இந்த பொழுது விடிய கூடாது – Part 1 198

“இல்ல சித்தி…உங்க மேல கோபம் ஏதும் இல்ல…என் மேல தான் தப்பு.அது தான் உங்களை பார்க்க கூட அவாயுட் செய்றேன்.இனிமேல் டைம் கிடைக்கும் போது உங்களை வந்து பார்க்கிறேன்…குட் நைட்” சொல்லியவாறே பைக்கை உதைத்தேன்…

அமைதியாக பைக் ஓட்டி கொண்டு வரும்போது அம்மா கேட்டாள்… “என்னடா…உன் சித்தி கூட ஏதாவது பிரச்சினையா?… மாலினி கேட்டதுக்கு நீ சரியாகவே பேசல”

“அப்படியெல்லாம் இல்லம்மா…டயர்டா இருக்கு…அவ்வளவு தான்…”என்று வாய் சொன்னாலும்,என் மனம் அலைபாய்ந்தது…

அன்றைக்கு மட்டும் கையும் களவுமாக மாட்டிகொள்ளாமல் இருந்தால்…சே…மானமே போனது… மாலினி சித்தி பளார் என்று கன்னத்தில் அறைந்தது இன்னும் வலித்தது…நல்லவேளை சித்தப்பாவிடமோ,,அம்மா, அப்பாவிடமோ சொல்லவில்லை… அப்படி சொல்லியிருந்தால்,எனது தோலை என் அப்பா உறித்திருப்பார்… அன்றைக்கு ,எனக்கு உயிர் போய் வந்தது…

எல்லாம் இந்த பாழாய் போன ரமேஷால் வந்தது… என் நண்பன் ரமேஷ் சித்தி வேலை பார்க்குமிடத்தில் அக்கவுன்டெண்டன்டாக வேலை பார்க்கிறான்.அவனுக்கு சித்தியின் முலை மீது தீராத வெறி.உண்மையிலே இவ்வளவு பெரிய சைஸா அல்லது ஸ்பாஞ்ச் வைத்து எமாற்றுகிறாளா என்ற சந்தேகத்தில் என் உதவியை நாடினான்.மிகுந்த கம்பல்ஷனுக்கு பிறகு நான் அவனுக்கு உதவ சம்மதித்தேன்.

மாலினி சித்தி வீட்டுக்கு ஒருநாள் போனபோது,சித்தியின் முலை சைஸை பார்க்க சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது…ஒருநாள் அதுக்காக காத்திருந்து அவளுக்கு தெரியாமல் பாத்ரூமிலிருந்த அவளது அழுக்கு பிராவை எடுத்து,அதன் நாப்பது சைஸை கண்டு வியந்து அவளது “கப்பை” தடவி ரசிக்கும்போது…புயலாக வந்த சித்தியை கவனிக்கவில்லை…பிராவும்,கையுமாக நின்ற என்னை பார்த்த மாலினி சித்தி பத்ரகாளியானாள்…கன்னத்தில் பளாரென்ற அறை விழுந்தது…என்ன என்று சொல்வதற்கு முன்பே ‘வெளியே போ” என்று கத்தி விட்டாள்.

அன்று போனவன் தான் இன்று அம்மாவோடு அவள் வீட்டுக்கு போயிருந்தேன்…அவளது பிராவை பார்த்தபிறகு, மாலினி அடித்த வலியை காட்டிலும்,அவளால் ஏற்பட்ட சுண்ணி வலிதான் அதிகமாக இருந்தது…அவளது பிராவை தடவிய சுகத்தில் அன்று இரவு இரண்டு முறை கை அடித்தேன்…வரும் நாட்களில் அதையே நினைத்து நினைத்து சுகப்பட்டேன்…எதிரில் அகப்பட்ட பெண்களில் மார்புகளையெல்லாம் அளவெடுக்க தொடங்கினேன்…

அந்த நிகழ்ச்சியை நினைத்து இரண்டு நாட்கள் பயமாக இருந்தேன்…பொறுக்கமுடியாமல், மாலினி சித்தி ஏதும் ஃபோன் செய்தாளா என்று கூட அம்மாவிடம் கேட்டுபார்த்துவிட்டேன்…நல்ல வேளையாக அவள் போட்டுகொடுத்துவிடவில்லை…மாலினி சித்தியை பார்த்துவிட்ட வந்த பிறகு,மனதுக்கு பாரம் குறைந்தது போல இருந்தது…அவளும் என்னை தவறாக நினைத்துவிடவில்லை என்பது எனக்கு மிக ஆறுதல்…

அவள் வீட்டுக்கு சென்ற மறுநாள் மதியம் இரண்டு மணி இருக்கும்…என் ஆபீஸ் நம்பருக்கு போன் வந்தது… மாலினி சித்தி தான் பேசினாள்…அவள் பேசியது ஒன்றும் புரியவில்லை…ஒரே அழுகை…சித்தப்பா வந்ததாகவும், சண்டை என்று சொன்னாள்…எனக்கு செம கடுப்பாக வந்தது…மனுஷனை நிம்மதியாக வேலை செய்யக்கூட விடமாட்டாங்க போல…

“நீ இங்க கொஞ்சம் வரமுடியுமாடா…என்னால தாங்கமுடியல…செத்திடலாம்ன்னு தோணுது…”

“ச்சீய்…லூசுத்தனமா சொல்லாதீங்க… “சரி எங்கே இருக்கீங்க…வீட்டிலயா…?”

“இல்ல…ஹாஸ்பிட்டலில் தான்…மனுஷன் வேலை பார்க்கிற இடத்துக்கே வந்து சண்டை போட்டுட்டு போயிட்டாருடா…” என்று சொல்லிவிட்டு அழ ஆரம்பித்தாள்…

“லீவ் போட்டுருக்கேன்னு…நேத்து நைட்டு அம்மாகிட்ட சொன்னீங்க…”

“ஆமாடா…அர்ஜெண்டா வரசொன்னாங்க…டேயில ஆள் இல்லையாம்…அதனால,லீவை அடுத்த நாளைக்கு போஸ்ட்போன் செஞ்சிட்டேன்…”

Updated: January 9, 2023 — 12:21 pm

2 Comments

  1. Super super super super super super

  2. Super Appu…

Comments are closed.