித்துளி தோன்றியது.
“உண்மையை சொல்லுடி” வேணி அணிந்திருந்த பிரா இறுக்கமாக இருந்ததால் அவன் விரல்கள் அவள் காம்பை தடவமுடியாமல் தவித்தன.
“என்னத்தை சொல்ல நான் … சும்மா தொணக்கற …. ஒரு செகண்ட் இரு … பிரா ஹூக்கை அவுத்துடறேன் … தடவறதுக்கு சவுகரியமா இருக்கும்” அவள் அவன் காதில் கிசுகிசுத்தாள்.
“கீழே ஈரமாயிடுச்சா உனக்கு?”
“சனியன் புடிச்சவனே இதெல்லாம் ஒரு கேள்வியாடா உனக்கு”
“சொல்லுடி … வேணி … உன் வாயால கேக்க ஆசையாயிருக்குடி”
“நான் சொல்ல மாட்டேன் … எனக்கு வெக்கமாயிருக்க்கு”
“வேணி … சொல்லுடி … பீளீஸ்”
“அது ஈரமாகி ரொம்ப நேரமாச்சு”
“அதான் எப்பன்னு கேக்கிறேன்” ஒரு நிமிஷம் உன் கையை எடுடி … மெதுவா அமுக்குன்னுத்தானே சொல்றேன்; எனக்கு வந்துடும் போல இருக்குடி” அவள் தன் கையை அவன் மொட்டிலிருந்து சட்டென விலக்கிக்கொண்டாள். அவன் மூச்சு வேகமாக வந்து கொண்டிருந்தது.
“வெக்கம் கெட்ட நாயே … நீ முதல்லே என் மாரைப் புடிச்சி அமுக்கினியே அப்பவே நான் நனைஞ்சு போயிட்டேண்டா!.”
“ம்ம்ம் … ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் …. வேணி, என்னால முடியலடி, வந்துடும் போல இருக்குடி; அப்படியே என்னை சும்மா கட்டிப்புடிச்சுக்கிட்டு கொஞ்ச நேரம் உக்கார்ந்து இருடி; என் மடியில வந்து உக்காந்துக்கடி; வேற எதுவும் பண்ணாதே; அவள் தலையைக் கோதியபடி, அவள் நெற்றியில் மீண்டும் மென்மையாக முத்தமிட்டு மெல்ல அவள் காதில் முணுமுணுத்தான். வேணியின் உடம்பு அவன் பேச்சாலும், அவன் தடவலாலும், அவள் உடல் அனலாக கொதித்துக் கொண்டிருந்தது. வேணி சோஃபாவில் உட்க்கார முடியாமல், தன் கால்களில் வலுவின்றி அவன் மேல் முழுதுமாக சரிந்தாள். சரிந்தவள் தன் இரு கைகளையும் விரித்து மனதார தன் கணவனை தழுவினாள். அவன் காது மடலைக் கடித்தாள். அவன் இதழ்களை கவ்வி ஆவேசத்துடன் உறிஞ்சினாள். அவன் கைகள் அவள் இடுப்பிலிருந்து மெதுவாக கீழிறங்கி அவள் பிருஷ்டங்களை அமுக்கத்தொடங்கியதும், அவள் தொடை நடுவில் ஈரமாயிருந்தவள் இப்போது வெள்ளமானாள். வேணி தன் நிலையிழந்து, மனதுக்குள் உண்டான ஆசை வெறியினால், அவனை அப்போதே மொத்தமாக மகிழ்விக்கத் தயாரானாள்.
“சங்கு … இங்க வேண்டாம்; உள்ளே போயிடலாண்டா …
“ அவன் காதுகளில் அவள் முணுமுணுத்தாள்.
“நிஜமாவாடி சொல்றே” சங்கர் தன் குரலில் காமம் ததும்ப கேட்டான். அவன் கைகள் வெறியுடன் அவள் புட்டத்தை பிசைந்துக்கொண்டிருந்தன.
“என் உடம்பு பத்திக்கிச்சிடா பாவி … இனிமே என்னாலேயும் பொறுக்க முடியாது” அவள் குரலில் விரகம் வழிந்தோடியது.
“கோவிலுக்கு போனவங்க வர நேரமாயிடுச்சே? சங்கர் அவள் மனம் புரியாமல் அர்த்தமில்லாமல் ஒரு கேள்வியெழுப்பினான்.
“வந்தா வரட்டும் … இப்ப எனக்கு நீ வேணும் …. அவ்வளவுதான் … நீ என்னை அலேக்கா தூக்கி எத்தனை நாளாச்சு; இப்ப என்னை நம்ம ரூமுக்கு தூக்கிட்டு போறியாடா செல்லம்” அவள் குரலில் இப்போது அவளுக்கே உரித்தான வெட்கமில்லை; ஆண்மையை அனுபவிக்கும் ஆசை மட்டுமே இருந்தது நேரத்தைப் பற்றிய அச்சமில்லை; உடல் சுகத்தை அனுபவிக்கத் துடிக்கும் ஆர்வமும், தாபமும் மட்டுமே மிஞ்சி இருந்தன. வேணி வாய்விட்டுத் தன் ஆசையை சொன்னதும், அதை கேட்ட சங்கரின் சுண்ணி மேலும் பருத்து ஆட, தன் மனம் பூரிக்க, அவளைத் தன் இரண்டு கைகளாலும் வாரித் தூக்கி, அவள் இதழ்களை கவ்விக்கொண்டு தன் அறையை நோக்கி நடந்தான். வேணியை தன் கைகளிலிருந்து கட்டிலில் உருட்டி, அவள் பக்கத்தில் படுத்தவன், அவளுடைய ரவிக்கையையும், பிராவையும் விறு விறுவென உறுவினான்.