ராணீ, அவன் கிட்ட சொல்லு… அவனுக்கு கல்யாணமாகி, அவனுக்குன்னு ஒரு குடும்பம் ஏற்பட வரைக்கும், அவன் சேலரியை தன்னோட கணக்குலயே வெச்சிக்கிட்டு சாமர்த்தியமா தன்னுடைய எதிர்காலத்துக்காக அதை பெருக்கிக்கிடட்டும். கல்யாணம் ஆகற வரைக்கும்தான் ஒருத்தன் தன் சம்பாத்தியத்தை மொத்தமா முழுசா சேமிக்க முடியும். அப்புறம் பொண்டாட்டி, குழந்தை… கல்யாணம்.. காட்சி… உறவு மொறைகள் அவன் வீட்டுக்கு வரும், போகும்… எப்பவும் செலவுதான் அவனுக்கு… அதனால, பணம் தேவைன்னு அவன் கேக்கறப்ப செலவுக்கு எப்பவும் போல நீ பணம் குடுத்துக்கிட்டு இரு!!..” அவர் பேச்சை சிம்பிளாக முடித்துவிட்டார்.
என் புருஷன் எவ்வளவு நல்லவன். மாசா மாசம் தான் சம்பாதிச்சு என் கை நெறைய குடுத்தவன் இன்னைக்கு வரைக்கும் என்னை எப்பவும் கணக்கு கேட்டது இல்லே. இதை நினைத்து ராணி நல்லசிவத்தை தன் ஓரக்கண்ணால் பார்த்து பெருமையுடன் சிரித்தாள். அப்படிச் சிரித்தது நல்லசிவத்துக்குள் ஒரு மெல்லியக் கிளர்ச்சியைத் தூண்டியது.
தன் மனைவியின் வரிசைத் தப்பாத சிறிய அழகான பற்கள், அவளுடைய மெல்லிய சிவந்த உதடுகளுக்குள் பளிச்சிட்டதைக் கண்டதும், அவருடைய தண்டு விறைத்து நீள ஆரம்பித்தது. அவளை அந்த கணத்திலேயே, அங்கேயே ஹாலில், உதடுகளில் முத்தமிட அவர் உள்ளம் துடித்தது. உலகத்துல ஆண்டவன் மனுஷன் அனுபவிப்பதற்காக படைத்திருக்கும் அழகுகளில் முதன்மையானது பெண்ணின் அழகே என நல்லசிவம் நினைத்தார்.
ராணி தன் உதட்டைக் கடித்துக்கொண்டு, கண்களை சிமிட்டிய பாவனையைக் கண்டதும், நல்லசிவத்தின் உடல் சிலிர்த்தது. இந்த வயசுல இன்னும் இளமை இவ ஒடம்புல துள்ளுதே!. அவளுடைய பற்களின் வெண்மை, தொய்வுறாத மார்பு, சுருக்கம் விழாத அடிவயிறு, மழமழப்பன சருமம், அவள் தன்னை நெருங்கும் போதே அவகிட்டேருந்து வரும் சுகந்தமான அவளோட தனிப்பட்ட உடல் வாசனை. நான் கொடுத்து வெச்சவன். நல்லசிவம் மனதுக்குள் மகிழ்ந்து போனார்.
ராணி தன் நெற்றியில் வந்து விழுந்த முடியை ஒதுக்கி தன் கழுத்துக்குப் பின் தள்ளினாள். தன் புருவத்தை நீவிக்கொண்டாள். தன் உதடுகளை குவித்து அவரை அர்த்தம் நிரம்பிய குறும்சிரிப்புடன் பார்த்தாள். அவள் கண்களில் தெரிந்த குறும்பின் அர்த்தம் அவருக்கு நன்றாக புரிந்தது. இன்னைக்கு நான் கேக்கறது எல்லாம் எனக்கு இவகிட்டேயிருந்து கிடைக்கும். எதையும் மாட்டேன்னு சொல்லாம இவ எனக்கு குடுக்கப் போகிறாள். அவர் உள்ளம் களிவெறி கொண்டது.
மாலையிலிருந்து மழை கொட்டித் தீர்த்திருந்ததால், காற்றில் இலேசான குளிர் இருக்கவே, உடலில் இதமான நடுக்கம் இருந்தது. இந்த மெல்லிய குளிருக்கு ஒரே போர்வைக்குள்ள ரெண்டு பேரும் புகுந்துகிட்டு, என் புருஷனை கட்டிபுடிச்சி உருண்டா, என் உடம்புக்குள்ள இப்ப ஏறியிருக்கற கிளர்ச்சிக்கு இதமா இருக்கும். இந்த குளிரு உஷ்ணமா மாறி நிம்மதியா தூங்கலாம். ராணியின் மனசும் தன் கணவனின் அருகாமைக்கு அலைந்தது.
காலம் நிக்காம ஓடறதால என் புருஷனோட முடி முழுசா வெளுத்துட்டாலும், இவனுக்கு வயசாயிடுச்சுன்னு ஊர் ஒலகம் சொன்னாலும், இவன் என்னை இறுக்கிக் கட்டிப்பிடிச்சா, இன்னைக்கும் என் ஒடம்புல ஒரு லேசான வலி இருக்கத்தான் செய்யுது. இன்னும் உடம்பு தளரல என் ஆம்பளைக்கு. மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள். ராணிக்கு நினைப்பிலேயே உடல் சிலிர்த்தது.
இந்த வயசுலேயும் என் பொண்டாட்டி கிண்ணுன்னு இருக்கா. இவளை நெருக்கமா கிட்டப்பாத்தாலே, அவ உடம்பு வாசனை மூக்குல ஏறினாலே… மதகை ஒடைச்சிக்கிட்டு, மழைக்கால வெள்ளம் வாய்கால்ல பாயற மாதிரி என் ஒடம்புக்குள்ள காம இச்சை பெருகி, தலையிலிருந்து கால் வரை ஓடுது. கம்பத்துல ஏத்தின கொடி காத்துல அலையற மாதிரி என் மனசு ரெக்கையில்லாமல் பறக்குது. ஆசையில பறக்கற மனசால, என் மொதல் பையன் எக்குத்தப்பா எடம் காலம், பாக்காம எகிறிக்கிட்டு கிளம்பறான்.
தேகத்தோட வேட்கையையும், எப்பவும் மனசுக்குள் ஓய்வில்லாம அடித்தளத்துள ஓடிக்கிட்டு இருக்கற பெண் மோகத்தையும் நினைச்சா… எனக்கு சிரிப்புத்தான் வருது. ஆனா சிரிச்சு மட்டும் என்ன பண்ண? பெண்ணும் அவ குடுக்கற சுகமும், இன்னமும் எனக்கு புரியாத ஒரு புதிராத்தான் இருக்கு. வாரத்துல ஒரு நாள் அது இல்லேன்னா, பைத்தியம் புடிக்கற மாதிரி ஆயிடறேன். நல்லசிவத்தின் மனது மறுபுறம் அலைந்து கொண்டிருந்தது.
இன்னைக்கு ராகம், தானம், பல்லவின்னு மொறைய நிதானமா புணர்ச்சியை ஆரம்பிச்சி, ஆரோகனத்துல இவளை மனசு நெறையற மட்டும், கடிச்சி சுவைச்சி, இவளைத் தனியாவர்த்தனம் பண்ணவிட்டுட்டு நிம்மதியா கொஞ்சநேரம் படுக்கையில அக்காடான்னு கிடக்கணும். அப்புறம்தான் பொறுமையா மங்களம் பாடி கச்சேரியை முடிக்கணும். அப்பத்தான் என் மனசு நெறைஞ்சு தூங்கமுடியும். நல்லசிவம் மனதுக்குள் முடிவெடுத்தார்.
“நான் படுக்கப்போறேன்.. நேரமாச்சு…” நல்லசிவம் தன் தொண்டையைக் கணைத்தவாறே எழுந்தார்.
ராணியின் முகத்தை ஒரு முறை ஆழ்ந்து உற்று நோக்கி, கண்களால் தன் வேட்க்கையையும், அவசரத்தையும் அவளுக்கு புரியவைத்தவர், முகத்தில் ஏக்கமும், தாபமும் ஒருங்கே கலந்து வழிய, மாடியிலிருந்த தன் அறையை நோக்கி மெல்ல நடந்தார்.
“ரொம்ப ரொம்ப தேங்ஸ்ங்க…”