இந்த பொழுது விடிய கூடாது – Part 1 203

“நீ சின்னப்பையனா.?…செய்யிற வேலை எல்லாம்…” அவள் நமட்டு சிரிப்புடன்,

‘உன் கிட்ட சொல்லாமல்,வேற யார்கிட்டடா சொல்லப்போறேன்…நாளைக்கு நான் லீவ்…நான் நிறுத்தி நிதானமா சொல்லுறேன்… சோ…, நாளைக்கு எனக்காக நீ லீவ் போட மாட்டியா…?” என்று முட்டைகண்களை உருட்டிக்கேட்டாள்…

நான் என்ன சொல்லத்தெரியாமல் விழித்ததும்,

“உன்னால முடியலையின்னா வேண்டாம்…”

“அதில்ல சித்தி…என் மேனேஜர்கிட்ட கேட்டுட்டு ,உங்களுக்கு நைட்டு போன் செய்யிறேன்…ஏன் லீவ்ன்னு அம்மா கேட்டா என்ன சொல்லுறது…”

அவள் சிறிது நேரம் யோசித்துவிட்டு,

“என்கூட இருக்கப்போறேன்னு சொல்ல வேண்டாம்…உன் ஃபிரண்ட் வீட்டில ஃபங்ஷன்னு சொல்லிடு…” அவள் மெல்லிய குரலில் சொன்னாள்…இதை சொல்லும்போது,அவள் குரலில்,முகத்தில் எதோ புலப்பட்டது…மென்மையாக சிரித்தவாறே,

“நாளைக்கு லீவ் போடுறியாடா…செல்லம்…எனக்காக…வில்…யூ?”அவள் கேட்டதும் உடனே எனக்கு புரிந்தது…மேனேஜரிடம் சண்டை போட்டாவது, லீவ் போடுவேன் என்று…

“ட்ரை பண்ணுறேன் சித்தி…எதுக்கும் நைட் போன் பண்ணுறேன்…எதுக்கும் கவலைப்படாமல் இருங்க…நான் இப்போ கிளம்புறேன்…” சொல்லிவிட்டு பைக்கை ஸ்டார்ட் செஞ்சேன்.

“ரெம்ப தேங்க்ஸ்டா…யு ஆர் ஸோ ஸ்வீட்…” என்று சொல்லிவிட்டு அக்கம்பக்கம் பார்த்து,என் நெஞ்சில் தனது முன்பக்க சீதனத்தை அமுக்கியவாறே ,என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு விட்டு அவளது பருத்த குண்டிகள் குலுங்கிட, ஹாஸ்பிட்டலுக்குள் ஓடினாள்…

நான் பிரம்மை பிடித்தவன் போல நின்றிருக்க,ஓடிய அவள் திரும்பி பார்த்து சிரித்தாள்…

எனக்கு பைக்கை நிறுத்திவிட்டு அங்கேயே சம்மர்சால்ட் அடிக்க வேண்டும்போல இருந்தது…

“ரெம்ப தேங்க்ஸ்டா…யு ஆர் ஸோ ஸ்வீட்…” என்று சொல்லிவிட்டு அக்கம்பக்கம் பார்த்து,என் நெஞ்சில் தனது முன்பக்க சீதனத்தை அமுக்கியவாறே ,என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு விட்டு அவளது பருத்த குண்டிகள் குலுங்கிட, ஹாஸ்பிட்டலுக்குள் ஓடினாள்…

நான் பிரம்மை பிடித்தவன் போல நின்றிருக்க,ஓடிய அவள் திரும்பி பார்த்து சிரித்தாள்…

எனக்கு பைக்கை நிறுத்திவிட்டு அங்கேயே சம்மர்சால்ட் அடிக்க வேண்டும்போல இருந்தது…

பல்டி அடிக்கும் மனதை கட்டுப்படுத்திவிட்டு,எவ்வளவு ஸ்பீடில் ஆபீஸுக்கு வந்தேன் என்று தெரியாது…வந்ததும்,நேராக எனது மேனேஜரின் அறைக்குள் நுழைந்தேன்…என்னை பார்த்ததும்,அவர் பயந்தவாறே,விவரங்களை கேட்டார்…எப்படித்தான் சரளமாக பொய் பேச வந்ததோ…அவரே அசந்து போகும் அளவிற்கு ரீல் விட்டுவிட்டேன்…அவரே என்னை இரண்டு நாட்கள் லீவ் போடும்படி சொல்ல,அடுத்த நிமிடத்தில் லீவ் லெட்டர் எழுதி கொடுத்துவிட்டு எனது ஸீட்டுக்கு வந்தேன்…நெஞ்சு இன்னும் படபடப்பாக இருந்தது…

ஐயோ…என்ன ஆச்சு எனக்கு… நான் மந்திரித்து விட்ட ஆடு போல இங்கும் அங்கும் அலைய,பக்கத்து ஸீட் நிர்மலா கூட நான் எதோ மிக சீரியஸான பிரச்சனையில் இருப்பதாக நலம் விசாரித்தாள்…எனது ஹார்ட் பீட் வேகமாக துடிக்க,எதற்காக மாலினி சித்தி,பப்ளிக் இடம் என்றும் பார்க்காமல்,முத்தம் கொடுத்தாள் என்பதை தெரிந்து கொள்ளாவிட்டால்,மண்டையே வெடித்துவிடும் போல இருந்தது…

இரண்டு முறை அவளது மொபைலுக்கு டயல் செய்ய எண்ணி,பின்பு அந்த ஐடியாவை டிராஃப் செய்தேன்…ஒருவேளை அவள் எதேச்சையாக சித்தி-மகன் பாசத்தால் முத்தமிட்டிருந்தால்…? நாமாக எதற்கு கற்பனை செய்து ,அவளிடம் மாட்டிகொள்ளவேண்டும்…?…அதை நினைத்தவாறே,எனது கன்னத்தை தடவ,அங்கு பட்ட வலியை இன்னும் உணர முடிந்தது…பொண்ணுங்க எதுக்காக சிரிக்கிறாங்க,எதுக்காக நம்மகிட்ட வழியிறாங்கன்னு , படைத்த கடவுளாலே கண்டுபிடிக்க முடியாதப்போ…?,நான் மட்டும் எப்படி…?

ஒரு கற்பனையில்…அவள் என் மேல் செக்ஸ் ரீதியாக ஆசைப்படுகிறாள் என்று முடிவு கட்டி அவளை நெருங்க,அவளோ ,தான் சித்தி-மகன் என்று மனப்பாங்கில் நெருங்கியதாகவும்,புருஷன் அவளை மதிக்காமல் சண்டை போட்டதால்,நான் அவள் மீது பாசம் காட்டியதால் தனது நன்றிகடனை காட்ட முத்தமிட்டதாக சொல்லி பிளேட்டை திருப்பிபோட்டுவிட்டால்…என்ன செய்வது…?…நிலைமை…இன்னும் சீரியஸாக ஆகிவிடும் என்ற நினைப்பே ,எனக்கு பயத்தை கிளறிவிட்டது…

ஆபீஸ் முடிந்து,வீட்டுக்கு வந்த போது…அம்மா மட்டும் வீட்டில் இருந்தாள்…அவளிடம் மறுநாள்,செங்கல்பட்டில் தனது ஃபிரண்டின் வீட்டில் விஷேசம் இருப்பதால்,ரெண்டு நாள் லீவு போட்டிருப்பதாக சொன்னேன்…பின்பு ,குளித்துவிட்டு,சாப்பிடும்போது எனக்கு யோசனை தோன்றியது…மாலினி சித்தி என்ன செய்து கொண்டிருப்பாள்…?…அனுஷா இந்நேரம் அவளது தாத்தா வீட்டில்,மறைமலைநகரில் இருப்பாள்…அவளுக்கு துணையாக மாலினி சித்தியின் அண்ணன் மகள் இருப்பதால் அவள் தன் அம்மாவை அதிகம் தேடப்போவதில்லை…

சித்தி சாப்பிட்டாளா ,இல்லையா என்று தெரியவில்லை…சித்தப்பா திரும்ப வந்து சண்டை போட்டிருப்பாரோ…?.பல வினாக்கள், என் மனதை செல்லரிக்க,சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு,அம்மாவிடம் சினிமாவிற்கு செல்வதாக சொல்லிவிட்டு,பைக்கை எடுத்து,பெசண்ட் நகர் பீச்சுக்கு வந்தேன்…மணி ஏழானது…வேளாங்கன்னி சர்ச்சுக்கு பக்கத்தைல் வந்து பைக்கை நிறுத்திவிட்டு,மாலினி சித்திக்கு போன் செய்தேன்…அவளே எடுத்து பேசினாள்…