மார்புகளை மூடினாள். என் கைகளில் ஒரு ஆங்கிலப் புத்தகம் வைத்திருந்தேன்.
அதிலுள்ள படத்தில் ஒரு கம்பீரமான மார்பழகி, தன் முலைகளை தானே பிதுக்கிக் கொண்டிருந்தாள். நான் அந்த பக்கத்தின் மீது என் சுண்ணியைத் தேய்த்தேன். அந்த மார்பகங்கள் உமாவுடையதாக இருக்கக் கூடாதா என்று ஏங்கினேன். கையை சுண்ணி மீது அடித்து அடித்து விந்து வெளியேறும் போது அதை அந்த புத்தகப் படம் மீது பாய்ச்சினேன். படத்திலிருந்த பெண்ணின் முகம், மார்பு, புண்டை, தலைமுடி, கால்கள் எல்லாம் பிசுபிசுவென்று ஈரமாயின. புத்தகம் நாசம். கசக்கி குப்பைத் தொட்டியில் போட்டேன்.
ஏக்கம். மனதில் அடக்க முடியாத ஏக்கம். இன்னும் ஒரு புண்டையைக் கூட வாழ்நாளில் சுவைக்காமல் 20 வருடங்கள் வீணாக்கிவிட்டேனே. ம்ம்ம். சீக்கிரம் ஒரு புண்டையாவது எனக்குக் கிடைக்காவிட்டால் பைத்தியம் பிடித்துவிடும். கட்டிலிலிருந்து எழுந்து சென்று காலைக் கடன்களை முடித்து, குளித்து மீண்டும் ஜன்னலில் எட்டிப் பார்த்தேன். அப்பொழுதும் உமா பால்கனியில் நின்று சாலையில் இரு பக்கமும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். யாரையோ எதிர்பார்ப்பது போல் இருந்தது. குனிந்து பார்க்கும் அழகை நான் கண்டு ரசிக்கும்போதே, ஒரு ஆட்டோ வந்து நின்றது. அதைப் பார்த்ததும் உமா உற்சாமாக அவள் வீட்டிற்குள் சென்றாள். அடுத்த நிமிடம் அவள் மாடிப் படிகளில் மார்பகங்கள் குலுங்க ஓடி இறங்கியது தெரிந்தது. ஆட்டோவிலிருந்து தாவணி அணிந்த ஒரு இளம் சிட்டு இறங்கியது. உமா ஓடோடி வந்து முகம் மலரச் சிரித்து “ராவே, ஜெயஸ்ரீ” என்று பாசத்தோடு அந்த ஃபிகரின் தோளைத் தட்டி வரவேற்றாள். (அதாவது தெலுங்கில் “வாடி” என்று அர்த்தம். இனிமேல் அவள் தெலுங்கில் பேசினாலும், நான் தமிழில் மொழிபெயர்த்து எழுதுவேன்.) அந்த புதுப் பெண்ணை நான் பார்த்து மனதுக்குள் வர்ணிப்பதற்குள் அவர்கள் இருவரும் இரு பெட்டிகளை சுமந்து உள்ளே சென்று விட்டனர். அவள் கொண்டு வந்த பெட்டிகளைப் பார்த்தால் ஏதோ ஊரிலிருந்து வந்திருக்கிறாள். சில நாட்கள் இங்கு தங்குவாள் என்றும் ஊகித்தேன். சரி, நாம் சைட் அடிக்க இன்னோரு ஃபிகர் கிடைத்தது என்று உற்சாகமாக விசிலடித்து கீழே இறங்கி வந்தேன்.
காலை சிற்றுண்டி உண்μம் போது, அம்மாவே பேச்சு எடுத்தாள். “எதுத்த வீட்டு உமாவோட தங்கச்சி வந்துருக்கா போல இருக்கு. நேத்து சொல்லிகிட்டு இருந்தா. ராஜி மாமி, என்னோட தங்க ஜெயஸ்ரீ இன்னிமே இங்கயே வந்து தங்கப் போறான்னு அவ நேத்து சொன்னா.” நாங்கள் பிராமணர்களாக இல்லாவிட்டாலும் அந்த தெருவில் பிராமணர்கள் அதிகம். அதனால்
எல்லோருக்கும் என் அம்மாவை ராஜி மாமி என்றே அழைத்து பழக்கம் ஆகிவிட்டது. “இது போல அநியாயம் பாத்துருக்கியா. இந்த உமாவும் அவ புருஷனும் மட்டும் இருக்காங்க.