லாரி ஹார்ன் அடித்து நான் கண்ணை விழித்தேன். கண்ணை விழித்த போது , நல்ல வெய்யில் அடித்தது.
“மீரட் வந்துடுச்சா?” என்றேன் கண்ணை திறக்காமல்!
“அரை மணி நேரத்தில் வந்துடும்” என்றான்.
“நேத்து தூங்கவே இல்லையா?” என்றேன்.
சொல்லிக்கொண்டே மெல்ல என் கையை எடுத்து அவன் சாமானில் வைத்தேன். என் கையை தட்டி விட்டான்.
”ஏன்! வேணாமா? என்னை ஏர்போர்ட் ட்ராப் செய்துடு” என்று கண்ணை தேய்த்தேன். இன்னும் தூக்க கலக்கம் போகவில்லை.
“சரி” என்றான்.
நேரே ஏர்போர்ட் அருகே கொண்டு வந்து லாரியை நிறுத்தினான். நான் லாரியில் இருந்து இறங்க உதவினான். நான் ஜீன்ஸ் போட்டுக்கொண்டு லாரியில்
இறங்குவதை அந்த ஏர்போர்ட் செக்யூரிட்டி ஆச்சரியமாக பார்த்தான்.
“மும்பை ப்ளைட்?” என்றேன்.
“உதர் ஜாவோ” என்றான்.
என் கைப்பையை எடுத்தேன். அதனுள் ஒரு இந்தி பேப்பர் இருந்தது. அதில் உல்ஃபாத் மற்றும் சாஜித் போட்டோ இருந்தது.
“யஹ் க்யா ஹை?” என்றேன் அந்த செக்யூரிட்டியிடம்! செக்யூரிட்டி என்னை ஆச்சரியமாக பார்த்தான்.
“ஸாரி! படிக்க தெரியாது…ஆனா இந்தி புரியும்” என்றேன்.படித்தான்.
“கொன்னுட்டாங்க..மாட்டு கறி” என்றான். நான் சோகமானதை அவனால் புரிந்துக்கொள்ள முடிந்தது, மெல்ல ப்ளைட்டில் ஏறி அமர்ந்தேன். மனம் லேசாக வலித்தது.
திரும்பி லாரியை பார்த்தேன். அன்வர் என்னை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். எங்கள் கண்கள் பேசிக்கொண்டது. மீண்டும் லாரியை நோக்கி ஓடினேன். அந்த செக்யூரிட்டி ஏதோ இந்தியில் திட்ட, நான் கேட்காமல் லாரியை நோக்கி ஓடிக்கொண்டு இருந்தேன்.
முற்றும்