அதற்குள் சரணுக்கு, பப்ளிக் எக்ஸாம் ஆரம்பித்து நல்லபடியாக நடந்து முடிந்தது. விடுமுறைக்கு, அவள் அக்காவுடன் வெளியூர் செல்வதாக சொன்னான். அதனால் நானும் சரணும் சந்திக்க முடியவில்லை.
கொஞ்ச நாள் கழித்து, எக்ஸாம் ரிசல்ட் வந்தது. நான் முதல் ஆளாக சரணின் ரிசல்ட்டை நெட்டில் பார்த்தேன். சரண் அந்த முறை, எல்லா சப்ஜட்டிலும் நல்ல மார்க் எடுத்து பாஸாகி இருந்தான்.
எனது முயற்சியால் சரண், என் மகன் பாஸாகி விட்டதை நினைத்து நான் மிகவும் சந்தோஷப்பட்டேன். ஒரு ஆசிரியையாக அதை நினைத்து பெருமிதம் கொண்டேன்.
ரிசல்ட் வந்த கொஞ்ச நேரத்தில் சரணின் அக்கா, என் வீட்டு ஸ்வீட், காரங்களோடு வந்து எனக்கு நன்றி சொன்னாள். தன் தம்பியின் வாழ்க்கையில் விளக்கேற்றி வைத்துவிட்டதாக என்னை தெய்வமாக வணங்கினாள்.
அதைக் கண்ட சரண் தனிமையில் என்னைச் சந்தித்து, “அம்மா, நான் தப்பு பண்ணிட்டேன். இப்போதான் என் எதிர்காலத்தை நினைச்சு என் அக்கா எவ்வளவு கவலைப்பட்டு, கஷ்டப்பட்டிருக்காங்கன்னு புரிஞ்சிக்கிட்டேன். இனிமேலும் என்னோட வாழ்க்கைய வீணாக்காம, படிச்சு ஒரு நல்ல வேலைக்கு போய், ஒரு பொண்ண கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு அவளுக்கு மட்டும் உத்தம புருசனா வாழப்போறேன். என்னை பெத்து, அம்போன்னு விட்டுட்டு போனவ என் அம்மா இல்ல. இனிமே நீங்கதான் என்னோட உண்மையான அம்மா. என்னோட டீச்சரம்மா..” என்று சொல்ல, நானும் கண்கலங்கி சரணைக் கட்டிணைத்து, தாய்மை உணர்வுடன் அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்டேன்.
மறுநாளே எனக்கு டிரான்ஸ்பர் ஆர்டர் கிடைத்தது. மறுநாளே என் அம்மாவின் வற்புறுத்தலால், ஊருக்கு கிளம்ப ஆயத்தமானேன்.
நான் கர்ப்பமாக இருக்கும் விஷயத்தை சரணிடம் சொல்வதா வேண்டாமா என்று குழப்பமாக இருந்தது. என் அம்மாவும் என்னுடனே இருக்க, எனக்கு அதைச் சொல்லவும் சரியான வாய்ப்பு கிடைக்காமல் போனது.
நான் ஊருக்கு கிளம்பும்போது, சரணின் குடும்பமே ரயில் நிலையம் வரை வந்து என்னை வழியனுப்பினார்கள். நான் சரணிடம் “நல்லா படிச்சு, வாழ்க்கையில ஒரு நல்ல நிலைமைக்கு வரனும்..” என்று கடைசியாக கூறிவிட்டு, ரயில் ஏறினேன்.
அதற்குப் பிறகு நான் சரணை சந்திக்கவே இல்லை. ஆனால் சரணின் நினைவு என் வயிற்றில் வளர்ந்துகொண்டிருந்தது.
அடுத்த சில மாதங்களிலேயே ஒரு அழகான பெண் குழந்தையை பெற்றெடுத்தேன். எனக்கும், சரணுக்கும் பிறந்த என் மகளை, சரணின் நினைவாக, “சரண்யா” என்று பெயரிட்டு செல்லமாக வளர்க்க ஆரம்பித்தேன்.
வருடங்கள் உருண்டோடியது..
எட்டு ஆண்டுகள் கழித்து, ஒருநாள் நான் வகுப்பில் பாடம் நடத்திக்கொண்டிருக்கும்போது, “டீச்சர்..” என்று வெளியிலிருந்து யாரோ அழைக்கும் சத்தம் கேட்டு, வெளியே பார்க்க, அங்கே ஆறடி உயரத்தில் ஒரு கம்பீரமான வாலிபன் நின்றிருந்தான்.
T-சர்ட், ஜீன்ஸ் பேன்ட், கூலிங் க்ளாஸ், முகத்தில் கொஞ்சம் தாடி என்று பார்க்கவே வாட்டசாட்டமாக இருந்தான்.
ஆரம்பத்தில் அவனை சரியாக அடையாளம் கண்டறிய முடியவில்லை என்றாலும், சட்டென்று என் மனது அவன் யாரென்று எனக்கு அறிமுகப்படுத்தியது.
உடனே “சரண்..” என்றபடி வெளியே சென்றேன். பல வருடங்கள் கழித்து அவனை பார்த்ததில் எனக்கு பேரானந்தம்.
உடனே நான் கொஞ்ச நேரம் பரிமிஷன் போட்டுவிட்டு, சரணுடன் வெளியே சென்றேன். சரண் என்னை ஒரு காபி ஷாப்புக்கு அழைத்துச் சென்றான்.
Unta pesanum Raji ma