அவள் அழுகையை மறந்து சிரிக்கத்தொடங்கினாள்…என்னை செல்லமாக அடித்தவாறே,
“எப்போ தூக்கி போடப்போறேன்னு சொல்லு…நானும் எதாவது ஹெல்ப் செய்யிறேன்…”
அவள் சகஜமாகிவிட்டாள் என்று எனக்கு தோன்றியது…
“லஞ்ச் சாப்ட்டீங்களா…இல்ல…பட்டினியா…”
அவள் இல்லை என்பதற்கு தலையை அசைத்தாள்…
“சுத்த மடத்தனமா இருக்கு சித்தி…நீங்க செய்யிறது…
“சரி…மணி இரண்டரை ஆகுது…இன்னும் சாப்பிடாம இருக்கீங்க…சித்தப்பா நல்லா மூக்கு பிடிக்க கட்டு கட்டிட்டு தெம்பா சண்டை போட்டுட்டு போயிட்டாரு…நீங்க கொலைப்பட்டினியா இருக்கீங்க…” என்று சொல்லிவிட்டு,பைக்கை உதைத்தேன்…
“எங்கே போறோம்…?”
“ஆங்க்…உங்க புருஷனை கூவத்தில தூக்கிபோடுறதுக்கு இடத்தை பார்க்க வேண்டாமா…?…அதுக்குதான்…பின்னாடி ஏறிஉட்காருங்க…எங்கேயாவது போய் சாப்பிடலாம்…”
“அப்போ நீயும் சாப்பிடலயா…?
“இல்ல சித்தி…ஒரு கிளையண்ட் மீட்டிங்க் இருந்தது…லஞ்ச் போகலாம்ன்னு இருக்கும்போது தான் உங்க போன்…”
“சாரிடா…”
“சாரியும் வேண்டாம்…பூரியும் வேண்டாம்…சாப்பிடுற பில்லுக்கு பணம் கொடுத்தால் போதும்…”
“போடா…கஞ்சபிசுனாரி…” அவள் என் தோளை செல்லமாக அடிக்க,எனது பைக் சாலையில் விரைந்தது…
“எங்கே போகலாம் சித்தி…மந்தைவெளி போகலாமா…”
அவள் தலை அசைத்ததை, ரியர்வியூ மிர்ரரில் பார்த்ததும்,வண்டி வேகமெடுத்தது…மாலினி சித்தி தோளில் வைத்திருந்த தனது வலது கையை எனது இடுப்பில் வைத்துகொண்டாள்…நான் திரும்பி பார்த்ததும்,”என்ன” என்பது போல கேட்டாள்.அவள் எனது இடுப்பில் கை வைத்திருந்ததால்,அவளது வலது முலைகள் எனது முதுகில் அழுந்தின.மெல்ல இலவம் பஞ்சுதலையனை போல இருந்த அந்த குஷனில் உணர்ச்சிவசப்பட்டவனாய்,சிறிது ஆட,வண்டி ஜெர்க் ஆனது.என்னை கடந்த மோட்டோர் பைக்காரன் என்னை திட்டிவிட்டு கடந்து சென்றான்…
“நான் திரும்பி உட்காந்துக்கிறேன்…நீ ஒழுங்கா வண்டி ஓட்டு…” என்று சொல்லி திரும்பி கொண்டாள்…வண்டி ஏன் ஜெர்க் ஆனது என்பதை சித்தி உணர்ந்திருப்பாளோ…அவளது ஸ்பான்ஞ் முலைகளினால் நான் கவனம் திரும்பியதை அறிந்திருப்பாளோ…? என்ற சந்தேகம் இருந்தது…
ஹோட்டலின் முன்பு வண்டியை நிறுத்திவிட்டு,உள்ளே சென்றதும்,சித்தி பேமிலி ரூமிற்கு ஆர்டர் செய்தாள்…சாப்பாடு ஆர்டர் செய்ததும்,மெல்லிய ஏ.ஸி அறையில் நாங்கள் சாப்பிட ஆரம்பித்தோம்…
Super super super super super super
Super Appu…