கிரிஜா சோனாலி 1 79

அவன் கிரிஜாவைப் பார்த்து புன்னகை கூட செய்திருக்கவில்லை. படுத்தபடியே அவனது பார்வையால் கிரிஜாவை விழுங்கிக்கொண்டிருந்தான். கிரிஜாவுக்கு லேசாக நடுக்கம் ஏற்படவே, அவள் தன் பார்வையைத் திருப்பிக்கொண்டாள். ஆனால், அவன் இன்னும் தன்னையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கக் கூடும் என்பது மட்டும் அவளுக்குப் புரிந்திருந்தது. ஆனால்,அவள் மீண்டும் திரும்பிப் பார்த்து அவனது கண்கள் தனது உடலை மேய்ந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்க்க விரும்பவில்லை. திடீரென்று அவளுக்கு உடனே வீடு திரும்ப வேண்டும் போலத் தோன்றியது. அவள் எழுந்து கொள்ள முயன்றாள். ஆனால், என்ன தோன்றியதோ மீண்டும் படுத்துக்கொண்டாள். தான் அங்கிருந்து எழுந்து போனால், அவனுக்குப் பயந்து அவள் அங்கிருந்து ஓடி விட்டதாக அல்லவா பொருளாகி விடும்? அவனைப் பார்த்ததும் அவளுக்கு ஏன் உள்ளம் படபடக்கிறது? ஒரு ஜாடையில் அவன் சுப்பையா பிள்ளை போலிருந்ததனாலா?

சுப்பையா பிள்ளை! அந்த அனுபவம் நடந்தேறி எவ்வளவு வருடங்களாகி விட்டன? அவரது கண்களும் ஒரு காலத்தில் இப்படித்தான் தன்னைக் கவனித்துக்கொண்டிருந்தன.

சுப்பையா பிள்ளை! அவளது பள்ளிக்கூட ஆசிரியர்!! ஆரம்பத்தில் அவளுக்கு அவர் மீது ஒரு விதமான ஈடுபாடு ஏற்பட்டிருந்தது உண்மை தான்! காரணம், அவரது கவர்ச்சியான தோற்றம். வகுப்பில் தான் குனிந்து பாடங்களைக் குறிப்பெடுத்துக்கொண்டிருக்கும்போது அவரது கண்கள் தனது உடலின் வாளிப்பைக் குறிப்பெடுத்துக்கொண்டிருப்பதை அறிந்தபோதும் அவளுக்கு குதூகலமாகவே இருந்தது. அவரது கண்களில் இருந்த கேள்விகளுக்கு, அவளும் தன் கண்களாலேயே பதில் அளிக்கத் தொடங்கியிருந்தாள். தனது இறுக்கமான சீருடைகளை அவரது கண்கள் ஒவ்வொரு நாளும் கற்பனையில் அவிழ்த்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்ததையும் அவள் அறிந்திருந்தாள். வகுப்பு முடிந்த பிறகும் பள்ளியில் இருப்பதற்கும், ஆசிரியர் அறைக்கு செல்வதற்கும் கிரிஜா ஆயிரம் காரணங்களைக் கற்பித்துக்கொண்டாள். அவள் இருக்கையில் நெளிகையில், சுப்பையாவின் கண்கள் தனது முலைகளையும், குண்டிக்கோளங்களையும் கவனித்ததால் ஏற்பட்ட வெப்பத்தில் அவள் குளிர் காய்ந்து கொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு அவர் நடத்திய எல்லாப்பாடங்களிலும் சந்தேகம் ஏற்படத் தொடங்கியது. அவர்களது கண்கள் அடிக்கடி சந்தித்துக்கொண்டு, அவர்களது பார்வையின் ரகசியங்களைப் பரிமாறிக்கொண்டன. ஆண்டு முழுவதும் அவர்களது பார்வைப்பரிமாற்றங்கள் தொடர்ந்தன. தங்களது ஆசிரியரிடமே மனதைப் பறிகொடுத்த கிரிஜாவை, அது பற்றித் தெரிந்து கொண்ட சில தோழிகள் கேலியாகவும் கிண்டலாகவும் பேசியபோதும் அது பற்றி அவள் பொருள்படுத்தவில்லை. அவள் வயதேயாகியிருந்த விடலைச்சிறுவர்கள் ஆர்வமிகுதியில் அவ்வப்போது அவளது முலைகளின் மீது கைபோட்டு அளைந்ததில் அலுத்துப்போயிருந்தவளுக்கு, ஒரு நடுத்தர வயது ஆசிரியரின் ஆர்வமும் அபிமானமும் பிடித்திருந்தது. அவர் அதுவரைக்கும் அவளைத் தொட்டது கூட இல்லையென்றபோதிலும், அவர் தன்னை தொட மாட்டாரா என்று அவள் ஏங்கத் தொடங்கியிருந்தாள். இரவில் உறக்கம் வராமல், சுப்பையா தன்னைக் கட்டித் தழுவிக்கொண்டிருப்பது போலக் கற்பனை செய்து பார்த்தாள். கண்களை மூடியபடி, அவரது கைகள் தனது முலைகளைப்பிடித்துக் கசக்கி விட்டுக்கொண்டிருப்பது போலக் கனவு காணத் தொடங்கினாள். சில சமயங்களில் அவள் தனது விரிந்திருந்த கால்களுக்கு நடுவே அவரது ஆணுறுப்பு நுழைந்து கொண்டிருப்பது போலவும் கற்பனை செய்து கொள்வாள்.

அது போன்ற எண்ணங்களை அவள் கட்டுப்படுத்த வேண்டியிருந்தது. அப்படி எண்ண எண்ண, ஒவ்வொரு முறையும் சுப்பையாவைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் அவளது பார்வை அவரது தொடைகளுக்கு நடுவே கூர்ந்து கவனிக்கத் தொடங்கியிருந்தது. ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறத்தில் இருந்த அவரது வீட்டுக்குப் போனால் என்ன என்று கூட அவள் விபரீதமாக எண்ணத் தொடங்கினாள். அதனால் ஏற்படும் விளைவுகளைப் பற்றிய பயம் நாளடைவில் அவளை விட்டு மெல்ல மெல்ல விலகி விடவும், ஒரு நாள் அபாரமான துணிச்சலோடு அவள், சுப்பையா பிள்ளையின் வீட்டில், யாரும் இல்லாத நேரமாகப் பார்த்துப் போய் சேர்ந்தும் விட்டாள்.

அவளது ஆர்வம் அவளை அங்கே கொண்டு போய் சேர்த்திருந்தது. அவரது வீடு எப்படியிருக்கும், வரவேற்பறை எப்படியிருக்கும், அவரது படுக்கையறை எப்படியிருக்கும் என்று ஒரு முறை பார்த்து விட்டால், அவளது படுக்கையறைக் கனவுகளுக்கு உதவியாக இருக்குமே என்று எண்ணித்தான் அங்கே போயிருந்தாள் அவள்.ஒப்புக்குப் பாடத்தில் சந்தேகம் என்ற சாக்கை வைத்துக்கொண்டு போயிருந்தாள். நிறையத் திட்டமிட்டபடி, கிளம்புவதற்கு முன்னர் சுமார் இரண்டு மணி நேரம் தன்னை அலங்கரித்துக்கொண்டு, கண்ணாடியில் தனது பிம்பத்தைப் பார்த்து மகிழ்ச்சியுற்றபின்னரே அவள் சுப்பையா வீட்டை அடைந்திருந்தாள்.