எனக்கு கண்டிப்பாக தெரியும் ரோஷன் என்னை தொடர்ந்து வருவான் என்று. அது போலவே வந்து என் தோளை பிடித்து நித்து என்னாச்சு உனக்கு ஜோக் எல்லாம் ரசிக்காம கோப படறே ஹே சத்தியமா நான் உனக்கு டெம்பரரி தான் வீட்டிலே சம்மைக்க முடியலைனா கொஞ்ச நாள் ஹோட்டலில் வாங்கி சாபிடுவது போல தான் என்ன அங்கே சாப்பிட சாப்பிடறவங்க பணம் குடுக்கணும் இங்கே சாப்பாடே பணம் குடுக்குது கமான் சரி கிளம்பு முதலில் என் நண்பனின் அறைக்கு போவோம் பிறகு நம்ம பஞ்சாயத்தை வச்சுக்குவோம் என்று சொன்னதும் நான் சற்று அதிர்ச்சியுடன் திரும்பி பார்த்து ரோஷன் உன் நண்பனின் வீடு தானே இங்கே இருக்குனு சொன்னே இப்போ அறைன்னு சொல்லற என்று கேட்க அவன் என்னை அருகே இழுத்து கொண்டு ஐயோ அவன் என்னை போல தனிக்கட்டை அவனுடைய சொந்த ஊர் தமிழ்நாடு இங்கே காபி எஸ்டேட் லீஸ் எடுத்து இருக்கான் கொஞ்ச நாள் தான் இங்கே இருப்பான் அது மட்டும் இல்ல ரூம்னா நீ நினைக்கிறா மாதிரி சின்ன அறை இல்ல எல்லா வசதிகளும் இருக்கிற ஆனால் எல்லாமே ஒரே அறையில் இருக்கும் நீ வா முதலில் அங்கே போகலாம் என்று இழுக்க ரோடுக்கு வந்தாச்சு வேறு வழியில்லை என்பதால் காரில் ஏறி கொண்டேன்.
கூர்க் நகருக்குள் நுழையும் போதே அங்கே தெரிந்த பெண்களின் அழகு நளினம் எடுப்பான தோற்றம் எல்லாம் அழகின் அடையாளம் இது தான் என்று புரிய வைத்தது. இது வரை எனக்கு மலையாள பெண்கள் தான் இருப்பதிலேயே அழகு என்று நினைத்து இருந்த எனக்கு இன்று அழகின் இலக்கணம் திருத்தி எழுத பட்டது. ஆனால் ஒரு அதிசயம் ரோஷன் அந்த பெண்களை பார்த்து எந்த வித சலனுமுமே இல்லாமல் கார் ஓட்டி கொண்டிருந்தான். கூட்டமான தெருக்களை கடந்து ஒரு அமைதியாக மரங்கள் நிறைந்த சாலை பளிச்சென்று சுத்தமாக இருக்க ஒரு இரு மாடிகள் கொண்ட வீட்டின் முன் காரை நிறுத்தினான். பிறகு என்னிடம் நித்து காரிலேயே இரு நான் என் நண்பன் இருக்கிறானா என்று பார்த்து விட்டு வருகிறேன் என்று சென்றான். திரும்பி வரும் போது அவன் தனியாக வராமல் கூட ஒருவர் வந்தார். ரோஷன் என்னிடம் நித்தியா இது என் நண்பன் விக்ரம் என்று அறிமுகம் செய்ய நான் கை கூப்பி வணக்கம் சொன்னேன். இது வரை நான் வெள்ளையாக இருக்கும் ஆண்கள் மீசை வைத்து பார்த்ததில்லை விக்ரம் அடர்த்தியான மீசையுடன் கூரான மூக்கு கட்டுமஸ்தான உடல் வாகு அரைகை சட்டை அணிந்து இருந்ததால் அவன் கைகளில் ரோமம் அடர்த்தியாக இருந்தது அவன் வெள்ளை தோலில் பளிச்சென்று தெரிந்தது. ஒரு நிமிடம் இதை எல்லாம் கவனித்த நான் அடுத்த கணமே இவனை ஏன் நாம் ரசிக்கணும் என்று மனதில் திட்டி கொண்டேன். விக்ரம் வாங்க நித்தியா என்று அழைக்க நான் காரை விட்டு இறங்கி அவன் பின்னால் நடக்க ரோஷன் காரை பூட்டி விட்டு வந்தான்.
ரோஷன் ஏற்கனவே சொன்னது போல ஒரு அறை வீடு போல தான் அறையின் அமைப்பு பொருட்களின் நிலை எடுத்து காட்டியது. ஒரு அறை என்றாலும் நான் கொஞ்ச நேரம் முன்பு பார்த்த அந்த ஊர் பெண்களின் களையான எடுப்பான தோற்றம் போலவே அறையும் நேர்த்தியாக இருந்தது. சோபாக்களுக்கு பதிலாக நான்கு நாற்காலிகள் சுவர் ஓரம் ஒரு கட்டில் மெத்தையின் மீது ரொம்பவும் அழகான மெத்தை விரிப்பு சுவற்றில் கவர்ச்சியான புகைப்படங்களுக்கு பதில் ரெண்டு ஓவியங்கள் இருந்தன. விக்ரம் சொல்லாமலே நான் உட்கார்ந்து தான் அந்த அறையின் அழகை பார்த்து கொண்டிருந்தேன். ரோஷன் என் பக்கத்தில் இருந்த நாற்காலியில் அமர விக்ரம் என் எதிரே ஒரு நாற்காலியை இழுத்து போட்டு கொண்டு உட்கார்ந்தான். அப்படி அமர்ந்ததால் என் பார்வை விக்ரம் மீது தான் இருந்தது.