விந்து முழுவதையும் உள்ளே விட்ட சரண் மூச்சு வாங்கியபடியே, என் மீது படுத்துக்கொண்டான். நானும் அவனை கட்டியணைத்தபடி படுத்திருந்தேன்.
அப்போது “எப்படி இருந்துச்சும்மா?” என்று கேட்டான் சரண். நான் அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்டு “அம்மாவ, சுகத்தோட உச்சத்துக்கே கொண்டு போய்ட்டடா. ரொம்ப அருமையா இருந்துச்சுடா..” என்று அவன் முகமெங்கும் முத்தமிட்டேன்.
அந்த வெட்ட வெளியில் நான் பெற்ற அந்த சுகம், உயிர் உள்ளவரை என்னால் மறக்கவே முடியாத அனுபவமாக இருந்தது. ஓத்து முடித்து இருவரும் வெகுநேரம் படுத்திருக்க, அந்த நேரத்தில் ஒருவருக்கொருவர் முத்தமிட்டுக்கொண்டோம்.
பிறகு எழுந்து, மணியைப் பார்த்தோம். மணி 2-ஐக் கடந்திருந்தது.
இப்போது கிளம்பினால்தான் சரியாக இருக்கும் என்று இருவரும் எழுந்து அவரவர் உடைகளை போட்டுக்கொண்டோம். பிறகு அந்த இடத்தை எல்லாம் சரிசெய்துவிட்டு, வீட்டை பூட்டிவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினோம்.
சரண் என்னை வீட்டில் டிராப் செய்தான். அப்போது அவனிடம் “இனி இது எதையும் நினைக்காம பரிட்சைக்குப் படி..” என்றேன். அவனும் சரி என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பினான்.
சரண் கிளம்பியதும் நான் குளிக்கச் சென்றேன். என் உடலில் சோப்பு போடும்போதுதான் உடலில் ஆங்காங்கே சிவந்திருந்ததை பார்த்து சிரித்துக்கொண்டேன்.
குளித்து முடித்து வெளியே வந்ததும் கண்ணாடி முன்னால் நின்று, என்னை நானே ரசித்தேன். இன்று எனக்கு எந்த குற்ற உணர்வும் தோன்றவில்லை. மாறாக எதையோ சாதித்துவிட்டதைப் போல உணர்ந்தேன்.
அன்றைய பொழுது கழிய, மறுநாள் ஸ்கூலுக்கு சென்றேன்.
ஸ்கூலில் சரணைப் பார்த்தபோது என்னையும் அறியாமல் வெட்கம் வந்தது. ஆனால் அவனோ, எப்பவும் போல சாதாரணமாக இருந்தான்.
“சீசீசீ.. சீசீசீ.. கண்டதையும் நினைக்காதே அம்மு..” என்று என்னை நானே கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள முயற்சி செய்தேன்.
அப்போது ஹெட்மாஸ்டரிடமிருந்து மீட்டிங் பற்றிய அழைப்பு வர, அவர் அறைக்குச் சென்றேன். சிறிது நேரத்தில், எங்கள் பள்ளியின் உயர்நிலை ஆசிரியர்கள் அனைவரும் ஒன்று சேர மீட்டிங் ஆரம்பம் ஆனது.
தலைமை ஆசிரியர், பப்ளிக் எக்ஸாமுக்காக ஆசிரியர்கள் டிரைனிங் செல்வது பற்றி சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். ஆனால் நான் புதிதாக பணியில் சேர்ந்த ஆசிரியை என்பதாலோ என்னவோ, எனக்கு டிரைனிங்கோ, எக்ஸாம் டியூட்டியோ கொடுக்கப்படவில்லை.
மீட்டிங் முடிந்து கிளம்பும்போது, ஹெட்மாஸ்டர் என்னை அழைத்தார். நான் “என்ன சார்?” என்க, “டீச்சர், உங்களுக்கு உங்க ஊர் பக்கத்துலயே டிரான்ஸ்பர் கிடைச்சிரும்.. அதுக்கான வேலைகள் எல்லாம் நடந்துக்கிட்டு இருக்கு..” என்றார்.
அதைக் கேட்ட நான் “ரொம்ப தேங்க்ஸ் சார்.. நீங்க செஞ்ச உதவிய நான் மறக்கவே மாட்டேன்..” என்று சொல்ல, அவர் ஒரு புன்முறுவலோடு எனக்கு விடை கொடுத்தார்.
“இன்னும் கொஞ்ச நாள்தான் இந்த ஊர், இந்தப் பள்ளி. அதற்கு பிறகு..” என்று நினைக்கும்பேதே எனக்கு சந்தோஷம் பொங்கியது. ஆனால் சரணைப் பிரிவதை நினைக்கும்போது சந்தோஷம் அப்படியே அடங்கிப் போனது.
தவறோ, சரியோ, சரண் மீது ஒரு இனம் புரியாத காதல் எனக்குள் உண்டாகியிருந்தது.
அன்று மாலை டியூசன் வந்த சரணிடம் இதைப் பற்றி சொன்னேன். அதைக் கேட்டதுமே, அவன் முகமும் வாடியது. இருந்தாலும் “உலகம் ரொம்ப சின்னது அம்மா.. கவலைப்படாதிங்க.. நாம எப்பவும் பிரிய மாட்டோம்..” என்றான்.
Unta pesanum Raji ma