இந்த பொழுது விடிய கூடாது – Part 1 203

“நீங்க கோபப்படாமல் கேக்கனும்…என் ஃபிரண்ட் ரமேஷ் உங்க ஹாஸ்பிட்டலில் தான் வேலை பார்க்குறான்…”

“ஆமா…தெரியும்…அக்கவுண்ட்ஸ்ல…அவனுக்கென்ன…?”

“அது…வந்…வந்து…அவனுக்கு ரெம்ப நாளா டவுட்…ஐ யாம் சாரி சித்தி…அப்படி முறைக்காதீங்க…வந்து…உங்களுக்கு உண்மையிலே பெரிய சைஸா…இல்ல ஸ்பாஞ்ச் வச்சி ஏமாத்துறீங்களான்னு டவுட்…”

“அட…ராஸ்கல்…”

“அது தான் என்கிட்ட கேட்டான்…முடிஞ்சா உங்க ப்ரா சைஸ பார்க்க சொன்னான்…நான் மொதல்ல ஒத்துக்கல…அவன் ரெம்ப கம்பல் செஞ்சதும் தான் ஒத்துகிட்டேன்…பிறகு,உங்க கிட்ட மாட்டிகிட்டேன்…எல்லாம் என் விதி…”

“அந்த ரமேஷ்…ஒரு ஜொல்லன்டா…எப்பப்பார்த்தாலும்,என் முன்னாடியும்,இடுப்பையும் பார்த்துகிட்டே இருப்பான்…உன் ஃபிரண்டை பத்தி உன்கிட்ட சொல்லலாம்ன்னு இருந்தேன்…அன்னைக்கு நீயே அப்படி மாட்டிகிட்டதும்,உன்கிட்ட சொல்லுறது வேஸ்டுன்னு இருந்துட்டேன்…இப்பதாண்டா…என் தப்பு புரியுது…சாரிடா…சித்தியை மன்னிச்சிக்கோடா…என் செல்லமில்ல…”

“இட்ஸ் ஒ.கே சித்தி…நீங்க அம்மாகிட்டயோ,சித்தப்பாகிட்டயோ போட்டுகொடுத்திருந்தால் நான் செத்தேன்…நள்ல வேளை நீங்க அப்படி செய்யல…ரெம்ப தேங்க்ஸ் சித்தி…ரெண்டு நாலா டென்ஷனா இருந்தது…அம்மாகிட்டேயே பலதடவை கேட்டேன்…மாலினி சித்தி போன் செஞ்சாங்களான்னு…”

அவள் சிரித்தவாறே,

“எனக்கு செம கோபமாக வந்தது…அப்புறமா…இப்போ நீ சொன்னியே ரமேஷுக்கு வந்த டவுட்டுன்னு…அத போல உனக்கு வந்திருச்சோன்னு நினைத்தேன்…எல்லாம் வயசுக்கோளாறுன்னு நினைத்து…என்ன தான் இருந்தாலும்,தோளுக்கு மேல வளர்ந்தவனை இப்படி கை நீட்டி அடிச்சிட்டோமேன்னு வருத்தமா இருந்தது…உன்கிட்ட பேசலாம்ன்னு இருந்தப்பத்தான்…உன் சித்தப்பா வந்து பயங்கரமா சண்டை போட்டாரு…” அவள் குரல் உடைந்தது…

“சரி…மறுபடியும் அழுதுறாதீங்க…” சொல்லிவிட்டு சாப்பிட்டு முடித்து வெளியே வந்தோம்…பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து,அவளது ஹாஸ்பிட்டல் அருகில் வந்ததும்,

“சித்தி…உங்களுக்கு ஆட்சேபணையில்லையின்னா…என்னை நீங்க சின்னைப்பையன்ன்னு நினைக்கலையின்னா… சொல்லலாம்… அப்படி என்ன தான் உங்களுக்குள்ளே தீராத பிரச்சனை…?”