குமாரசுவாமி, தன் முகத்தை சற்றேத் தாழ்த்தி, தன் மனைவியின் இடது மார்பை வெறியுடன் சுவைத்துக் கொண்டிருந்தார். ம்ம்ம்ம்…” சுந்தரி போதையுடன் கீழ்க்குரலில் முனகிக் கொண்டிருந்தாள். குமார் மெல்ல மெல்ல அவளின் அடுத்த மார்பிற்கு தன் உதடுகளை நகர்த்தினார். சுந்தரி லேசாக தன் இடுப்பின் மேல் பகுதியை அவருக்கு வசதியாக தூக்கிக் காண்பிக்க, அவர் உதடுகளின் சூட்டை, அவள் தன் காம்புகளில் உணர்ந்தாள். அவளுடைய இடது கை இயல்பாக கீழே நகர்ந்து, அவருடைய தடித்த தண்டைப் பிடித்து, அதன் முனையை அழுத்த ஆரம்பித்தது.
சுந்தரியின் கை ஆசையுடன் அவரை மேலும் கீழுமாக உருவ ஆரம்பிக்க, குமாரின் உதடுகள்
“எம்ம்ம்ம்மா…”. மெல்லிய ஓசை கிளப்பி அவளுடைய முலைக் காம்பை கவ்விக் கடித்தன.
“நல்லாருக்க்க்கா…ப்ப்ப்பா…?” சுந்தரியின் கிசுகிசுப்பானக் குரலைக்கேட்டதும் குமாருக்கு போதை இரட்டிப்பானது.
“ம்ம்ம் … முழுசா நாலு நாள் ஆவலே …”
குமாரின் கை சுந்தரியின் முலையை இதமாக கசக்கிக்கொண்டிருந்தது. அவர் ஒரு தேர்ந்த இசைக்கலைஞனைப் போல், அவள் தேக வீணையை மெல்ல மெல்ல பதட்டமில்லாமல் மீட்டிக்கொண்டிருக்க, நாதம் அவள் உதடுகளிலிருந்து முனகலாக வெளிப்பட்டுக்கொண்டிருந்தது. அந்த மெல்லிய குளிர் இரவிலும் அவளுக்கு புருவங்களின் மேலும், பின் கழுத்தும் வியர்த்தது.
சுந்தரியின் சுவாசம் துரிதமாகி மூச்சு வெப்பமாக வர ஆரம்பித்தது. வேகமாக வந்த மூச்சின் சூடு குமாரின் கன்னத்தைச் சுட்டது. கூந்தலில் அவள் சூடியிருந்த மல்லிகை மணமும், கழுத்திலும், அக்குளிலும் அவள் அடித்திருந்த குடிகூரா பவுடர் நறுமணமும், வியர்வையின் மெல்லிய வாசமும், ஒன்றாக கலந்து கட்டி, குமாரை உன்மத்தனாக்கிக் கொண்டிருந்தது.
“எதுக்கு..?”