எதிர்பாரா விதமாக கிடைத்த ஓய்வு – Part 4 78

இறுதிக் காரியம் முடிந்த பின் சுந்தர், சுரேஷ், நான் இன்னும் சில உறவினர்கள் திரும்ப வந்தோம், எங்களை கண்டதும் வெடித்து அழ ஆரம்பித்தாள் ஆர்த்தி. அதைக் கண்ட சுரேஷும் அழ அந்த சூழலே முழுக்க அழுகை மயம் ஆனது. என்னருகில் இருந்த அவனை என் தோளில் சாய்த்து தேற்றி யபடி இருந்தேன். என்னதான் அவள் மோசமான பெண் என்பது அவனுக்கு தெரிந்தும் சுறேஷால் அவன் அம்மாவை எண்ணி அழாமல் இருக்க முடியவில்லை. தேவிடியா என்றாலும் தாய் தாய் தானே என தோணியது.

குழந்தை போல அழுத அவனை என்னால் சமாதானம் செய்யவே முடியவில்லை.

அடுத்த நாள் காலையில் அப்பா அவரின் trip முடிந்து வந்தார். மீதம் இருந்த அனைத்து பார்மலிடி அவரே பார்த்துக் கொண்டார். சுரேஷ் வீட்டில் உறவினர்கள் சிலர் ஒரிரு நாட்கள் இருப்பினும் அம்மா இங்கு சமைத்து அனுப்பினார். ஆர்த்தி இடம் அக்கறை காட்டினாள். அக்காவிடம் ஃபோனில் பேசும்போது ஆர்த்தி மிகவும் மனம் விட்டு அழுதாள். அவள் என் முன்னே கூட, அவளின் அப்பா தம்பி முன்பு கூட இப்படி அழவில்லை. அக்காவிற்கும் அவளுக்கும் ஆன அன்புப் பிணைப்பு புரிந்தது.

அக்கா பின்னர் என்னிடம் சொன்னாள் “அவளை பார்த்துக்கோ, என்னையும் உன்னையும் விட்டா அவளுக்கு வேற ஆறுதல் இல்லை” சொல்லும்போது அக்காவின் குரலும் கம்மி இருந்தது.

“நீ சொல்லலைநாலும் நான் பார்த்துப்பேன், நீ சொல்லிட்டே இல்ல, இனி extra care எடுத்து பாக்கரேன். போதுமா”

அப்பா விடம் நிறைய பேசினேன். இந்த வாரம் கழித்து திரும்ப அடுத்த பிசினஸ் trip என்றார்.

“இப்பொலாம் ரொம்ப அலையிரீங்க அப்பா, உடம்ப பாருங்க, அம்மாவையும் பாருங்க”

“இன்னும் ஒரு ரெண்டு மூணு வருஷம் தான், அப்புறம் அலைச்சல் எல்லாம் விட்டு வீட்டுல தான். பெரியவர் கேட்டா மாதிரி காலேஜ் பொறுப்பை பாத்துகிட்டு இருக்கப் போறேன்”

ஆர்த்தி படித்த காலேஜ் trust மெம்பர்களில் அப்பாவும் ஒருவர். 15 பேர் உண்டு. இப்போதைய தலைவர் அப்பா மீது நிறைய நம்பிக்கை கொண்டவர், கொஞ்ச வருடங்களாக அப்பாவை சில பொறுப்புகளை எடுக்க சொல்கிறார்.

“சரிப்பா, அது வரைக்கும் அம்மாவையும் நீங்க வெளியே போராப்ப கொஞ்சம் அப்பப்ப கூட அழைச்சு போலாமே”

“ஏன், வீட்டுல தனியா போரடிக்குது சொன்னாளா, அங்க வந்தாலும் பகல் முழுக்க அவ தனியா தான் இருக்கணும். நான் வேலை வேலைன்னு அலைவேன்.”

“அது எல்லாம் பழகிடும், நீங்க ஒரு ரெண்டு மூணு தடம் கூட கூட்டிப் போங்க, அப்புறம் பிடிச்சா வரட்டும்”

“பார்க்கலாம்”

அம்மாவிடம் இப்போது சற்று இயல்பாக பேச பழகினேன்.
“என்னம்மா, அப்பா ஒரு மாசம் கழிச்சு வந்திருக்கார், ஸ்பெஷல் கவனிப்பா”

“போடா, அவரே ரெண்டு நாளா அந்த ஆக்ஸிடென்ட் கேஸ், அப்புறம் அந்த வேலை இந்த வேலைன்னு பகல் முழுக்க சுத்திக் கிட்டு இருந்தாங்க.” என்றாள் சலிப்பாக.

“ஆமா, நீ அவர் இல்லாதப்ப அப்படி இப்படி சுத்துறே, இப்போ ஃபுல்லா மூடிட்டு இருக்கே” என கிண்டலாக சொன்னேன்.

“சீ, அதுக்குன்னு”

“நைட்டு படுக்கும் போதாவது கொஞ்சம் comfortable ஆக இரு, நைட்டி மட்டும் போடு, புரியுதா மட்டும்”

வெட்கப் பட்டாள்.

இரவு சற்று நேரம் பேசியபடி இருந்தோம். கிளம்பும் போது அவளை அணைத்து “என்ஜாய் பண்ணு” என்று கன்னத்தில் முத்தம் இட்டேன். சிணுங்கினாள் வெட்கத்தில். ஜிவ்வென இருந்தது, அவளை இறுக்கி அணைத்தேன், என் கையொன்று தன்னிச்சையாக அவளின் பின்னால் பிசைந்து கொண்டு இருந்தது.