இடை அழகி மேடம் சங்கீதா 5 79

ஒஹ் அப்போ புடவை வாங்குரதுல எல்லா பொம்பளைங்க விடவும் நீங்க அதி பயங்கர terrorist னு சொல்லுங்க.. ஏய்ய் ராகவ், ஒதை வாங்குவ… இப்போ நீ கூட designs போடுற, நல்லா வரணும்னா கொஞ்சம் பார்த்து பண்ணுவ இல்லை அந்த மாதிரிதான் டா.. ( டா போட்டு பேசியவுடன் ஒரு நிமிடம் லேசான பயத்தில் ஏன்டா அப்படி சொன்னோமென்று உதடை கடித்துக்கொண்டாள் சங்கீதா..) oops வெரி sorry raghav, ஏதோ பேச்சு வாக்குல டா வந்துடுச்சி.. please dont mistake me.. ஒரு நிமிடம் சங்கீதா “இப்போ நீ கூட designs போடுற, நல்லா வரணும்னா கொஞ்சம் பார்த்து பண்ணுவ இல்லை” என்று சொன்னா வரிகளை கேட்டு மெளனமாக இருந்தான் ராகவ்.. காரணம் அவன் இப்போது அவனது drawing pad ல் போட்டுகொண்டிருக்கும் design களுக்கு base model சந்கீதாவினுடயது. இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு IOFI factory க்கு driver தாத்தா இறக்கி விட்ட பிறகு, சஞ்சனாவும் சங்கீதாவும் பேசிக்கொண்டே ராகவ் cabin வெளியே அமர்ந்து சற்று நேரம் காத்திருக்கையில் அவளது பேனாவில் அவளது டைரியின் கடைசி பக்கத்தில் சற்று நேரத்திற்கு முன் அவள் சொன்னது போல சில புடவைகளின் design களை போட்டு வைத்திருந்தாள்… பூ போட்ட புடவைகள், மற்றும் cross கோடுகள் போட்டு அதன் நடுவினில் சதுரம் சதுரமாக டப்பாக்கள் போட்டு அதனுள் ink நிரப்பி கலர் செய்து அதற்க்கு matching ஆக ஜாக்கெட் வரைந்திருந்தாள், ஓவியர்கள் போல வரைந்த காகிதத்தின் அடியில் “art by sangeetha beauty.. ha ha 🙂 ” என்று எழுதி இருந்தாள். ராகவ் அன்று வருவது தெரிந்து உடனே அதை கிழித்து மடித்து வைத்துக்கொண்டாள்.. அது எப்படியோ ரகாவின் cabinக்கு உள்ளே அவளது டைரியில் இருந்து நழுவி விட்டது. அன்று சஞ்சனா profitability increment presentation க்கு பிறகு மதியம் சங்கீதாவுக்கு factory சுத்தி காமிக்கும்போதும் சரி, அடுத்த நாள் இரவு முழுக்க சங்கீதாவுடன் பேசும்போதும் சரி, ராகவுக்கு இந்த paper கிடைக்கவில்லை. இன்று காலை Mr.Vasanthan phone ல் ராகவைக் கூப்பிட்டு சங்கீதாவுக்கு feedback குடுக்க சொல்லி அழைத்தபோது office ல் இருந்து கிளம்புகயில் அவனது மேஜையின் மீது “for your notice” என்கிற ஒரு box உள்ளே ஒரு paper இருந்தது. வேலை செய்யும் அனைவருக்கும் குப்பயினுள் ஏதேனும் design சம்மந்த பட்ட paper கள் இருந்தால், அவற்றை அந்த box உள்ளே போட்டு வைக்க வேண்டுமென்பது ரகாவின் உத்தரவு. அதன் படி அன்று காலை அந்த காகிதத்தை அவசரமாக பார்க்க விரும்பாமல், மெதுவாக ரசித்து பார்க்க வேண்டுமென்று எண்ணியதால் தனது BMW காரை அவனது IOFI வளாகத்தில் இருக்கும் அவனது personal driver சுரேஷை ஓட்டசொல்லி விட்டு பின் சீட்டில் அந்த designகளை ரசித்துக்கொண்டு வந்தான் ராகவ்…. அதனில் impress ஆகித்தான் அடுத்த நாள் காலை சங்கீதாவை பார்த்தபோது அவளது மேஜையின் மீது “டக் டக்” என்று ராகவ் தட்ட “வாடி ஏன் இவளோ நேரம் ஆச்சு?” என்று குனிந்த படியே நிமிராமல் கேட்டாள் சங்கீதா.. அப்போதுதான் “டி இல்லை…டா..” என்று ராகவ் சொன்னதெல்லாம் அவன் நினைவுகளில் ஓடின. அப்போதுதான் சங்கீதாவிடம் அதிக திறமைகள் இருந்தும் அதை சாதாரணமாக மூடி மறைத்திருந்தாள் என்பது தெரிய வந்தது ராகவுக்கு… எனவே சங்கீதா வரைந்த அந்த பேப்பர் வைத்து ராகவ் design ஸ் போட்டுக்கொன்டிருந்தான். ஹலோ…. கொஞ்சம் பேசுப்பா.. என்ன ஆச்சு?..- ஒன்றும் புரியாமல் சங்கீதா கேட்க.. ஆங்…ஹலோ… சொல்லுங்க சங்கீதா…

Actually I said sorry to you, because எதேச்சயா பேசிட்டு இருக்கும்போது, பேச்சு வாக்குல “டா” னு சொல்லிட்டேன். Its okay சங்கீதா, என் வயசுக்கு நீங்க ஏற்கனவே அதிகம் மரியாதை குடுக்குறீங்க, உங்க age க்கும் statusக்கும் நான் உங்களை சங்கீதா னு பெரு சொல்லி கூப்பிடுறப்ப அதை மனதளவில் ஏற்றுக்கொள்ளும் அளவுக்கு forward mindedஆக இருக்கும்போது 15 வயசு கம்மியா இருக்குற என்ன “டா” போட்டு கூப்பிடுறது ஒன்னும் தப்பில்ல.. ராகவ் பேசும் ஒவ்வொரு வார்த்தைகளும் அவளுக்கு இதமாய் இருந்தது… சில நொடிகள் பதில் ஏதும் கூறாமல் மெளனமாக அவனிடம் ஏற்படும் நெருக்கத்தை ரசித்தாள்…. ஹலோ.. என்ன ஆச்சு?… என்று சத்தம் வராமல் இருக்கும் மறுமுனையில் சங்கீதாவிடம் கேட்க.. ஆங்.. இருக்கேன் சொல்லு ராகவ்…. என்ன யோசிக்குறீங்க?… ஒன்னும் இல்லை.. ராகவ்.. – கண்ணாடியின் முன்பாக அமர்ந்து இருக்க மீண்டும் தன் முகத்தை தானே கண்ணாடியில் பார்த்து விரல் நீட்டி “என்னடி ஆச்சு உனக்கு?.. ஏதாவது யோசிச்சுக்குட்டு இருக்காம சரியா பேசுடி..” என்பது போல லேசாக தலையில் தட்டிக்கொண்டாள்…. Actually நான் கொஞ்சம் நாளுக்கு முன்னாடியே உன்னை “டா” போட்டு பேசி இருப்பேன்…. ஆனா அன்னிக்கி நீ ரொம்ப வித்யாசமா பேசின என் கூட.. – என்றாள் சங்கீதா..