“வேணீ … அப்படீத்தான் … மெதுவாடி!! நீ மெதுவா பண்ணா …. எனக்கு ரொம்ப நல்லா மஜாவா இருக்குடி…!!!”
வேணி, தன் உதடுகளை பிரித்து, அவன் ஆண்மையை முழுமையாக தன் வாய்க்குள் இழுத்து தன் நாவால் இறுக்கினாள். தனது எச்சிலால் அவனை குழைய குழைய நனைத்தாள். மனதில் முழு விருப்பத்துடன் ஆசையாக அவனை சுவைத்தாள். உதடுகளை இறுக்கி, அவன் முழு நீளத்தையும், தன் நாக்கால் வருடினாள்.
“ஹாவ்…ஹாங் …ம்ம்ம்ம்ம்… வேணீ ஒரு செகண்ட் நிறுத்தும்ம்மா…” சங்கர் கதறினான்.
“என்னாச்சுப்ப்பா…” வேணிக்கு புரிந்தது.
“வர்றமாதிரி இருக்குடி…”
“வந்துடேன்…அவனை குலுக்கிடவா?”
“கொஞ்ச நேரம் பொறும்ம்மா… இன்னைக்கு உனக்குள்ள வரணும்டி எனக்கு!”
“சங்கூ … இதைத்தானே நீ கேட்டே?”
“ஆமாண்டிச் செல்லா!”
“பண்ணது போதுமா?”
“இன்னைக்கு இது போதுண்டீ..”
வேணி, தன் கணவனின் ஆண்மையை, தன் கையில் பிடித்துக்கொண்டு, எதிரில் எழுந்து உட்க்கார்ந்து மூச்சிறைத்துக் கொண்டிருந்தவனின், முகத்தை புன்னகையுடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். சங்கர் அவள் கையில் துடித்துக்கொண்டிருந்தான்.
“சங்கூ … நீ படுத்துக்கோயேன் … நான் வேணா இன்னைக்கு உன் மேல ஏறிப் பண்ணட்டா?”
“ம்ம்ம்…உனக்கு ஆசையா இருக்கா?”
“ஆமாம் … ரொம்ப நாளாச்சுல்லே! நான் உன் மேல ஏறி ஏறங்கி…?”
“என்னாடி இது! … நீயா கேட்டு கேட்டு குடுக்கறே இன்னைக்கு?”
“மை நேம் ஈஸ் வேணி! கிருஷ்ணவேணி…டியர்! போவ போவ நீ என்னைப் புரிஞ்சுக்குவே!” அவள் நாடக ஹீரோயின் போல் பேசி தன் கண்களை சிமிட்டினாள்.
“சரிடிச் செல்லா …. என்ன வேணாப் பண்ணுடி நீ!” சங்கர் படுக்கையில் மல்லாந்து கொண்டான். வேணியின் கள் வெறி ஏற்றும் குரலும், அவள் செக்ஸியாக கண்சிமிட்டி பேசியதும், சங்கரை சூடாக்கியது. சற்றே தளர்ந்திருந்தவன் ஆண்மை மீண்டும் எகிற ஆரம்பித்தது.