கடைசியில் அந்த வயதுக்கே உரிய ஆசை வெட்க்கத்தை வென்றது – 26 10

நாங்க ஒண்ணா இருந்த அந்த காலத்துல, இவனுக்கு நான் என்ன கொறை வெச்சேன்? நாங்க பிரிஞ்சிருந்த காலத்திலேயும், இவனை நெனைச்சு நெனைச்சு, என் ஆசைத் தீயில, என்னை நான் எரிச்சிக்கிட்டு, என்னைக்கு இருந்தாலும் இவன் திரும்பி வருவான்னு நான் நெருப்பாத்தானே இருந்தேன்!

சுந்தரி… நானும் உனக்கு எந்த விதத்துலயும் கொறைஞ்சு போயிடலடி; உன்னைப் பிரிஞ்சிருந்தப்ப, எவளையும் நான் தொட்டதில்லேன்னு, என் கழுத்துல தன் மூஞ்சைப் புதைச்சிக்கிட்டு, காதுல ரகசியம் சொன்னானே?

என் புருஷன் மனசுக்குள்ள எவ்வளவு உரமா இருந்திருக்கணும்? கற்பு பொம்பளைக்கு மட்டும்தானா? கற்புங்கறது ஆண் பெண் ரெண்டு பேருக்கும் பொதுவானதுடீ… உன்னத் தவிர வேற எவளையும் தொடறது இல்லேன்னு, வைராக்கியமா இருந்தேண்டின்னு சொன்னானே! இவன் தான் உண்மையான புருஷன். இவன்தான் உண்மையான ஆம்பிளை.

சரி..சரி….சுந்தரி…! நேரத்தை இப்ப ஏண்டி வீணாக்கறே? ஊரு அடங்கிப் போச்சு; காத்து குளிச்சியா வருது! வெளியில நிலா தங்கமா காயுது! வீட்டுல நீங்க ரெண்டுபேருதான்; நீங்க ஆடினாலும், பாடினாலும், ஏன்னு கேக்க இங்க யாரும் கிடையாது! உன் கொதிச்சுகிட்டு இருக்கற உடம்பை குளிர வெச்சுக்கடி! சுந்தரியின் மனம் அவளைச் சீண்டியது.

மன்மத அம்பு உன் நெஞ்சுல பாய்ஞ்சி, உன் மனசு ரொம்ப நாளாப் புண்ணாகிப் போயிருக்குது. காமன் பண்டிகையை இன்னைக்கு சந்தோஷமா உன் புருஷனோடு கொண்டாடுடி! உன் குமரு, உன்னைக் கட்டிப்புடிச்சி, உன் ஒடம்பை அவன் உதட்டால ஒத்தி ஒத்தி, உன் காயத்துக்கு சந்தனம் தடவாத வரைக்கும், இன்னைக்கு உனக்குத் தூக்கம் வரப்போறது இல்லே! என் மனசு சரியா சொல்லுது! நான் எதுக்கு இப்ப புதுபொண்ணு மாதிரி வெக்கப்பட்டுக்கிட்டு எங்க தனிமையை வீணாக்கிக்கிட்டு இருக்கணும்?

“குமரு, அந்த ஜன்னலை மூடேம்பா… எனக்கு குளுருதுல்ல..! அவள் தன் கண்களை சிமிட்டினாள்.

சுந்தரி கள்ளக்குரலில் தன் இயல்பான வெட்க்கத்தை விட்டு கிசுகிசுத்தாள். ஆசை, பெண்மையின் இயல்பான வெட்கத்தை விழுங்கி விட, ஒரே ஒரு கன்றை ஈன்றிருந்த அந்த பசுவின் கண்களில் போதை ஏறியிருக்க
“ம்ம்ம்மாஆஆ” வெனக் காளையை நோக்கி கரைந்தது. சற்றே மனதில் ஊடிக்கொண்டிருந்த காளைக்கு இந்த சமிக்ஞ்சையே போதுமானதாக இருந்தது! சுந்தரி மெல்ல எழுந்து, தன் கணவனை நோக்கி ஓசையின்றி நடந்தாள்.

என் சிங்காரி செமை மூடுல இருக்கா! குமாரு… நெலமை… உனக்கு சாதகமா இருக்குடா..! வேட்டையை ஆரம்பிடா மாப்ளேய்! குமார் வேகமாக திரும்ப, அவரை நோக்கி வந்துகொண்டிருந்த சுந்தரியின் குலுங்கும் கோபுர கலசங்களில், அவர் உடல் அழுந்த உரசியது.

“குமரு… இங்கே ஏன் நின்னுக்கிட்டு இருக்கே?” சுந்தரி ஏக்கமும், தாபமும் குரலில் தொனிக்க அவனை நோக்கிப் புன்னகைத்தாள்.

குமார் எழிலோவியமாய் தன் முன் நின்றவளை, குண்டு கட்டாகத் தன் கைகளில் வாரிக்கொண்டார். முகத்தோடு தன் முகத்தை சேர்த்து, அவளுடைய மெல்லிய ரோஜா இதழ்களை கவ்வினார். ஏல வாசனை குப்பென நாசியில் ஏறி, அவர் உடலையும், மனதையும் ஒருங்கே சிலிர்க்க வைத்தது.

சுந்தரி தன் கணவனின் கரங்களில் சிறு குழந்தையைப் போல் துள்ளினாள். அவள் பருத்த முலைகள், குமாரின் பரந்த மார்பில் தஞ்சம் புகுந்தன. அவள் தன் இருகைகளலும் அவன் கழுத்தை இறுக்கி, அவன் வாய்க்குள் வேகமாக தன் நாக்கை நுழைத்து அவன் நாக்கைத் தேடினாள்.

சுந்து, வயசுக்கு வந்த புதுப்பொண்ணு மாதிரில்லா துள்றே நீ?”

குமாரசுவாமி, சுந்தரியை, கிண்டலடித்துக்கொண்டே, கொடிபோல் தன் மார்பில் படர்ந்திருந்தவளை, கொடியிடையாளின் குலுங்கும் காய்களுடன், சேர்த்தணைத்தார். வாளிப்பான அவளுடைய காய்களின் சூடு அவர் மார்பிலும் பரவியது. சுந்தரிக்கு மூச்சு முட்டியது.

“சுந்து உன் உடம்பு என்னாடி இவ்வளவு சூடா இருக்கு?” குமாரசுவாமி தன் நாவால் அவள் உதடுகளை எச்சிலாக்கினார்.

“ச்சீய்”

சுந்தரி, தன் உதடுகளை அழுந்த துடைத்துக்கொண்டாள். அவளின் சிவந்த முகம் மேலும் சிவந்து ரத்தச் சிவப்பில் மூழ்கியது. அவள் தன் கணவனுக்கு தன் விழிகளால் கதை சொல்ல ஆரம்பித்தாள்.

குமார், சுந்தரியை கட்டிலின் மேல் கிடத்தி அவள் இரு கால்களையும் தன் மடியில் போட்டுக்கொண்டார். அவள் அணிந்திருந்த இரவு ஆடை நழுவி இடுப்பில் கிடக்க, திறந்து கிடந்த அவள் ஆலயத்தின் அழகு அவரைப் பிரமிக்க வைத்தது. அவள் கால்களை அன்புடன் பிடித்து, தொடைகளை ஆசையுடன் வருடி, கால் விரல்களை மென்மையாக முத்தமிட்டார். மனதில் பொங்கும் ஆசையுடன் மனைவியின் ஆலய வாசலை வருடிய குமார், கால் விரல்களில் மெட்டியை லேசாக விரலால் முன்னும் பின்னும் தள்ளி விளையாடினார்.

“என்னமோ கொடுமைப் பண்ற பொண்டாட்டி காலை பிடிச்சி சமாதானப் படுத்தறது போல என் காலை பிடிக்கிறீங்க…?” சுந்தரி சிணுங்கினாள்.

“ச்ச்செல்லோம்… உன் உடம்புத் துணியை சுத்தமா அவுத்துட்டு, ஒரு எடம் பாக்கி இல்லாம, உனக்கு முத்தம் கொடுக்கணும்ன்னு, ஆசையா இருக்குடி…!”

“யார் வேணாம்ன்னு சொன்னது?” அவள் கண்களில் ஒரு மந்தகாசப் புன்னகையும், முத்தத்தின் எதிர்பார்ப்பும் களையான முகத்தில் பளிச்சிட்டன.

சுந்தரி, தன் குறுகுறுக்கும் பார்வையுடன், நாக்கை வெகு வசீகரமாக சுழற்றினாள். மெல்ல எழுந்து தன் உடம்பிலிருந்த ஒற்றைத் துணியை விலக்கி, அவர் மடியில் சாகசத்துடன் சாய்ந்தாள். புரண்டு தன் பின் அழகை அவருக்கு விருந்தாக்கினாள். குமார், அவளைப் புரட்டி, அடிவயிற்றில் தன் தலையைப் புதைத்து சுந்தரியின் தொப்புள் குழியை, நாக்கால் இதமாக வருடி, முத்தமிட்டார். முத்தமிட்டவரின் ஒரு கை சுந்தரியின் நிமிர்ந்திருந்த கோபுர கலசங்களை நோக்கி நகர்ந்தது. அவருடைய மறு கை அவளுடைய ஆலய வாசலைத் தேடியது.