“என்னாச்சு சக்தி”
அவளைப் பார்த்த உடன் அப்படியே ஓடி அணைத்தேன், “அம்மா” என்னையும் மீறி கண்ணீர் வந்தது.
இந்த மூன்று நாளில் இப்போது தான் அம்மா என அழைக்கிறேன். அவளும் என் அணைப்பு, அழுகை எதுவும் புரியாமல் இருந்தும் என்னோடு சேர்ந்து அழுதாள்.
“என்னாச்சு சக்தி”
அன்போடு கேட்டாள்.
“நீ ஏன் போன் அட்டெண்ட் பண்ணல”
“சைலண்ட் போட்டுட்டு தூங்கினேன், அதுக்கு பயந்திட்டயா”
“உம்” என்றேன். அணைத்தபடி இருந்தோம்.
“போன் எடுக்கலைன்னு நான் ஏதும் பண்ணிட்டேன் நெனச்சியா”
அழுதபடி கேட்டாள், நான் புரியாமல் இருக்க ” நான் சூசைட் பண்ணிட்டேன் அப்படி நெனச்சியா” என் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்து கேட்டாள்.
“இல்ல”
“பின்ன”
“அந்த தினேஷ் அவனுக்கு ஆக்ஸிடென்ட் ”
“என்னாச்சு, அதுக்கு ஏன் நீ அழரே”
“அவன் செத்துட் டான் அவன் கூட ஒரு பொம்பள இருந்தது, அவளும் செத்துட்டதா சொன்னாங்க”
“அதுக்கு?”
“நீயோ அப்படின்னு நெனச்சு பயந்துட்டென்,”
அழுதேன், அவள் இப்போது என்னை விட அதிகம் அழுதாள்.
அவளுக்கு என் வலி புரிந்தது, பயமும் புரிந்தது.
ஒரு வேளை அவள் தினேஷ் கூட சென்று இருக்கையில் இப்படி நடந்து இருந்தால் அதை எப்படி அப்பா, அக்கா மற்ற உறவினர்கள் நண்பர்கள் மத்தியில் சொல்ல முடியும், அவளின் மானம் மட்டும் இல்லை இத்தனை வருட குடும்ப கௌரவம் எல்லாம் போய் கேவலப்படுத்தி இருப்பார்கள்.
“எனக்கு இப்போ தான் இதோட அசிங்கம் புரியுது சக்தி” என அழுதவள்
“என்னை மன்னிச்சிடு, இப்போ தான் புரியுது. இனி எப்பவும் இப்படி பண்ண மாட்டேன், எனக்கு இதை எல்லாம் மறக்க ஏதாவது செய், டாக்டர் கிட்ட கூட்டிப் போ, சரி பண்ணு ”
“உம்” என்றேன் இன்னும் இறுக்கி அணைத்தபடி.
என்ன தோனியதோ அப்படியே அம்மாவை அணைத்தபடி படுத்தேன்.
“என்னை அப்படியே தட்டி தூங்க வை” என்றேன் குழந்தை போல.
அம்மா சிரித்தபடி என் முதுகில் தடவினாள், தட்டிக் கொடுத்தாள். அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்ட படி இருந்த நான் கீழே இறங்கினேன். அம்மாவின் மார்புகளில் முத்தமிட்டேன். அவள் என்னை மார்போடு இறுக்கி அணைத்தபடி இருந்தாள். ஜாக்கெட் மீது முத்தமிட்டு ஒரு மார்பு காம்பை வாயில் கவ்வினேன். அம்மாவின் கண்ணைப் பார்த்து சொன்னேன்.
“என்னை தூங்க வை, அம்மா”
அவள் தட்டிக் கொடுக்க, மார்பை கவ்வியபடி அப்படியே உறங்கிப் போனேன்.
வெகு நேரம் கழித்து போன் அடிக்க விழித்தேன். ஆர்த்தி.
“ஏங்க, அம்மாவைக் காணோம், காலைல இருந்து, ப்ரெண்ட் வீட்டுக்கு போறேன்னு ஒரு 11 மணிக்கு போனாங்க, இப்போ நைட்டு 8 மணி ஆச்சு, வரல, போன் ஆஃப் ஆகி இருக்கு, அப்பாக்கு சொன்னேன், அவரு வர டைம் தான். வரப்போ பார்த்திட்டு வரேன் சொன்னாரு, என்ன பண்றதுன்னு தெரியல, அதான் உங்களுக்கு பண்ணினேன்.”
புரிந்தது எனக்கு.
புரிந்தது எனக்கு, அவள் சுரேஷின் அம்மாவாக இருக்கலாம். அவளே தான். இதை எப்படி இவர்களிடம் சொல்வது??
சுரேஷுக்கு ஆவது அவன் அம்மாவின் தேவிடியா தனம் தெரியும், பாவம் இவள் ஆர்த்தி, இவளின் அப்பா அந்த சுந்தர் ஒன்றுமே தெரியாத நபர்கள்.
GH சென்று ஆக்ஸிடென்ட் கேஸ் களை பார்க்க சொல்வது எப்படி ??
“சரி, உங்க அம்மா பார்க்கப் போன ப்ரெண்ட் எந்த area?”
சொன்னாள், நல்ல வேளை விபத்து நடந்த பகுதிக்கு சற்று பக்கம் தான். சமாளிக்கலாம்.