இந்த பொழுது விடிய கூடாது – Part 1 202

என் புராஜக்ட் மேனஜரிடம் எமெர்ஜென்சி என்று சொல்லிவிட்டு ,பைக்கை உதைத்தேன்…மொக்கை வெயிலுக்கு,செம கடுப்பாக வேறு வந்தது…போன உடனே சித்தின்னு பார்க்காமல்,ஓரே அப்பாக அப்பி விட வேண்டும் என்று நினைத்தேன்…அவளது ஹாஸ்பிட்டல் அடையாறு பாலத்திற்கு அருகில் இருந்தது…ஹாஸ்பிட்டலுக்குள் நிறுத்தாமல்,வெளியே மர நிழலில் நிறுத்திவிட்டு,ரிசப்ஷனில் மாலினி சித்தியை தேடினேன்…

ஒரு ஐந்து நிமிடங்கள் கழித்து ,அவள் வந்தாள்…நிறைய அழுதிருப்பாள் போல அவளது முகம் வெளிறியிருந்தது…அழகிய மூக்கு,சிவந்திருந்தது…என் முகத்தை தூரத்தில் வரும்போது பார்த்துவிட்டு தலை குனிந்தவாறே என்னை நோக்கி வந்த மாலினி சித்தியைப்பார்த்தேன்…அழகு சிலை போல ,நடிகை சினேகாவை உரித்து வைத்தார் போல யூனிபார்ம் சேலையில் அசைந்து வருபவளை பார்த்தேன்…சினேகாவை விட உயரம் அதிகமாக, அதே மெர்சூடான முகமும்,உடலும் கொண்ட சித்தியை பார்க்க பார்க்க எனக்கு ஆசை பொங்கியது…

அதே சமயம் சித்தப்பாவை நினைத்தவுடன்,கடுப்பாக வந்தது…அவனவன்,பிகர் கிடைக்காமல்,அல்லாடிகிட்டு இருக்கும்போது செம சைட்டை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு குடும்பம் நடத்த முடியாத அளவுக்கு சண்டை போடுறதை நினைத்து பல்லை கடித்துக்கொண்டேன்…

மாலினி சித்தியை மடக்குவதற்கு எத்தனை குட்டிகர்ணம் போட்டிருப்பார்…எத்த்னை தடவை காத்திருந்திருப்பார்…?.எவ்வளவு இனிமையாக,காதலாக பேசியிருப்பார்…? இப்போ எங்கே போச்சு அதெல்லாம்…?…

லவ் பண்ணும் போது மாஞ்சு மாஞ்சு காத்துகிடக்கிறது…இனிமையா பேசுறது…போனிலே தொங்குறது…கிடைக்கிற நேரத்தில தங்களது பார்ட்னருக்கு பிடிச்ச மாதிரி நடந்துகிட்டு,எப்படியாவது அவனையோ/அவளையோ அடையனும் என்கிற வெறி…அப்புறமா,கல்யாணதுக்கு பிறகு தான் தன்னோட சுயரூபத்தை வெளிப்படுத்தும்போது தான் பிரச்சினையே தொடங்குது…நம்ம ஊரில முக்கால்வாசி காதல் கல்யாணம் பாதியிலே இதனால தான புட்டுகிடறது!!

சலிப்பாக நான் சிரித்த நேரம் மாலினி சித்தி என்னை நெருங்கினாள்…தலை குனிந்தவாறே இருந்தவளிடம்,

“என்ன தான் பிரச்சினை சித்தி…உங்க ரெண்டு பேருக்குள்ள…” என்றதும்,அவள் அழத்தொடங்கினாள்…

“ஸ்…அழாதீங்க…எல்லோரும் பார்க்கபோறாங்க…” என்றதும்,தன் கண்களை துடைத்துவிட்டு என்னைப்பார்த்தாள்…

அடப்பாவி,சித்தப்பா…,இந்த அழகு பிகரையா அழ வைக்கிற…நானா இருந்தால் தாங்கு தாங்குன்னு தாங்குவனே!!…உன்னை தூக்கி கூவத்தில தூக்கி எறிஞ்சாலும் தகும்” என்று நினைத்துவிட்டு,சிரித்தேன்…நான் சிரிப்பதை பார்த்துவிட்டு,அவள் என்னிடம்,

“நான் அழுறது உனக்கு சிரிப்பா இருக்காடா…”

“அதில்லை சித்தி…அவனவன் பிகரே இல்லாமல் காஞ்சிகிடக்கும்போது அழகு சிலை போல இருக்கிற உங்களைப்போய் அழவைக்கிறாரே…சரியான லூசு சித்தப்பான்னு நினைச்சேன்”

என்னை உற்றுப்பார்த்தவள்,கண்களை சுருக்கிக்கொண்டு,

“அப்புறம்…”

“இப்படிபட்டவரை அப்படியே தூக்கிகிட்டு போய் கூவத்தில போட்டால் என்னன்னு நினைத்தேன்…சிரிப்பு வந்தது…” தொடர்ந்து நான் சிரித்தவாறு ,அவளுக்கு பயந்தவன் போல,

“சாரி சித்தி…நான் அப்படி சொல்லியிருக்க கூடாது…என்ன தான் இருந்தாலும்,விரட்டிவிரட்டி லவ் பண்ணின புருஷன்!!”