“என்னடி செல்லம் வலிக்குதா, நல்ல வழவழன்னு இருந்துதே?”
“வலிக்கல்லாம் இல்ல, நீங்க இடிக்கற வேலையை பாருங்க, நான் வந்துட்டேன் அவ்வளதான; தன் இடுப்பை மேலுக்குத் தூக்கி,
“குத்துங்கன்னா சும்மா தொண தொணன்னு பேசிகிட்டிருக்கீங்க ..” மல்லிகாவின் இமைகள் தன்னால் மூடிக்கொண்டன.
“சரிடி கண்ணு … நடராஜன் தன் இடுப்பை வேகமாக அசைத்து அவளை குத்த ம்ம்ம் … ம்ம்ம் … வும்ம்ம் … வ்வ்வ்ம்ம்ம் …. என முனகி ஒவ்வொரு குத்தையும் உவகையுடன், முழு மனதுடன் ரசித்து வாங்கிக் கொண்டாள் மல்லிகா.
“என்னடா பட்டு … ம்ம்ம் … இன்னைக்கு … ம்ம்ம் … இந்த … ம்ம்ம்ம் … இடி இடிக்கிறே … ம்ம்ம் … அவள் முழுவதுமாக பேசமுடியாமல் முக்கி முணகி, வெறியுடன் தன் இடுப்பை தூக்கி தூக்கிக்கொடுக்க … ம்ம்மாஆஆ … ஏண்டி சேஃப் தானே நீ … உள்ள வரல்ல்லாம்ல … நடராஜன் பேசி முடிக்கும் முன்னரே அவருடைய கருமை நிற கண்ணன், மல்லிகாவின் ஈரப்புண்டையில் துடித்து துடித்து தன் தண்ணீரை ஊற்றி, மேலும் அவளை ஈரமாக்கினான்.
“ப்ப்ப்ப்பூப்ப்ப்பூ .. மேல் மூச்சு வாங்க, நெற்றியில் வியர்வை வர, நடராஜன் தளர்ந்து மல்லிகாவின் மேல் சரிந்து விழுந்தார் …. சரிந்தவர் அவள் இதழ்களை கவ்விக்கொள்ள, அவர் ஆண்மையின் துடிப்பு தன் அந்தரங்கத்தில் அடங்கும் வரை, கடைசி சொட்டு விந்து அவளுள் சொட்டும் வரை தன் உதடுகளால் அவர் உதடுகளை மன நிறைவுடன் உறிஞ்சிக்கொண்டிருந்தாள் மல்லிகா ..
அன்றிரவு சாவித்திரிக்கும் வெகு நேரம் வரை தூக்கம் வரவில்லை. புரண்டு புரண்டு படுத்தாள். பக்கத்தில் படுத்திருந்த அவள் கணவன் அடித்துப்போட்டாற் போல் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். ஏதாவது கவலை இருக்கா இந்த மனுசனுக்கு பொண்ணுங்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணணுமேன்னு? எங்கேயிருந்து தூக்கம் வருது இவருக்கு, அவள் தன்னை நொந்துகொண்டாள். செல்வா, அன்று மாலை, அவள் வீட்டுக்கு வந்தபோது அங்கு நடந்த நிகழ்ச்சிகள் அவளை வெகுவாக நிலைகுலையச் செய்துவிட்டன. தன் பெண் ஜானகியா இப்படி நடந்து கொண்டாள்? காலையில கூட உற்சாகமாகத்தானே இருந்தா? எந்த புடவை கட்டிக்கம்மான்னு கேட்டாளே? அவ மனசைக் கலைச்சது யார்? செல்வா வர்றதுக்கு முன்னாடி, அவனுக்கும், சுகன்யாவுக்குமிடையிலிருந்த நட்பு அவளுக்கு எப்படி தெரிய வந்தது?
இந்த விஷயத்தில் மல்லிகாவை தன் வழிக்கு கொண்டுவர அவள் எடுத்த முயற்சிகள்தான் எத்தனை எத்தனை? சுகன்யாவிடமிருந்து செல்வாவை பிரிக்க, அவனை சென்னையிலிருந்து மாற்ற அவள் பட்ட பாடுதான் எவ்வளவு? இதற்காக நான் பட்ட சிரமம் கொஞ்சம் நஞ்சமில்லையே? எல்லாத்தையும் சொடுக்கு போடற நேரத்துல வீணாக்கிட்டாளே இந்த புத்தி கெட்ட ஜானகி. அவள் தன் பெண்ணை நொந்துகொண்டாள்.
“ம்ம்ம்” ஜானகிக்கு என்னத்தெரியும், செல்வாவைப் போல் ஒரு பிள்ளை, ஒரு நல்ல குடும்பத்திலிருந்து கிடைப்பது எவ்வளவு கஷ்டமென்னு? நான் நினைச்ச மாதிரி செல்வாவுக்கும் சுகன்யாவுக்கும் நடுவுல இருந்தது வெறும் நட்பில்லையா? அவர்களிருவரும் ஒருவரை ஒருவர் காதலிக்கிறார்களா? சுகன்யாவே தன் பெண் ஜானகியிடம் அவர்கள் காதலைச் சொல்லியிருப்பாளா? செல்வா, மல்லிகாவை, திருப்தி செய்வதற்காகத்தான் என் வீட்டிற்கு வந்தானா? சாவித்திரி, இதுவரைக்கும் நீ ஆரம்பிச்ச எந்த காரியத்திலும் நீ தோத்ததில்லைடி. உனக்கு முன்னால, நேத்து பொறந்த இந்த சுகன்யா எம்மாத்திரம்? நீ அவளை முதுகில குத்தினே. அவளோ உன்னை உன் முகத்தில அறைஞ்சிருக்கா? ஜானகி என்னைக் கொண்டு பொறந்திருக்கா; சரியான மூர்க்க குணம்; என் பொண்ணு, அந்த சின்னப்பய செல்வா முன்னால, என்னையே கீழத்தள்ளி மிதிச்சாளே. நானும் ஆத்திரத்துல தோளுக்கு மேல வளந்த பொண்ணை, இன்னொரு ஆம்பிளை முன்னாடி அடிச்சது தப்புத்தானே? இனிமே என் பொண்ணையோ, செல்வா மனசையோ மாத்தறதுங்கறது சாதாரண காரியமில்லையே. ஆனா இவ்வளவுக்கும் காரணம் அந்த பொட்டை நாய் சுகன்யாதானே? அவளை சும்மா விடலாமா? அவளுக்கு ஒரு பாடம் கத்துக்குடுத்தே ஆவணும். வசதியுள்ளவங்க வாழ்க்கையை வாழற விதமே வேற; அவங்களுக்கான வாழ்க்கை விதிகளும், நியதிகளும் வேற; சுகன்யா நீ உன் வர்க்கத்துக்குள்ள, உன்னுடைய மட்டத்துக்குள்ள ஒரு பையனை பாத்து ஆசைப்பட்டு இருக்கணும்.