“மை காட், செல்வா என்னடா இது” சுகன்யா அவன் பருமனையும் நீளத்தையும் கண்டு திகைத்து முனகியவள், அவன் தண்டை மேலும் கீழுமாக ஒரு சீரான ரிதத்தில் வேகமாக ஆட்டி குலுக்க, ஒரு இளம் பெண்ணின் கை தன் தம்பியை பிடித்து ஆட்டும் சுகத்தை முதல் முறையாக பெற்ற செல்வா, உண்மையில் அந்த சுகத்தை முழுதுமாக அனுபவிக்க முடியாமல் திணறினான். அவள் இடுப்பை தன் புறம் வேகமாக இழுத்து,
“சுகு கிஸ் மீ டியர்” என அவன் கதற, சுகன்யா தன் உதடுகளை ஈரப்படுத்திக்கொண்டு அவன் உதடுகளை அழுத்தமாக கவ்வி உறிஞ்ச, செல்வாவின் தலை முதல் பாதம் வரை ஒரு நடுக்கம் பரவி, அவன் அடி வயிறு இறுகி, அவன் தண்டு அவள் கைகளைல் துடிதுடித்து, வெடித்து விந்தை சுகன்யாவின் பாவாடையில் பன்னீர் தெளிப்பது போல் தெளித்தது. விந்தை வெளியேற்றிக் கொண்டிருந்த செல்வா, கண் மூடி சுகன்யாவின் உடலை இறுக்கியிருந்த தன் பிடி தளர, உடல் வியர்க்க, மூச்சிரைக்க மல்லாந்து விழுந்தான். சுகன்யா, அவனை தன் மார்போடு இழுத்து அணைத்து, அவன் முதுகை ஆசையுடன் தடவிக்கொடுத்தவள், செல்வா,
“நான் குடுக்கிறேன்னு சொன்னது இதைத்தான், நீ கேட்டதுக்கு மேலேயே நான் உனக்கு குடுத்துட்டேன். இப்ப திருப்திதானே உனக்கு” அவன் காதுகளில் மெல்ல கிசுகிசுத்தாள். தன் உடல் சூடு குளிர்ந்த செல்வா, மெதுவாக கண்களைத் திறந்து சுகன்யாவைப் பார்த்தான். அவள் இமைகள் மூடியிருந்தது. சுவரில் சரிந்து சாய்ந்திருந்த அவள் உடல் வியர்த்திருந்தது. பக்கத்தில் கிடந்த டவலை எடுத்து அவள் உடலைத் துடைத்தான். துடைத்தவன் அந்த டவலால் அவள் உடலை போர்த்தினான். செல்வாவின் முகத்தில் எல்லையில்லா மகிழ்ச்சி தாண்டவமாட, தன்னை குளிர்வித்த தன் காதலியை, காதலியின் இதழ்களை தன் மனதில் நன்றி உணர்ச்சி பெருக மென்மையாக முத்தமிட்டான். ஊருக்குப் போன செல்வா இரண்டு நாட்களாகியும், தனக்கு போன் செய்யாததை நினைத்தப் போது சுகன்யாவுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. சுகன்யாவால் பொறுக்க முடியாமல், மூன்றாம் நாள் ஆபீசில் டீ ப்ரேக்கின் போது அவளே செல்வாவை கூப்பிட்டபோது, அவன் குரலில் அவ்வளவாக உற்சாகம் இல்லை.
“என்ன செல்வா இது? மூணு நாளா ஒரு போன் பண்ணல, புது ஊருக்கு போனே? இங்க நான் தவிச்சுப் போறேன், என்ன ஆச்சு, ஏது ஆச்சுன்னு?” என்னை மறந்திட்டியா, நம்ம ஆபீஸ்ல நான் உன் காதலின்னு கூழ் ஊத்தி, பொங்கல் வெக்காத குறை தான் போயேன். உன் செக் ஷன் ஃப்ரெண்ட்ஸ் ரெண்டு பேர் உன்னைப்பத்தி எங்கிட்ட வந்து தல எப்படி இருக்காருன்னு விசாரிக்கறானுங்க. என்னடான்னா, அண்ணனைப் பத்தி, அண்ணிக்கிட்ட தானே கேக்கணும்ன்னு என்னை கலாய்க்கறானுங்க. அவள் அவன் குரலைக் கேட்ட மகிழ்ச்சியில் கிண்டலடித்தாள்.
“சுகு, நான் சீப் ரூம்ல இருக்கேன். பத்து நிமிஷம் கழிச்சு நானே உன்னைக் கூப்பிடறேன்” அவன் குரலில் அவள் இதுவரை கேட்டறியாத ஒரு தயக்கமிருந்தது. அன்று முழுவதும் அவள் அவன் காலுக்காக காத்திருந்தாள். அவன் அவளை திரும்ப கூப்பிடவில்லை. எதிர்பார்ப்பிலேயே மறு நாளும் கழிந்தது. சுகன்யா யோசித்தாள். புது இடம், புது அலுவலகம், புதிய சூழ்நிலை, என்னதான் இருக்கட்டுமே? ரெண்டு நிமிஷம் எனக்காக அவனால் ஒதுக்க முடியாதா? அங்க போனதும் அவ்வளவு பெரிய ஆஃபீசராயிட்டானா? அவளுக்கு அவன் மேல் கோபம் கொப்பளித்தது. அவனை கூப்பிடலாமா? அவள் யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள். அவனிடம் ஏதோ சரியில்லை என அவள் உள்ளுணர்வு குரலெழுப்பிக் கொண்டிருந்தது.
சாவித்திரி தனக்கு வேலையிருப்பதாக சொல்லி, லஞ்சுக்குப் பிறகு நாலு மணிக்கெல்லாம் வீட்டுக்கு சென்றுவிட்டாள். மணி ஆறை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. சுகன்யா வீட்டுக்கு கிளம்ப எழுந்த போது, அவள் பிரிவில் அவளுடன் வேலை செய்யும் வித்யா பக்கத்தில் வந்தமர்ந்தாள்.
“வித்யா நீ வீட்டுக்கு கிளம்பலியா?”
“என் வீட்டுக்காரர் ஒரு அரை மணி இன்னைக்கு லேட்டா வருவேன்னார்; செத்த நேரம் வெய்ட் பண்ணா, அவர் கூட பைக்ல சவுகரியமா போயிடலாம்; இந்த பஸ் கூட்டத்துல என்னால முடியலே சுகன்யா” ஆறு மாத பிள்ளைத்தாய்ச்சி, முதலில் ஒரு பெண்ணைப் பெத்து, இரண்டாவதை சுமந்து கொண்டிருந்த அவள் மேல் மூச்சு வாங்க அங்கலாய்த்தாள்.
“செக் அப்புக்கு ஒழுங்கா டாக்டர் கிட்ட போய்கிட்டு இருக்கியா?” சுகன்யா மெலிதாக முறுவலித்தாள்.
“என் செக் அப்பை விடுடி. நீ முதல்ல உன் செல்வா கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை செக் பண்ணு; நீ அவனை கோட்டை விட்டுடாதே..” சுகன்யா அவளை வியப்புடன் பார்க்க
“உக்காருடி உங்கிட்ட பேசணும். மத்தியானம் லஞ்ச்ல நீ இங்க இல்லை. நான் கண்ணை மூடிகிட்டு ரெஸ்ட் எடுத்துகிட்டு இருந்தேன். சாவித்திரி நான் தூங்கறதா நெனைச்சு, யார் கிட்டவோ போன்ல குசு குசுன்னு பேசிகிட்டிருந்தா.”
“போனவாரம் சனிக்கிழமை சாவித்திரியும் அவ வீட்டுக்காரனும், செல்வா வீட்டுக்கு போயிருந்தாங்களாம். செல்வாவுக்கு அவ பெரிய பொண்ணு ஜானகியை குடுக்க தனக்கு விருப்பம்ன்னு சொல்லியிருக்காளாம் சாவித்திரி, செல்வா அப்ப வீட்டுல இல்லயாம். செல்வா வீட்டுல பிடி குடுக்கலன்னாலும், செல்வாவோட அம்மா சொன்னாளாம், பொண்ணு ஜாதகம் கொடுத்துட்டு போங்க, பாத்துட்டு சொல்றோன்னாளாம்.”
“உங்களுக்கு தெரியாதது இல்லை! எங்களுக்கு ரெண்டு பொண்ணு, வாயைக்கட்டி வயத்தைக்கட்டி, சின்ன சின்னதா குருவி கூடு மாதிரி ஒண்ணு மேல ஓண்ணா ரெண்டு வீடு கட்டியிருக்கோம்.