“நிஜம்மாடா செல்லம்… உண்மையை சொல்றேன் நான்…” ராணியின் காது மடலை வருடி செல்லமாக முத்தமிட்டார்.
“சரிப்பா… நான் வருத்தப்பட்டதெல்லாம் நம்ம சின்ன வயசுலே… அப்புறம்… நீங்க சொல்ற மாதிரி, உங்களுக்கு இது பிடிச்சிருக்கு… இதுதான் நல்லசிவம்… இதுதான் நீங்க.. இதுதான் உங்கப் பழக்கம்ன்னு நான் புரிஞ்சிக்கிட்டதுக்கு அப்புறம், நான் இதைப்பத்தி கவலைப்பட்டதில்லே…” அவள் தன் கண்களை சிமிட்டிப் பேசினாள்.
“நீ சொல்ற மாதிரி சிலசமயங்கள்லே எனக்கு நானே என் கையால என்னை குலுக்கி சுகம் காணும் போது கிடைக்கற இன்பம், உன் கிட்ட கிடைக்கற சுகத்தைவிட நல்லாயிருக்கற மாதிரி கூட தோணியிருக்கு..” நல்லசிவம் சிரித்தார்.
“அதனாலத்தான் இப்பவும் நீங்க உங்களை அப்பப்ப என் கையால உங்களைத் தடவி விடச்சொல்றீங்களா?” அவள் முகம் பளபளத்துக்கொண்டிருந்தது.
“எஸ்… நீ உன் கையால என்னை குலுக்கி, கைச்சுகம் குடுக்கும் போது ஐ ரீயலி எஞ்ஜாயிங் இட்” ஒரு நாள் மசால் தோசை சாப்பிடறோம்… மறு நாள் ரவா தோசை சாப்பிடலியா… இது அது மாதிரிதான்.. நல்லசிவம் ஹோவென சிரித்துக்கொண்டே ராணியை இழுத்து அணைத்துக்கொண்டார். மென்மையாக அவள் மார்புகளை சுற்றி சுற்றி முத்தமிட்டார்.