”அயோ.. போங்கள்.. இதெல்லாம்…. ம்கூம்…” மறுத்துச் சினுங்கினாள்.
”ஏனாம்..? என் அன்பே..??” அவள் இடையைத் தடவினேன்.
” ஒ.. ஒன்று… ஒன்று சொல்ல அனுமதிக்க வேண்டும்..”
”அனுமதி எதற்கு..? என்னிடம் உனக்கு..?”
”நான்…நான் தங்களுக்கரியவள்தான்.. ஆனால்…”
”ஆனால்…??”
”தற்போது.. தீண்டல் எதுவும் வேண்டாம்..!!” என அவள் சொல்ல.. நான் விறைப்பாக சட்டென அவளை விட்டு விலகினேன்.
”நன்று…”
”மன்னிக்க வேண்டும்.. இளவரசே..”
”மன்னித்தேன்..!!” சுருதி சேர்க்காத குரலில் சொன்னேன்.
அவளே முன்வந்து என் கரம் பற்றினாள்.
”என மேல் கோபமா.?” வெட்கம் இல்லாமல் என் முகம் நோக்கினாள்.
நான் வேண்டுமென்றே அவள் பக்கம் பாராமல்.. கிழக்கு நோக்கி.. முகம் திருப்பி.. நிலவை வெறித்தேன். என் கையை இறுக்கியவாறு சொன்னாள் மகிழ்வதனி.
”தவறாக என்ன வேண்டாம் இளவரசே.. என்னிடம் தங்களுக்கில்லாத உரிமையா..? நான் சொல்ல வந்ததை தவறாகப் புரிந்து கொண்டீர்கள்..! நான் உங்களுக்கு தடை சொல்லவில்லை..! நம்மைத் தேடிக் கொண்டு.. திடீரென்று.. யாராவது மேன்மாடத்திற்கு வந்து விட்டால் என்ன செய்வது..? உங்கள் தங்கை என்னைத்தான் தேடிக்கொண்டு இருப்பாள்… யாருக்கும் தெரியாமல்… தங்களைக் காண.. நான்.. இங்கு.. வந்தேன்..!!” அவள் குரலில் மெலிதான ஒரு பதைபதைப்பு இருந்தது.
”சரி.. நீ போவதானால் போகலாம்..!!” உள்ளூர நகைத்தவாறு நான் சொன்னேன்.
”இல்லை.. இல்லை..!!” அவள் கச்சு முலைகளை என் தோளில் பட வைத்தாள்.
”கோபம் இன்னும் தனியவில்லை போலிருக்கிறது..?”
”சே.. சே…இந்த பெண்கள் மிகவும் பொல்லாதவர்களப்பா.. ஒரு ஆண்பிள்ளையை அமைதியாக இருக்கவே விடுவதில்லை.. ஆண்களைச் சீண்டி.. மனதை வாடச் செய்வதில் அப்படி ஒரு இன்பம் போலிருக்கிறது இந்த பெண்களுக்கு..! அப்படி என்ன இன்பமோ.. பொல்லாத இன்பம்..?” என்றேன் மனம் கசந்தவன் போல..!
” இளவரசே…” அவள் குரல் தழு தழுத்து விட்டது. ”நான்… நான்.. தங்களிடம்.. அப்படியெல்லாம்…” பேச முடியாமல்.. பொசுக்கெனக் கேவினாள்.
அழுகையை மறைக்க.. சட்டென என்னிடமிருந்து பிரிந்து விலகி ஓட எத்தனித்தாள். ஆனால்.. அவளை ஓடவிடாமல்… எட்டி அவள் கையைப் பிடித்து நிறுத்தினேன்.
” அடடா.. என்ன இது.. என் அன்புக்கினியவளிடம்.. மன உற்சாகத்திற்காக.. சிறிது விளையாட்டுக் காட்டினால்.. அதற்கு இப்படியா அழுவது.. ம்ம்..?” எனச் சிரித்துக் கொண்டே.. அவள் தடுப்பதையும் பொருட்படுத்தாமல் அவளை அணைத்து.. அவள் கண்களைத் துடைத்தேன்.
”இப்பொழுதான்.. இந்த பெண்கள் உண்மையாகவே மிகவும் பொல்லாதவர்கள் என்று தெரிகிறது. எதற்கு சிரிப்பார்கள்.. எதற்கு அழுவார்கள்.. எப்போது சிரித்து அழுவார்கள்.. என்று எதுவுமே புரிந்து கொள்ள முடியாது போலிருக்கிறது..! பெண்களின் காதல் வலையில் சிக்கிக் கொண்ட ஆண்கள் எல்லோரும் பாவம்தான்..!! என் தேவி.. பொருத்தருள்வாயாக.. ஏதோ விளையாட்டாக சீண்டினேன்..! அதற்கே.. இப்படி அழும் இந்த அழுமூஞ்சிப் பெண்ணிடம் நான்.. என்ன பாடு படப் போகிறேனோ..? என்னப்பனே.. சிவகுருநாதா…!!”
Bro, அம்மாவுடன் மதுரை டூர் itha kathaium ungala mudinja finish pannuga bro plz …